iedere foto een eigen verhaal

Deventer boekenstad

Ik doe weer een opruimblogje. Foto's die ieder hun eigen verhaal vertellen. Nou ja, verhaaltje. In ieder geval een verhaaltje dat tot mij sprak. En dus kiekwaardig werd bevonden. 

niet bang

Een tijdje geleden moest ik naar de tandarts. En ik kon corona niet meer als excuus gebruiken met vier vaccinaties aan boord. Mijn tandartspraktijk bevindt zich vijf hoog in een groot gebouw net aan de andere kant van het spoor. De

mis

Ik snapte het al niet, drie weken geleden. Van al die kastanjebomen op de Brink waar er maar één van in bloei stond. Ik dacht dat er iets mis was met die andere bomen. Maar ik had het mis. Kijk maar. Ze bloeien nu allemaal! Behalve

wand van wisteria

Eén keer per jaar is dit de mooiste plek van heel Deventer. Als de blauwe regen bloeit. De rest van het jaar is het een - weliswaar mooi begroeide - stalen reuzen-pergola die een parkeerplaats aan het oog onttrekt. Hij behoort bij de

gevelgroen

Klop klop klop, hoorde ik, toen ik deze grote potten tulpen fotografeerde. Het was de eigenaresse van de potten die op het raam tikte. Ik schrok. Ik was bang dat ze het vervelend vond dat ik een foto nam. Privacy en zo. Maar nee, ze stak

nieuw met oud versmolten

Het deel van de binnenstad waar ik het meest doorheen wandel is het Noordenbergkwartier. En ik kwam erachter dat er een hoop over te vertellen valt.

Dat wist ik negen jaar geleden nog allemaal niet, toen ik hier kwam wonen. Ik

stil

Te veel dit jaar. 

Dacht ik eerdere jaren op deze datum aan voorbije oorlogen van mijn ouders, dit jaar denk ik aan de doden van nu. En aan de wereld die ik niet meer begrijp.

zon­overgoten groen

Ook mooi. Een veldje met madeliefjes en paardenbloemen. 

Ja, de Kloostertuin is mooi, zie vorig berichtje. Maar dit ook.

mijn privé oase

Voordat we al weer verder in het seizoen zijn en mijn foto's hopeloos achter lopen, eerst een berichtje over mijn bezoek aan de Kloostertuin gisteren. Helleborussen maken plaats voor tulpen. De borders worden steeds

seringen en stappen

Eigenlijk heb ik in de stad altijd de indruk dat ik heel veel mis aan tuinmoois, omdat dat vanaf de straatkant niet zichtbaar is. De tuinen zitten aan de achterkant. Ik doe het dan maar met geveltuintjes. Ook leuk. 

groen aan de ijssel

Mijn archief loopt weer over met foto's van de laatste tijd. Ik ga ze de komende week op mijn blog zetten. Kan ik er meteen wat meer over vertellen. 

Ik begin met deze foto's. Ook bij de IJssel kleurt het groen. Begin april maakte ik

kastanje­bomen op het plein

Gisteren liep ik een reuzerondje dat min of meer eindigde op de Brink, waar op vrijdag en zaterdag altijd markt wordt gehouden. Ik kwam niet speciaal voor de markt. Hoewel ik altijd graag langs mijn favoriete bloemenstal ga. Ik was niet van

doe maar duur

Daar was hij weer, 'monsieur Albert' met mijn boodschappen voor een hele week. Hij doet dat nu al een maand en het voelt als een decadente luxe. En ja, mijn arm en schouders zijn hem enorm dankbaar. Maar er is een hardnekkig stemmetje in

parapluutjes 22

Ze hangen er weer! De parapluutjes!

Het leukst vind ik ze in de Spijkerboorsteeg. Een smalle steeg, die van de Kleine Overstraat naar de Brink loopt. Er zit een knik in. En daar dankt de steeg zijn

oud spul

Ik zag het op fb voorbijkomen. Brocante markt op de Brink op Eerste Paasdag. Ik zag ook dat de supermarkten open waren. Krankzinnig. Eigenlijk had ik die dag geen plannen. Want het paasfeestje hadden we vrijdag al. 

paas­dingetjes...

Pasen loopt bij mij dit jaar niet geheel synchroon met de officiële kalender. De paastakken stonden al een week. Ze lieten hun katjes vallen en ik verhuisde de vaas naar het balkon, een spoor van groen door het huis achterlatend. Tot mijn

brede ijsselstroom ♪♫

Alle wegen leiden hier naar de IJssel. In ieder geval de wegen die ik kies om te wandelen. Het is heel leuk om meer uit te zoeken over dingen waar je dagelijks langsloopt. Zo kwam ik bij toeval op de site van de provincie Overijssel en vond

achter de muren

Er zijn meer straatnamen die om uitleg vragen hier in Deventer. Bijvoorbeeld de volgende straten: Achter de Muren Vispoort, Achter de Muren Duimpoort en Achter de Muren Zandpoort.

twee stegen, een gang en een plein

Dit was afgelopen zondag. De zon scheen en dat is een goede reden om een wandeling te doen. Ik liep deze keer een beetje ander rondje. 

Hierboven kijk je de Ankersteeg in. In het hoekpand links zat ooit een B&B

het verhaal van de zwarte meesjes

Kijk, daar zitten ze, vijf zwarte meesjes tegelijk. Foto juli 2014.

Bij mijn vorige huis hing de sering vol met vetbollen, voedercontainers en pindasnoeren voor de vogels. Uren kijkplezier. Dus toen ik hier in 2013 kwam wonen wilde ik ook vogels op mijn balkon. Ik vond een - al bestaand - gat met

winters wit

Het leek al voorjaar met de zonnigste maart ooit gemeten. Maar op de laatste dag van de maand moest maart toch even zijn staart roeren. 

De dikke vlokken hebben nu plaatsgemaakt voor natte sneeuw. Het blijft niet

hier word ik blij van

Het is niet alles kommer en kwel hier, hoor. Ik ging naar de Kloostertuin. Het was wel bewolkt, maar er is een hoop voorjaar te beleven. Dat zie je nog niet erg goed op de bovenste foto, maar die twee kruisende boomstammen zijn altijd zo

was­vrouwenarm

Ik heb een peesontsteking bovenaan mijn arm. Bij mijn schouder. Heel vervelend. Want dan besef je pas hoe vaak je je rechterarm nodig hebt. Jaren geleden had ik het ook. Een wasvrouwenarm noemde de fysiotherapeut het. Ik

hoe is het met mijn balkontuintje?

Het struikje dat ik vorig jaar van de straat redde loopt prachtig uit. Wat een kleur! Hij laat aan de onderkant wat blad vallen, en ik hoop niet dat hij nu van onderen al te kaal wordt. Maar vooralsnog staat hij te schitteren op het puntje

isala

Naar aanleiding van de vraag of de IJssel mannelijk of vrouwelijk is, schreef Anuscka in een reactie dat zij jaren geleden IJssel nog als IJsel moest schrijven. Met één S dus. En ik herinner me dat er een IJselstraat in Deventer is. Kijk

even naar de ijssel

Tussen de bedrijven door even naar de IJssel wandelen. Met dit mooie lenteweer geen straf.

Ik heb inmiddels een heleboel 'achterstallige' foto's die ik de komende tijd zal

blote dame

Gisteren was ik aan de wandel met mijn fototoestel, want ik heb een missie. Ik wil wat foto's maken van plekken waar wat meer geschiedenis over te vertellen is. Maar mijn knie zegt dat dat in etappes moet, niet te veel tegelijk. Dus dat

verademing

De forsythiatakken in de vaas zijn al weer uitgebloeid. Maar wat geniet ik daar elk jaar van! Explosies van geel, die struiken, die ik helaas hier in de stad niet zie. Het mooie weer en de blauwe lucht, het is toch echt lente, hoor. Even frisse

hoe is het met de bomen?

Vorige week zag ik al hoe de restanten van een boom werden afgevoerd op het Grote Kerkhof bij de Lebuinuskerk. En toen ik vanmorgen ging stemmen op het gemeentehuis kon ik meteen zien hoe de herinrichting van het plein vordert. 

treuzel­gedrag en blog pimp

Ik heb al een hele tijd niet meer geschilderd. Niet echt, alleen een beetje gedoodled. En dan vind ik ineens mijn schilderblog er niet mooi uitzien, en ja, eigenlijk Bubbels ook niet, en ..... voordat je het weet zit ik alles te veranderen.

mijn oude atlas

In het licht van de huidige situatie vroeg ik me af hoe Oost-Europa nu precies in elkaar zit. Want van mijn oude atlas word ik niet wijzer. Mijn Bos atlas dateert uit 1961. En ook die van mijn zoon uit 1988 biedt niet veel uitkomst. Want in beide

noorden­bergtoren

Als ik een rondje langs de Singel loop ga ik vaak via de TG Gibsonstraat terug. Kortste weg naar huis. De straat is vernoemd naar T.G. Gibson, een Canadese brigadegeneraal die deelnam aan de bevrijding van Deventer. Er hangt een

zinloos geveld

Ze zijn weg. Twee bomen op de Stromarkt. 

Er is voor gestreden. Maar het heeft niet mogen baten. 

Hieronder staat hij er nog. Voor de ingang van de bibliotheek. Niet die boom

blauw geel

Ik heb een label 'oorlog' in het rijtje onderaan mijn blog staan. En dan gaat het altijd over WO2. Over hoe mijn ouders die beleefden en hoe we elk jaar weer herdenken. Na zo veel jaar nog steeds wonden die niet geheeld zijn. Eigenlijk

werk in uitvoering

De eerste twee foto's zijn op een zondag genomen, dus het werk stond even stil. Maar overal wordt gewerkt in de stad, en het levert beelden op die me op een andere manier aanspreken. Niet door hun schoonheid, maar door lijnen

morgenster

Een paar dagen geleden zag ik bij dageraad een ster net boven het dak van de kerk. Als je goed kijkt, zie je hem rechts op de foto.

Dan word ik nieuwsgierig. Het is vast een planeet, dacht ik, want

hoog water

Gisteren wandelde ik al vroeg richting IJssel. Het water staat hoog, maar is niet meer zo onstuimig als laatst. Het ochtendlicht geeft de foto's een bijzondere kleur als ik richting de opgaande zon fotografeer. De andere kant op, richting

minimalisme

Op een tafeltje bij het raam staat deze grote witte melamine schaal. Het is eigenlijk een onderbord, dat ik met vier tegelijk met korting bij B.lokker kocht toen deze hier werd opgeheven. Ideaal als onderzetter voor een vaas bloemen

grenzen

Terwijl op het wereldtoneel aan grenzen wordt gerammeld, gebeurde dat op kleine schaal ook in mijn persoonlijke leven. De grenzen aan mijn energie zijn eerder bereikt dan bij anderen, en ik schreef laatst al dat ik daar nog weer op

achter de wolken

ik zag het al vanaf mijn balkon

achter de wolken schijnt de zon

kwetsbaar

Gisteren ging ik weer eens naar de Kloostertuin. En dat was genieten. Wat eerst nog voorzichtige witte plukjes waren in het dorre bruin zijn nu grote pollen sneeuwklokjes. Als kussentjes. Ook helleborus, cyclaampjes en een narcis. 

rafelrandjes

Ik scharrelde weer een aantal 'urban details' bij elkaar. Foto's van dingen die mij opvallen. Details. Dit kun je geen mooie stadsbeelden noemen. Maar het zijn wel beelden die je in elke stad kunt tegenkomen. 

lente.....?

Ik dacht al eerder dat ik het hoorde. Een fluitende merel. 

Maar dat was voor mijn gevoel midden in de nacht. Zinsbegoocheling, dacht ik.

Maar vanmorgen vroeg hoorde ik het toch echt! 

Een merel met de lente in zijn bol. 

En in mijn bol onmiddellijk ook!.....

vaarwel oude bomen

Twee weken geleden liep ik over het Grote Kerkhof naast de Lebuinuskerk. 

Dit plein is zo lang parkeerterrein geweest en een doorn in het oog van menig Deventenaar. Er is begonnen met de herinrichting. Daar gingen opgravingen aan vooraf waar ik eerder over schreef. Het was tenslotte een kerkhof.....

bollenbak

Even laten zien wat er op het tafeltje voor het raam staat te bloeien. 

Niet veel te melden verder. Gisteren was zo nat en grijs dat ik lekker binnen bleef. En vanmorgen deed ik boodschappen en genoot van het zonnetje.....

groen maar dan bruin

Dit was zondag. 

Het zag er even niet zo grijs en nat uit als voorgaande dagen. En ik besloot een rondje groen te doen. Ik ging naar het Rijsterborcherpark,  gelegen tussen station Deventer en de binnenstad. Een onderdeel ervan is het Vogeleiland. Ik liep er helemaal omheen.

Fac.ebook herinnerde mij eraan dat ik negen jaar geleden het huurcontract van mijn flat in Deventer tekende. Negen jaar al weer. En ik schreef vaak over mijn proces om me hier als westerling in het oosten thuis te voelen.....

door weer en wind

Wel of niet? Wel dus. Ondanks de regen.

Hoofd diep in de capuchon, geen paraplu. Anderen wel.....

vergeeld

Er viel nog iets uit de kast bij het afstoffen laatst. 

Dit is een boekje over de Vrijmetselarij vol met mooie spreuken. Ik ga daar vast nog eens meer over vertellen.....

een verdwenen berichtje

klik om te vergroten

Ik zag pas vorige week dat er een berichtje in mijn messengerbox zat. Het dateerde al van een jaar geleden, maar was nooit met een melding zichtbaar geworden. Het had al die tijd in de krochten van het internet verborgen gezeten. Vraag me niet hoe.....