balkontuintje - eind van de zomer

Op mijn balkon zijn de eenjarige bloeiers zo goed als uitgebloeid. Dus die konden weg. Mijn vaste planten hoop ik te kunnen overhouden voor volgend jaar. We gaan al richting herfst.

digitaal opruimen

Met de warmte deed ik niet zo veel. Loom. En ik wist niet goed of het door de warmte kwam of door nog een restje herstel van covid. Maar de thermometer zakt weer naar actievere temperaturen gelukkig.

Toch zat ik niet stil.

nonnen, kazuifels en een verwarmingsmonteur

Het zou zo een lied van Cornelis Vreeswijk kunnen zijn. Je weet wel, die van De nozem en de non. Maar het zit zo.

In de Broederenkerk is al een tijdje een expositie gaande van prachtig geborduurde kerkelijke gewaden. Toen de tentoonstelling werd opgebouwd

laag lager laagst

Ik wandelde verschillende keren in de maand augustus naar de IJssel. En het is steeds dezelfde trieste aanblik. Die kale oevers aan de overkant omdat het water zo laag staat. 

Niet alleen hier maar in heel Europa drogen rivieren op.

luidkeels

Eerst dacht ik dat het onkruid was, deze paarse klimmers. Maar inmiddels weet ik dat het Ipomoea purpurea heet. Blauwe winde. Een eenjarige slingerplant met aantrekkelijke hartvormige bladeren en trompetvormige, paarsblauwe bloemen die

ramptoerist

Ik voelde me meer ramptoerist dan persfotograaf, toen in vanmorgen vroeg ging kijken bij de brand in de Deventer binnenstad. Hij was gelukkig al geblust. Maar toch indrukwekkend als je ziet hoeveel auto's van hulpdiensten en mensen erbij betrokken zijn.

indië herdenking

 

Vandaag denk ik aan mijn vader en aan de dag dat voor hem de oorlog eindigde.

Over zijn verhaal heb ik eerder geschreven. 

De foto is het monument De Wachtende Moeder, het beeld bij het Indië Monument in Deventer.

De dichtregels luiden:

Voorbij nu

Ons wenen

Ons delen

Ons samen

Maar niet verbitterd

Niet gehard

Ik draag je

In de palm

Van mijn hart

Nationale Herdenking 15 augustus 1945.

Indié Monument Deventer.

schelpen uit domburg

Terwijl heel Nederland het strand opzoekt voor verkoeling, doe ik dat virtueel. Dat komt zo. 

Bij één van mijn opruimrondes, waar steeds iets blogwaardigs uit voortkomt, vond ik twee zakken met schelpen en stenen terug. Ik kan het niet over mijn hart

je moeder zit op insta ...

... zei ik tegen mijn zoon. En hij grapte terug: Ongeveer 5 jaar te laat. Maar Tiktok is nog een stap te ver, dacht ik zo.

Morgen op de kop af 12 jaar geleden begon ik met bloggen. Mijn schilderblog.

waterpret

Er is veel te doen over de lage waterstand in de rivieren, de aanhoudende droogte en het dreigende watertekort. Het water in de IJssel zakte nog weer een stukje ten opzichte van de foto's uit mijn vorige blogje. Het is toch raar dat we in ons waterrijke land zo slecht voorbereid zijn op watertekort.