Of dat nou komt omdat hier in het oosten de lente iets later is dan in het westen, geen idee. Maar dat prille jonge groen waar ik zo naar snak, is hier nog ver te zoeken.
Ik heb al een heleboel opgeruimd. En ik moet mijn schilderkamertje nodig onder
handen nemen. Ik bracht al veel dingen naar een kringloopwinkeltje in de
buurt. Maar ja. Ik kom er ook graag om te kijken.
Ik had hem (of haar?) al een paar keer gezien op mijn balkon. Hij eet van de restanten van de vogelvoertaart in het hoekje. Maar als ik een foto wil maken is hij gevlogen.
Kent iemand dat woord nog? Het zijn de artikelen in een winkel die overblijven en maar niet verkocht worden. Zo is het ook met mijn foto's. Sommige passen niet in een verhaal en blijven liggen. En dan worden het 'fotodochters' of 'blogdochters'? Anyhow, hier zijn er een paar.
Gisteren ging ik een klein wandelingetje doen naar de Kloostertuin. Even een frisse neus halen en om de
vorderingen van het voorjaar te zien. Maar het hek van de Kloostertuin was op
slot. Op een bord staat: geopend van 8 tot 18 uur. Maar iemand moet dat hek
openen en sluiten. En die persoon was om 11 uur nog niet wakker.
In de blogwereld heerst weer een opruimvirus, lees ik. Nu heb ik al zo veel opruimrondes gedaan, dat ik op dit moment niet zou weten wat ik nog weg zou kunnen doen. Mijn ondergoed zit à la Marie Kondo in een mandje, ik bracht al vele ladingen spul naar de kringloop, maar mijn huis weigert er minimalistisch uit te zien. Ik leg me er deze ronde maar bij neer.