Weertje, hè. Het had wel een beetje gevroren vannacht. En het was best koud
nog vanmorgen, maar wat maakt dat zonnetje een verschil met het grijs van
vorige week.
Dat werd wandelen. En ik knipte hier en daar een foto.
Ik had beloofd nog een berichtje te schrijven over wat mij wél helpt, sinds ik stopte met de post covid revalidatie bij een ergo- en een fysiotherapeute die niet hielp. En daar zat ik flink mee te worstelen.
Een jaar geleden stond er een bak met bollen te pronken in mijn woonkamer. Kijk maar hier. Toen ze uitgebloeid waren, liet ik het groen afsterven, droogde de bollen en bewaarde ze in een papieren zak in de berging. En ik plantte ze in potten in het najaar. Kijk maar hier.
De foto was nogal donker. Dus ik besloot met een online fotoprogramma de foto wat lichter te maken. Maar je kunt nog veel meer met dat soort programma's.
Eind januari was het 6 maanden geleden dat ik corona had. Met het verstrijken van die termijn is de mogelijkheid voor post covid revalidatie vervallen. Daarvoor heb je wel een verwijzing van de huisarts nodig, maar dan heb je recht op langdurige fysiotherapie, ergotherapie, een diëtiste en/of logopedie. Al naar gelang je post covid klachten uiteraard.
Om goed te 'aarden' moest ik eens een meditatieoefening doen waarbij ik me moest voorstellen dat er vanuit mijn voeten wortels groeiden diep de aarde in. Onmiddellijk speelde mijn verbeelding mij parten en zag ik die wortels door
Dit zag ik maandag uit mijn keukenraam voordat de verwarmingsmensen kwamen. Ochtendgloren. 's Winters kan ik door de boom heen het klokkentorentje van de Broederenkerk zien. En 's zomers is die boom mijn
Niet echt, want ik heb een ventilatorkacheltje. Maar de cv-ketel is wéér kapot. Al een paar keer is de goede man geweest. De verwarmingsmonteur, die ik inmiddels al aardig begin te kennen. Zijn koffie stond dinsdag al klaar.