heen en weer

Nog een laatste opruimblogje. En mijn laatste blogje van dit jaar. Fijne jaarwisseling!

Het voetveer hoort absoluut bij Deventer. Ik vond het ook zo'n prachtig woord toen ik hier kwam wonen... voetveer. Nu we bijna de overgang maken naar het nieuwe jaar, is het pontje wel een aardige metafoor, leek mij. Heen dan, niet weer.....

door het jaar heen

Dit wordt weer een opruimblogje van foto's die bleven liggen het afgelopen jaar.

Hierboven links kijk je tegen de zijkant van de Waag aan, maar het ging natuurlijk om het licht achter die boom. Februari 2021 was het.....

een onooglijk pleintje

oktober 2020

Op de valreep van het jaar, kan ik mooi nog wat foto's en verhaaltjes kwijt die bleven liggen. Waaronder deze.

Als ik langs de Kloostertuin richting IJssel loop, kom ik langs dit onooglijke pleintje. Het enige leuke eraan zijn die drie leibomen. En die fotografeer ik dan vaak. Tegen de achtergrond van die oude muur. Verder is het een lege en loze plek. Op het noorden ook nog. Het pleintje ligt aan een straat die Het Klooster heet.

een ijssel kerstgroetje

Fijne kerstdagen!

gek

Ik heb een afwijking. Geloof ik. 

Ik zie rare dingen. En maak daar dan een foto van. Zoals hierboven. De wind schrijft natte patronen op het beton van mijn balkon.

Of dit. Dozen achter een raam. Een bizar stilleven.

En nog zo wat. Kijk zelf maar.....

een frisse neus

Boodschappen deed ik gisteren. Op wat verse dingen na heb ik alles in huis voor een week, inclusief kerst. Dus vandaag tijd genoeg voor een rondje Kloostertuin en IJssel. Gewapend met dikke sjaal en fototoestel. Want ik zag het al op mijn balkon: een bevroren waterbak voor de vogeltjes en kleumende plantjes.

Mooi berijpt blad in de Kloostertuin. En ook een koud bankje.....

woorden

Mijn kerstkaarten zijn verstuurd. 

Dit is het geworden. Een kerstboom van positieve woorden.

Ik had een andere boom kunnen maken. Van alle woorden die we al tijden dagelijks in het nieuws horen. Bedenk ze maar. Je hoeft er vast geen moeite voor te doen. Maar ik was die woorden zo zat. 

Ik hoop dat we ons kunnen focussen op positiviteit.....

blik op oneindig

Terugblikken. Ik worstel er al een paar dagen mee. 

Wel een mooie gelegenheid om wat winterse blikken op de IJssel te laten zien. 

Ik koos al een paar jaar een Woord voor het jaar. Een woord waarop je je focus legt voor het komende jaar. Het is een idee van OneWord365. Bedoeld als alternatief voor goede voornemens.....

december krijgt vorm

De maand december krijgt vorm. 

Voor het raam hing ik dit jaar een rood en roze sterrenornament van stof, dat ik jaren... decennia... geleden bij de H.ema kocht. Ik heb er nog één, met één grote ster en een kwast, die hangt voor mijn spiegel in de gang. Eens in de zoveel jaar hang ik ze weer op, want ik vind ze nog steeds leuk.

kerst in de stad

Zomaar een paar foto's van kerstversiering in de stad.....

lichtjes zoeken

Het was net acht uur geweest zondagmorgen toen ik in de stad op zoek ging naar lichtjes. Ik hoopte ze nog net vóór zonsopgang te fotograferen. Ik zag ook wel lichtjes maar toch liep het een beetje anders dan ik me had voorgesteld.....

youtube om in slaap te vallen

Ik heb al een tijdje de gewoonte om 's avonds in bed een youtube filmpje te kijken en te luisteren. Je zou het gerust een 'guilty pleasure' kunnen noemen.....

hoe liep het af met... ?

Allereerst de Kloostertuin. 

Ik beloofde nog wat herfstfoto's te maken. Ik wachtte op een zonnig moment. Die waren er wel - af en toe - maar ze liepen niet synchroon met mijn wandelmomenten. Toen ik vanmorgen optimistisch de deur uitging, vielen er al weer dikke druppels toen ik de Kloostertuin naderde. Het was te laat voor herfstfoto's. Kerstsfeer had toegeslagen. Ook daar.....

herfst­verzamelingen

Van alle foto's die ik maakte van de seizoenen is de herfst het meest vertegenwoordigd. Hoe kan het ook anders met al die kleuren. 

Ik maakte collages van die fotootjes. 

erwtensoep

Gisteren maakte ik een grote pan erwtensoep. Als het buiten sneeuwt, ga ik in winterstand. Het moet al wel tien jaar geleden zijn dat ik het voor het laatst zelf maakte. En voor de eerste keer sinds ik hier woon.

ik ben boos

Ja, dat ben ik. 

Dat sluimerde al een tijdje. Meer in de vorm van een ondergronds ongenoegen. En dat voelt dan niet als boos, maar meer als een soort depressieve deken over me heen. Maar vandaag kwam het aan de oppervlakte.

de morgenstond...

... had - voordat het ging regenen - hier en daar wat goud in de mond.

De ginkgo bomen om de hoek zijn bijna allemaal kaal. Behalve de bomen die bij een lantarenpaal staan, viel me op. Die bleven ook langer groen.....

the things we do - 2

Nu we afstevenen op een tweede corona-winter, blik ik even terug op hoe ik tot nu de pandemie doorkwam. De dingen die we doen in coronatijd.....

ken je dat?

Ken je dat?

Heb je net iets weggedaan, vind je ineens een fantastische bestemming ervoor. Maar ja, dan heb je het niet meer. Iets dergelijks overkwam me een paar keer afgelopen week. 

Ik heb de laatste jaren een paar opruimrondes gedaan.

de bui dreef over

Eigenlijk wou ik vanmorgen naar de Kloostertuin om herfstfoto's te maken. Maar het hek was nog dicht. Dus ik liep door naar de IJssel. Rechts een dreigende lucht. Links helder met de nog lage ochtendzon.....

mijn oudtante fien

Hier zie je haar staan. In het midden.

Het is een foto uit één van mijn moeders fotoalbums met voornamelijk foto's uit de jaren 30. Eronder staat: astrologieles van tante Fien.

Ik moest aan haar denken deze week,

zomaar dingen die ik zag

Goedemorgen! Ook al zo 'vroeg' wakker?

Ik maakte weer een verzamelblogje van dingen die niet in een verhaal pasten. Dingen die ik zag en fotografeerde. Zomaar.....

o ja?

Begin oktober schreef ik erover: hoe die afstand van anderhalve meter in je systeem gaat zitten. Dat blogbericht is enorm veel gelezen, en steeg meteen naar nummer 5 in mijn top 10 van meest gelezen berichten. Die maatregel werd toen afgeschaft. Maar nu hoor ik dat ie niet echt is afgeschaft, maar het was een aanbeveling geworden. O ja? Ik geloof niet dat we dat hadden begrepen.

ik ging naar de markt en kocht...

... sierpompoentjes

en

een paar potten viooltjes.

De afgevallen viooltjes gingen in een vaasje van de kringloop...

en voilà...

een stilleven.

dat gouden uur

wind regen en zon

Vanmorgen was ik om 6 uur wakker. 

Daar heb je niets aan. Je valt niet meer in slaap, dus je kunt net zo goed opstaan. Ik dacht ik ga heel vroeg wandelen. Maar buiten woei de wind om het huis, en het goot van de regen. Alle kansen verkeken op een gouden uur bij de IJssel. Ik ging dus om acht uur maar boodschappen doen. En daarna soep maken voor vanavond.

Maar in mijn archief zaten deze foto's.....

een glimpje herfst

Ik zocht al kastanjes, zoals ik ieder jaar doe. En dan vind ik het leuk er een soort stilleven van te maken. Genoeg kastanjebomen op de Brink, hoewel ze niet allemaal kastanjes dragen. Ik kocht een bosje bessentakjes, bij gebrek aan een struik waar ik vrijelijk van kan plukken.....

van hun sokkel

Kijk, hier staan ze nog allemaal keurig op hun sokkel aan de pilaren. De heiligen in de Broederenkerk. Ik loop daar regelmatig even binnen, ik woon er vlakbij. Het voorste gedeelte is de Mariakapel of het Stiltecentrum. Ik ben helemaal niet katholiek, maar ik hou van de sfeer in deze kerk.

Maar al een tijdje zijn ze van hun sokkel af.....

nevelen

Al een paar dagen is het mistig 's morgens vroeg. Altijd een aparte sfeer. Alsof je door watten wandelt. Wat later breekt de zon door en is de betovering verbroken. De foto hierboven is van vrijdag op de markt. 

Maar gistermorgen, zondag, wilde ik naar de IJssel wandelen om foto's van en in de mist te maken. Ik ging al vroeg op pad. Zondagmorgen als de stad uitgestorven is. Heerlijk vind ik dat.....

die anderhalve meter...

In mijn eerste jaar psychologie leerde ik over  persoonlijke ruimte.  We  houden allemaal automatisch een bepaalde afstand tot andere mensen als we met ze communiceren. Dat gaat onbewust. Die afstand bedraagt ongeveer een armlengte. Kom iemand te dichtbij, dan voelt dat ongemakkelijk. Het voelt als overschrijding van een grens.

opgravingen - vervolg

Ik dacht dat de opgravingen op het Grote Kerkhof bij de Lebuinuskerk afgerond waren. Ik schreef er eind juni over. Gat dicht. Dus ik dacht: klaar. Het enorme plein, dat jarenlang parkeerplaats was, gaat leuker worden gemaakt met een waterpartij. En zoals de naam al doet vermoeden, was het plein ooit een kerkhof. Dus er moest archeologisch naar worden gekeken. Een maand later was de boel weer dichtgegooid en was er alleen nog een goot met kabels te zien.

Maar ik hoorde er al over. Er wordt weer opgegraven. Kijk maar: botten.....

het kromme huis

Ik maakte deze foto in 2014 en schreef er eerder over op mijn oude blog. Daar postte ik de foto's die ik maakte op mijn ontdekkingstochten in mijn nieuwe woonplaats. Camera en plattegrond op zak. 

Het pand staat in een winkelstraat.....

de herfst is begonnen

Het regent. De omslag van zomer naar herfst is vandaag voelbaar.

Ik hoefde er alleen maar even uit voor een boodschap bij de drogist. Er pruttelt een herfstsoepje op het fornuis. Lief zijn voor jezelf vandaag, zegt mijn hogere zelf tegen mij. Ik heb veel gedaan de laatste tijd. Dus vandaag even pas op de plaats en rust.

En ik zette wat regenfoto's uit mijn archief op een rij.....

brainfog

Mist in je hoofd. Je kunt het pas goed omschrijven als je eruit bent. En met vreugde kan ik melden dat ik eruit ben. 

Ik nam gisteren de 'toeristische route' via de singel naar mijn huisarts. Om onderweg even te checken hoe de herfst ervoor staat. Maar het was allemaal nog behoorlijk groen.....

twiet twiet

Het is niet alles kommer en kwel hier, hoor.

Een tijdje geleden filmde ik de vogeltjes op mijn balkon. Helaas staat het geluid dat ze maken er niet op. Want als het licht wordt en alles nog rustig is, hoor ik ze al kwetteren als ik nog in bed lig. Ik moet me heel verdekt opstellen in de keuken en geen vin verroeren om ze te filmen. Anders zijn ze meteen weg. De boom op de achtergrond is hun tussenstation. Het wordt in rap tempo steeds later licht. Dus dat vroege gekwetter is ook steeds later.....

sh*t happens

Wandelde sinds lange tijd vanmorgen weer eens naar de IJssel. Mijn gebruikelijke rondje, niets spectaculairs, maar het was al weer even geleden.

Het water in de IJssel was weer op aanvaardbaar niveau. Net als mijn emoties van de afgelopen week. Water en emoties, die horen bij elkaar. En de IJssel weerspiegelt mijn zieleroerselen perfect.

Ik had een rare week.....

vluchte­lingen

Deze foto werd op militair vliegveld Melsbroek in België  genomen door freelance fotografe Johanna Geron voor het persagentschap Reuters. Link. 

We hebben allemaal een persoonlijke invalshoek, waarom een bepaald onderwerp in het nieuws ons extra aanspreekt.

Mijn hart ligt bij vluchtelingen.

Dat is al heel lang zo.

kleuren mengen

Als je vertrouwd bent met kleuren mengen, dan weet je dat oranje en groen een bruintint oplevert. Dus toen ik deze prachtige kleuren groenten in de soep gooide, vreesde ik het ergste als ik de boel zou gaan pureren. Eten met de ogen dicht, en denken aan alle gezonde vitamines?

de kleine lettertjes van blogger

Ik lees graag andere blogs. 
Maar soms wordt het me niet makkelijk gemaakt. Door de piepkleine lettertjes. Ik moet soms een andere bril opzetten om de tekst te kunnen lezen. Het is een kleine ergernis. En dat is jammer.

De reden is dat het Blogger platform, met al zijn wijzigingen van de afgelopen tijd, ook de grootte van de tekst heeft veranderd. Joost mag weten waarom. Mensen die mobiel kijken hebben hier geen last van. Maar mensen zoals ik, die op pc of laptop kijken, moeten hele goede ogen hebben. Of inzoomen. 

Het goede nieuws is: er is iets aan te doen.....

je maakt wat mee

Ik kijk uit op de zijkant van een groot zorgcomplex aan de overkant van de straat. Aanleunapartementen zijn het, geloof ik. De onderste apartementen hebben geen balkon, maar een terras, een soort balkon op de begane grond. En als het zonnetje schijnt is het daar heerlijk zitten.

Dus er valt altijd wel iemand te groeten als ik me buiten de deur begeef.

schilder­achtig verval

Ik begin maar eerst met Van Gogh. 

In 2014, het tweede jaar dat ik hier woonde, ging ik naar het Kröller-Müller Museum. Er was een tentoonstelling van Seurat, maar eigenlijk ging ik voor de Van Gogh collectie. En daar fotografeerde ik dit schilderij van uitgebloeide zonnebloemen. 

Een paar jaar later .....

onkruid?

Zie je het? 

Dat kleine plukje groen naast de kerkdeur? Dat plantje dat het voor elkaar kreeg tussen de stenen te wortelen? Ik vond het ontroerend. Leuk plantje ook.

Het is helaas al weggehaald. Onkruid.....

gesprokkel­de stads­beelden

vroege ontbijters bij de bakker op zondagmorgen

Lijnen, kleuren, zomaar indrukken.

Het is moeilijk een foto te maken zonder dat er een fiets op staat, valt me op.

Een verzamelblogje van de stad.....

rotjeknor

Dinsdag was ik in Rotterdam. Op de Kop van Zuid om precies te zijn. 

Dat was wel even een cultuurschok, na ruim anderhalf jaar het oude Deventer niet verlaten te hebben. De treinreis alleen al was een onderneming. Maar als je na trein en metro weer bovengronds komt, zie je dit. De Erasmusbrug en een overweldigend aantal hoge gebouwen.....

grijs - antraciet

interieur van een woonwinkel in mijn buurt

Ik kijk al jaren naar het programma Grand Designs, in het Nederlands De Grote Verbouwing. Het programma bestaat al tientallen jaren en ik ben een kijker vanaf het eerste uur.....

nog een avocado­plant

Mijn avocadoplant heeft er een broertje bij. Of zusje? Avocada?.....

samen

Mijn wandeling door de stad vanmorgen kreeg ineens een thema. Kijk maar. Samen.....

hortensia's kijken

Ik zag ze nog niet veel in de geveltuintjes in de stad. Hier en daar een pot. Maar ik wist dat er talloze hortensia's in de Kloostertuin staan, dus ik ging even kijken vanmorgen. Het was nog voor negenen en het ochtendlicht creëerde een prachtige sfeer.....

alles moet in een bak

Ik moet een bekentenis doen: 

ik ben een bakken-freak 

Alles moet bij mij in een bak. Of bakje. Of mandje. Maar het moet ergens in. Bij elkaar.

het spookt hier

De sleutels schilderde ik toen ik hier net woonde.
Zittend op de vloer tussen de nog onuitgepakte dozen.

Gistermorgen was ik mijn sleutels kwijt.  Ik.  Die altijd overal een vaste plek voor heeft. Ze lagen niet op het kastje naast mijn tas. Niet in de tas. Niet in de deur laten zitten per ongeluk. Ik stond op het punt om wat dingen naar de kringloop te brengen. Dus ik besloot maar eerst gebruik te maken van mijn reservesleutels en pas na terugkomst te gaan zoeken.....