Vandaag denk ik aan mijn vader en aan de dag dat voor hem de oorlog eindigde.
Over zijn verhaal heb ik eerder geschreven.
De foto is het monument De Wachtende Moeder, het beeld bij het Indië Monument in Deventer.
De dichtregels luiden:
Voorbij nu
Ons wenen
Ons delen
Ons samen
Maar niet verbitterd
Niet gehard
Ik draag je
In de palm
Van mijn hart
Sterkte, Judy. Het blijft pijn doen, he? Het blijft op de een of andere manier doorwerken. Heb ik ook met mijn vader die als dwangarbeider in Duitsland zat. Moeilijke dag vandaag. Sterkte.
BeantwoordenVerwijderenHet zei me als kind niet zo veel, deze dag. Maar hoe ouder ik word, kan ik deze dag toch niet zomaar voorbij laten gaan, zonder aan mijn vader te denken.
VerwijderenMooie herdenking op deze 15e augustus.
BeantwoordenVerwijderenHet is ook een prachtig beeldje.. heb het ook op foto.
Sinds de herinrichting van dat plein is er ook iets veranderd aan de plaatsing van het beeld en de ruimte eromheen. Lees ik op de site. Ik zal gauw eens gaan kijken.
VerwijderenIk ben nog te moe om vanavond naar de herdenking te gaan.
Zo'n persoonlijke herdenking is toch al heel mooi? Eigenlijk nog mooier, al zal het gevoel van gezamenlijkheid ook fijn zijn.
VerwijderenJa, ik hoef er niet per se bij te zijn. Ben één keer geweest, een paar jaar geleden.
VerwijderenEen mooi monument van een verschrikkelijk verleden. Ik heb ook even bij je linkje gekeken. Je hebt een bijzonder verleden. Ik herdenk met je mee vandaag.
BeantwoordenVerwijderenmiekequilt
Dankje Mieke. Het is wel mijn vaders verhaal. Ik ben tweede generatie. Maar voel wel verantwoordelijkheid om zijn verhaal in herinnering te houden.
VerwijderenEen onderdeel van je bestaan. Het laat je nooit los. Ik leef met je mee. Mooi ook, dat er een officiële herdenkingsdag voor is.
BeantwoordenVerwijderenHet is het verhaal van mijn vaders familie. En op die manier voor mij, als tweede generatie, belangrijk.
VerwijderenMooi blokje met mooi gedicht. Mijn vader en zijn hele familie heeft 5 jaar bij de birmaspoorlijn moeten werken. Hij heeft nooit veel verteld over die jaren. Als kind mocht ik hem nooit laten schrikken dat deed hem aan de jappen denken die zaten in bomen en lieten de krijgsgevangenen schrikken. Hij heeft er nooit veel over verteld. Ze hebben hem in een sloot gegooid en zeiden Hij gaat toch dood maar hij heeft het toch gered zei hij omdat hij veel van planten en kruiden wist om te overleven.
BeantwoordenVerwijderenHij zei wel vaak vertrouw nooit een jap dat heb ik ook nooit gedaan.
Laura
Wat vreselijk wat je familie heeft moeten doormaken. Nee, veel vertelden ze niet. Mijn vader kon niet tegen donkere restaurants, wat wij dan sfeervol noemden met kaarsen en zo. Hem deed het aan zijn kamptijd denken.
VerwijderenIk heb naar de nationale herdenking gekeken, dat moet
BeantwoordenVerwijderenJa, dat moet. Ik keek ook. Hoewel ik het moeilijk vind om de verhalen te horen.
VerwijderenOok ik heb gekeken, indrukwekkend. Prachtig gedicht!
BeantwoordenVerwijderen