badend in de zon

Weertje, hè. Het had wel een beetje gevroren vannacht. En het was best koud nog vanmorgen, maar wat maakt dat zonnetje een verschil met het grijs van vorige week. 

Dat werd wandelen. En ik knipte hier en daar een foto. 

een lesje in zelfliefde

Ik had beloofd nog een berichtje te schrijven over wat mij wél helpt, sinds ik stopte met de post covid revalidatie bij een ergo- en een fysiotherapeute die niet hielp. En daar zat ik flink mee te worstelen.

als dat geen lente is...

Een jaar geleden stond er een bak met bollen te pronken in mijn woonkamer. Kijk maar hier. Toen ze uitgebloeid waren, liet ik het groen afsterven, droogde de bollen en bewaarde ze in een papieren zak in de berging. En ik plantte ze in potten in het najaar. Kijk maar hier.

En hey presto... instant voorjaar op mijn balkon!

gezichts­bedrog

Dit is een hele rare foto.

Het is een rand van stenen rondom de Lebuinuskerk. En ik hou ervan zulk soort details te fotograferen.

Maar er is iets mee. Zie jij het ook?

Het duurt soms even voordat ik de stenen als 'bol' kan zien, ik zie ze eerst 'hol'.

tulpen voor valentijn

De foto was nogal donker. Dus ik besloot met een online fotoprogramma de foto wat lichter te maken. Maar je kunt nog veel meer met dat soort programma's. 

de duvel is oud

Eind januari was het 6 maanden geleden dat ik corona had. Met het verstrijken van die termijn is de mogelijkheid voor post covid revalidatie vervallen. Daarvoor heb je wel een verwijzing van de huisarts nodig, maar dan heb je recht op langdurige fysiotherapie, ergotherapie, een diëtiste en/of logopedie. Al naar gelang je post covid klachten uiteraard.

aarden

Om goed te 'aarden' moest ik eens een meditatieoefening doen waarbij ik me moest voorstellen dat er vanuit mijn voeten wortels groeiden diep de aarde in. Onmiddellijk speelde mijn verbeelding mij parten en zag ik die wortels door de bergingen onder mijn apartement gaan. Ik had ook om een andere reden moeite met deze meditatie: ik wist toen nog helemaal niet of ik wel in Deventer wilde blijven. En me 'vastzetten' met die wortels, daar was ik nog helemaal niet aan toe.

Kortom, het werd niks met deze oefening.

wat een weelde!

Dit zag ik maandag uit mijn keukenraam voordat de verwarmingsmensen kwamen. Ochtendgloren. 's Winters kan ik door de boom heen het klokkentorentje van de Broederenkerk zien. En 's zomers is die boom mijn groene uitzicht. Hij is een geweldig tussenstation voor de vogeltjes van en naar de voedercontainer op mijn balkon. Mooi, hè.

brr, plof en pff...

Brr, want ik zit weer in de kou. 

Niet echt, want ik heb een ventilatorkacheltje. Maar de cv-ketel is wéér kapot. Al een paar keer is de goede man geweest. De verwarmingsmonteur, die ik inmiddels al aardig begin te kennen. Zijn koffie stond dinsdag al klaar.