Ik doe weer een opruimblogje. Foto's die ieder hun eigen verhaal vertellen.
Nou ja, verhaaltje. In ieder geval een verhaaltje dat tot mij sprak. En dus
kiekwaardig werd bevonden.
Een tijdje geleden moest ik naar de tandarts. En ik kon corona niet meer als excuus gebruiken met vier vaccinaties aan boord. Mijn tandartspraktijk bevindt zich vijf hoog in een groot gebouw net aan de andere kant van het spoor. De
Ik snapte het al niet, drie weken geleden. Van al die kastanjebomen op de Brink waar er maar één van in bloei stond. Ik dacht dat er iets mis was met die andere bomen. Maar ik had het mis. Kijk maar. Ze bloeien nu allemaal! Behalve
Eén keer per jaar is dit de mooiste plek van heel Deventer. Als de blauwe
regen bloeit. De rest van het jaar is het een - weliswaar mooi begroeide - stalen
reuzen-pergola die een parkeerplaats aan het oog onttrekt. Hij behoort bij de
Klop klop klop, hoorde ik, toen ik deze grote potten tulpen fotografeerde. Het was de eigenaresse van de potten die op het raam tikte. Ik schrok. Ik was bang dat ze het vervelend vond dat ik een foto nam. Privacy en zo. Maar nee, ze stak
Dacht ik eerdere jaren op deze datum aan voorbije oorlogen van mijn ouders, dit jaar denk ik aan de doden van nu. En aan de wereld die ik niet meer begrijp.
Voordat we al weer verder in het seizoen zijn en mijn foto's hopeloos achter lopen, eerst een berichtje over mijn bezoek aan de Kloostertuin gisteren. Helleborussen maken plaats voor tulpen. De borders worden steeds
Eigenlijk heb ik in de stad altijd de indruk dat ik heel veel mis aan
tuinmoois, omdat dat vanaf de straatkant niet zichtbaar is. De tuinen zitten
aan de achterkant. Ik doe het dan maar met geveltuintjes. Ook leuk.
Gisteren liep ik een reuzerondje dat min of meer eindigde op de Brink, waar op vrijdag en zaterdag altijd markt wordt gehouden. Ik kwam niet speciaal voor de markt. Hoewel ik altijd graag langs mijn favoriete bloemenstal ga. Ik was niet van
Daar was hij weer, 'monsieur Albert' met mijn boodschappen voor een hele week. Hij doet dat nu al een maand en het voelt als een decadente luxe. En ja, mijn arm en schouders zijn hem enorm dankbaar. Maar er is een hardnekkig stemmetje in
Het leukst vind ik ze in de Spijkerboorsteeg. Een
smalle steeg, die van de Kleine Overstraat naar de Brink loopt. Er
zit een knik in. En daar dankt de steeg zijn
Ik zag het op fb voorbijkomen. Brocante markt op de Brink op Eerste Paasdag. Ik zag ook dat de supermarkten open waren. Krankzinnig. Eigenlijk had ik die dag geen plannen. Want het paasfeestje hadden we vrijdag al.
Pasen loopt bij mij dit jaar niet geheel synchroon met de officiële kalender.
De paastakken stonden al een week. Ze lieten hun katjes vallen en ik verhuisde
de vaas naar het balkon, een spoor van groen door het huis achterlatend. Tot
mijn
Alle wegen leiden hier naar de IJssel. In ieder geval de wegen die ik kies om
te wandelen. Het is heel leuk om meer uit te zoeken over dingen waar je
dagelijks langsloopt. Zo kwam ik bij toeval op de site van de
provincie Overijssel
en vond
Er zijn meer straatnamen die om uitleg vragen hier in Deventer. Bijvoorbeeld
de volgende straten: Achter de Muren Vispoort, Achter de Muren Duimpoort en
Achter de Muren Zandpoort.
Kijk, daar zitten ze, vijf zwarte meesjes tegelijk. Foto juli 2014.
Bij mijn vorige huis hing de sering vol met vetbollen,
voedercontainers en pindasnoeren voor de vogels. Uren kijkplezier. Dus toen ik
hier in 2013 kwam wonen wilde ik ook vogels op mijn balkon. Ik vond een - al bestaand - gat
met
Het is niet alles kommer en kwel hier, hoor. Ik ging naar de Kloostertuin. Het was wel bewolkt, maar er is een hoop voorjaar te beleven. Dat zie je nog niet erg goed op de bovenste foto, maar die twee kruisende boomstammen zijn altijd zo
Ik heb een peesontsteking bovenaan mijn arm. Bij mijn schouder. Heel vervelend. Want dan besef je pas hoe vaak je je rechterarm nodig hebt. Jaren geleden had ik het ook. Een wasvrouwenarm noemde de fysiotherapeut het. Ik
Het struikje dat ik vorig jaar van de straat redde loopt prachtig uit. Wat een kleur! Hij laat aan de onderkant wat blad vallen, en ik hoop niet dat hij nu van onderen al te kaal wordt. Maar vooralsnog staat hij te schitteren op het puntje
Naar aanleiding van de vraag of de IJssel mannelijk of vrouwelijk is, schreef Anuscka in een reactie dat zij jaren geleden IJssel nog als IJsel moest schrijven. Met één S dus. En ik herinner me dat er een IJselstraat in Deventer is. Kijk
Gisteren was ik aan de wandel met mijn fototoestel, want ik heb een missie. Ik wil wat foto's maken van plekken waar wat meer geschiedenis over te vertellen is. Maar mijn knie zegt dat dat in etappes moet, niet te veel tegelijk. Dus dat
De forsythiatakken in de vaas zijn al weer uitgebloeid. Maar wat geniet ik daar elk jaar van! Explosies van geel, die struiken, die ik helaas hier in de stad niet zie. Het mooie weer en de blauwe lucht, het is toch echt lente, hoor. Even frisse
Vorige week zag ik al hoe de restanten van een boom werden afgevoerd op het Grote Kerkhof bij de Lebuinuskerk. En toen ik vanmorgen ging stemmen op het gemeentehuis kon ik meteen zien hoe de herinrichting van het plein vordert.
Ik heb al een hele tijd niet meer geschilderd. Niet echt, alleen een beetje gedoodled. En dan vind ik ineens mijn schilderblog er niet mooi uitzien, en ja, eigenlijk Bubbels ook niet, en ..... voordat je het weet zit ik alles te veranderen.
In het licht van de huidige situatie vroeg ik me af hoe Oost-Europa nu precies in elkaar zit. Want van mijn oude atlas word ik niet wijzer. Mijn Bos atlas dateert uit 1961. En ook die van mijn zoon uit 1988 biedt niet veel uitkomst. Want in beide
Als ik een rondje langs de Singel loop ga ik vaak via de TG
Gibsonstraat terug. Kortste weg naar huis. De straat is vernoemd naar
T.G. Gibson, een Canadese brigadegeneraal die deelnam aan de bevrijding van Deventer. Er
hangt een
Ik heb een label 'oorlog' in het rijtje onderaan mijn blog staan. En dan gaat
het altijd over WO2. Over hoe mijn ouders die beleefden en hoe we elk jaar
weer herdenken. Na zo veel jaar nog steeds wonden die niet geheeld zijn.
Eigenlijk
De eerste twee foto's zijn op een zondag genomen, dus het werk stond even
stil. Maar overal wordt gewerkt in de stad, en het levert beelden op die me op
een andere manier aanspreken. Niet door hun schoonheid, maar door lijnen
Gisteren wandelde ik al vroeg richting IJssel. Het water staat hoog, maar is niet meer zo onstuimig als laatst. Het ochtendlicht geeft de foto's een bijzondere kleur als ik richting de opgaande zon fotografeer. De andere kant op, richting
Op een tafeltje bij het raam staat deze grote witte melamine schaal. Het is eigenlijk een onderbord, dat ik met vier tegelijk met korting bij B.lokker kocht toen deze hier werd opgeheven. Ideaal als onderzetter voor een vaas bloemen
Terwijl op het wereldtoneel aan grenzen wordt gerammeld, gebeurde dat op
kleine schaal ook in mijn persoonlijke leven. De grenzen aan mijn energie zijn
eerder bereikt dan bij anderen, en ik schreef laatst al dat ik daar nog weer
op
Gisteren ging ik weer eens naar de
Kloostertuin. En dat was genieten. Wat eerst nog voorzichtige witte plukjes waren in het dorre bruin zijn nu grote pollen sneeuwklokjes. Als kussentjes. Ook helleborus, cyclaampjes en een narcis.
Ik scharrelde weer een aantal 'urban details' bij elkaar. Foto's van dingen die mij opvallen. Details. Dit kun je geen mooie stadsbeelden noemen. Maar het zijn wel beelden die je in elke stad kunt tegenkomen.
Twee weken geleden liep ik over het Grote Kerkhof naast de Lebuinuskerk.
Dit plein is zo lang parkeerterrein geweest en een doorn in het oog van menig
Deventenaar. Er is begonnen met de herinrichting. Daar gingen
opgravingen
aan vooraf waar ik eerder over schreef. Het was tenslotte een kerkhof.....
Het zag er even niet zo grijs en nat uit als voorgaande dagen. En ik besloot een rondje groen te doen. Ik ging naar het Rijsterborcherpark, gelegen tussen station Deventer en de binnenstad. Een onderdeel ervan is het Vogeleiland. Ik liep er helemaal omheen.
Fac.ebook herinnerde mij eraan dat ik negen jaar geleden het huurcontract van mijn flat in Deventer tekende. Negen jaar al weer. En ik schreef vaak over mijn proces om me hier als westerling in het oosten thuis te voelen.....
Ik zag pas vorige week dat er een berichtje in mijn messengerbox zat. Het
dateerde al van een jaar geleden, maar was nooit met een melding zichtbaar
geworden. Het had al die tijd in de krochten van het internet verborgen
gezeten. Vraag me niet hoe.....