Op Koningsdag kocht ik van een jongetje een dierenboek voor 50 cent. En het is een groot succes bij kleindochter. De eerste uitklapbare pagina gaat over boerderijdieren. De bladzijden daarna, over zeedieren en oerwouddieren, zijn nog te hoog gegrepen.
De vlinders die overal tussendoor vliegen zijn favoriet, en dan moet er altijd even met de armen gefladderd worden. En de koe, die zegt boe. Simpel. Alle eendjes zwemmen in het water, kan ze op haar manier al aardig meezingen.
En ippe? Dat zijn de kippen.
Dat riep een herinnering op, waarschijnlijk mijn vroegste herinnering. Ik was net drie. We waren op vakantie op de Veluwe. Mijn moeder zwanger van mijn zusje, vandaar dat ik mijn leeftijd van toen vrij exact weet.
We waren bij een boerderij, denk ik. Allemaal kippen. En ik wou 'kippen' zeggen, maar dat lukte niet. Het kwam eruit als 'bikken'. Ik wist dat het fout was, maar kon het niet goed zeggen. Kennelijk was het een grote frustratie, want ik weet het nu nog.
Bikken en ippe.
Wat een bijzondere herinnering, sowieso, maar vooral vanwege het feit dat je je iets herinnert van taalontwikkeling. Dat heb ik totaal niet.
BeantwoordenVerwijderenwat een bijzondere herinnering! en zo te zien op de foto was je erg onder de indruk van deze “bikke”.
BeantwoordenVerwijderenGrappig, dat je je dat nog herinnert! Ik moet dan toch meteen denken aan een geheel open keelcentrum. En wat een leuk boekje! Kan me voorstellen dat kleindochter hier enthousiast van wordt
BeantwoordenVerwijderenEn wat grappig dat jij dat weer zo interpreteert.
VerwijderenEen soort van beroepsdeformatie 😅🙄
Verwijderen:) Herkenbaar, op een andere manier dan bij mij.
VerwijderenMijn dochter zei altijd appol i.p.v. appel, dat hoorden wij niet op die manier totdat ze ging schrijven op school.
BeantwoordenVerwijderenDat vind ik nou heel logisch want zo klinkt het ook een beetje, met een o.
VerwijderenWat leuk zo'n herinnering!
BeantwoordenVerwijderenOh ja, dat is een leuk boek en spreekt tot de verbeelding.
BeantwoordenVerwijderenOnze zoon zei altijd 'over' i.p.v. 'oven' en daar kwamen we ook pas achter toen hij het woord ging opschrijven...
Leuk dat het boekje zo aanslaat.. ik vond samen boekjes kijken als peuterleidster toch wel één van de leukere dingen. Wij kochten zelf de prentenboeken aan, die waren (toen al) behoorlijk duur, maar dat kon ons niet schelen.. we kozen de grootste, mooiste en leukste uit hahaha! Maar dat soort boeken liggen nu ook wel in de minibiebjes gratis te pakken denk ik.. of worden voor een appel en een ei verkocht op de rommelmarkten inderdaad! :-)
BeantwoordenVerwijderenMijn jongste zusje draaide als ukkie ook wel letters om in woorden.. mijn moeder zei dan (op z'n Dordts hehe) 'drink je melkie maar op.. en zus zei dan de L achter de M ipv achter de E.. en maakte er dan 'mlekketie' van..! Ik denk dat dat bikken van jou ook zoiets was.
Ja, boekjes kijken is natuurlijk hartstikke leuk! Mijn moeder deed het heel veel met mijn zoon. En ik zelf las veel voor, voor het slapen gaan.
VerwijderenDie plaatjes vind ik ook nog leuk om te bekijken. Zoveel te ontdekken..
BeantwoordenVerwijderenWat leuk dat je dat nog weet, kinderen maken altijd zulke grappige woorden, je moet het eigenlijk opschrijven. (Dat heb je nu dan ook gedaan 😃).
BeantwoordenVerwijderenOh wat is dit toch leuk. Taal en kinderen. Ik heb lang boekjes bijgehouden van het nakroost. Mijn kleindochter (inmiddels volwassen) noemde paneermeel, krokettenkorrels.
BeantwoordenVerwijderenZo leuk ook als een boekje aanslaat!
BeantwoordenVerwijderenWat een enig boekje. Zoveel te zien en over te vertellen. Heerlijk om samen met je kleindochter te doen.
BeantwoordenVerwijderen