Woensdag ging ik weer mijn rondje Kloostertuin en IJssel doen. De IJssel heb je nog tegoed, eerst de Kloostertuin.
De lage ochtendzon creëerde scherpe contrasten. Heel toepasselijk, want mijn post-corona lijf is nog steeds erg onvoorspelbaar. De ene dag kan ik alles, en is de neiging om te veel te doen groot. De andere dag betaal ik daar de rekening voor met hevige pijn in al mijn spieren, en heb ik het gevoel dat ik alleen nog kruipend door het leven kan. Maar goed, ik ga er nog steeds van uit dat het beter wordt, al duurt het langer dan ik leuk vind.