mooier dan vuurwerk

Ik zag het gistermorgen al vanuit mijn slaapkamerraam: de roze gloed in de lucht. En ik dacht dat dit meteen een goed begin was voor mijn eerste goede voornemen voor het komende jaar: wandelen. We zijn ook voorbij de donkerste dag en weer op weg naar het licht. 

waar sta ik nu?

Nog bijkomend van het kerstdiner en in de aanloop naar het nieuwe jaar, blik ik altijd even terug op het jaar dat bijna achter ons ligt. En een klein beetje vooruit. Een moment om de balans op te maken. De foto van een 'meetpunt' leek me daarbij wel toepasselijk. 

huisje weltevree

Wat vind je van mijn nieuwe huisje?

Het was een bouwpakket. Een prefab woning, zogezegd. Wel een beetje bouwvallig. Het huisje voldoet niet aan de woonnormen van de huidige tijd. Het tocht aan alle kanten, het dak lekt en moderne zaken zoals isolatie zul je er niet aantreffen. Maar een overvloed aan charme. Ik viel ervoor.

donkerrood

Donkerrood was jarenlang mijn lievelingskleur. Ik ben ooit getrouwd in het donkerrood. Bordeaux. Die kleur raakte uit de mode, want ieder jaar wordt er ergens in hogere modesferen bepaald wat de trendkleuren voor het komend jaar zijn. Geri schreef er laatst over. Maar kennelijk komt de kleur weer in de gratie.

error

"Error", zegt mijn printer, als ik kerstkaarten wil afdrukken. En er verschijnt een heleboel tekst in het displayvenstertje. Onbegrijpelijke technische termen.

"Kom op", probeer ik hem te overreden,

een ijzige wandeling

Vanmorgen wandelde ik een ijzig rondje langs de Singel. Nou ja, eigenlijk liep ik de toeristische route naar de apotheek, een goede manier om het nuttige met het aangename te verenigen. Natuurlijk met mijn camera op zak.

hollandse rijsttafel - uit de libelle 1990

Terwijl wij hier nadenken over een Indonesische rijsttafel met de Kerst, heeft de oude Libelle uit 1990 van mijn vorige blogje een recept voor een Hollandse rijsttafel. 

Zoals beloofd volgt hier het recept.

een oude libelle uit 1990 - kerstnummer

Ik vond ze laatst terug: een oude Libelle en een oude Margriet, waar ik al eerder over blogde. De Libelle dateert van eind november 1990 en is al helemaal in kerstsfeer.

Wat vooral leuk is, en waarom ik hem waarschijnlijk bewaarde, zijn de honderd zelfmaak cadeautjes. Allemaal in de kerstige combi

  rood-groen.

stenen uit engeland

Ik schreef een tijd geleden al over de verzameling schelpen, zie hier, maar ik heb ook een pot vol stenen. De stenen komen van de Engelse zuidkust, waar ik met zoon in juli 1987 vakantie hield. Dat was een bijzondere vakantie, die er bijna niet geweest was. 

energie beheer

Nee dit gaat niet over de stookkosten, maar over hoe ga ik om met mijn beperkte lichamelijke energie. 

nu ik nog

Mijn schildertafel in de woonkamer is ingericht, mijn balkontuintje is op orde, nu ik nog. En daar wordt aan gewerkt.

De eerste contacten met ergotherapie en fysiotherapie zijn geweest. Heel blij

platanen

Bij mij om de hoek staan reusachtige platanen. Ze torenen hoog boven de bebouwing van vier hoog uit. Trouwens, in de hele binnenstad staan er veel. En ik vind ze prachtig. Vorige week, toen de zon nog scheen en voor een prachtig licht- en schaduwspel op deze bomen zorgde, moest ik wel terug om foto's te maken. Ik heb iets met platanen. Ze hebben zo'n typische gevlekte en soms schilferige bast. 

het kon nog net

Brr wat koud is het ineens. En de komende nacht wordt nachtvorst verwacht. Dat betekent dat ik mijn balkonplanten moet beschermen. Ik zet een deel zo dicht mogelijk tegen de gevel waar ze overdekt staan. En de rest op het tafeltje vlak

herfstweer en twee kilo spruitjes

Ik wilde die rij ginkgo's met hun prachtige gele herfst-outfit fotograferen. En deed dat twee keer, zag ik in mijn fotoarchief. Regen en zon, het gezicht van de herfst. En de bomen zijn allemaal in verschillende stadia van bladverkleuring. De een is al bijna kaal, terwijl de ander nog groene bladeren heeft hier en daar. 

de draad weer oppakken

Ik had me de afgelopen week even geen verplichtingen opgelegd. Even bijkomen en weer op krachten komen. Maar deze week ga ik toch weer de draad oppakken. Er moeten nieuwe afspraken gemaakt met de post covid hulptroepen. En ik heb nog wat andere verplichtingen.

de kleuren van de herfst

Ik probeer echt van de herfst te houden. Echt. Dat lukt me het best door naar de kleuren te kijken. Tertiaire kleuren, voor wie iets van kleurenleer weet. 

Ik was naar de Kloostertuin gewandeld dinsdag. En keek mijn ogen uit. Kleur overal. Structuur komt van de majestueuze bomen.

weer wandelen

Voordat ik helemaal dreig te verstoffen, ging ik gistermorgen weer wandelen. Je moet ergens beginnen en ik besloot richting Kloostertuin te wandelen. Ik wilde herfstkleuren zien. Het lijkt heel vroeg maar het was een uur of negen. Die lage zon zet alles in een bijzonder licht.

niet gepland maar geplant

Alle post covid hulptroepen waren ingeschakeld en de afspraken waren gemaakt. Ook voor de griepprik. Maar het leven besloot anders, ik werd geveld door een maagdarminfectie. Alle afspraken moesten weer afgezegd. Pas op de plaats.

hoe nu verder?

Hoe nu verder, post covid?

Ik schreef al eerder dat ik de grenzen van mijn energie goed moet bewaken, omdat ze sinds corona niet meer liggen waar ik gewend was. En het gaat me even kosten om opnieuw een evenwicht te vinden. Ik nam daarom een behoorlijk drastisch besluit: ik ga anders bloggen. Niet stoppen of pauzeren, maar anders. En misschien minder frequent.

afspraak

Vanmorgen was ik al vroeg op pad. Niet voor mijn lol. Ik moest naar de tandarts. Het is best wel een eind lopen voor wat mijn lijf op dit moment acceptabel vindt. Dus ik had mijn kruk meegenomen voor extra steun.

binnen

Ik ben weer aan het schilderen. Met dank aan MizzD voor de inspirerende foto. 

Het had wel wat voeten in de aarde. Niet het schilderen, maar het weer beginnen. Want ik had al zeker een jaar niet meer geschilderd. Ja, laatst die appeltjes in opdracht. Dat was de aanmoediging die ik nodig had. 

ritme van de seizoenen

De kleuren in de herfst zijn uitbundig. 

En toch ervaar ik de herfst helemaal niet als vrolijk en extravert. Het is het seizoen van verval, van terugkeer naar binnen, naar de aarde, naar de kern. De natuur gaat in diepe transformerende winterslaap. Om in de lente vernieuwd weer tevoorschijn te komen, dat wel.

ik zie ik zie...

Omdat ik mezelf heb opgelegd om elke dag een foto op Insta te zetten, graaf ik regelmatig in mijn fotoarchief naar geschikte plaatjes zonder praatjes. En die zijn er genoeg. Want ik kiek links en rechts van alles en nog wat. 

zo'n plek waar niets over te vertellen valt

Als ik wandel door de stad, dan kiek ik links en rechts wat me in het oog springt. Dat levert een hoop foto's op die niet in een verhaal passen. Vaak omdat het plekken zijn waar eigenlijk niet zo veel over te vertellen valt. Dit is zo'n plek.

witte wieven op het water

Zondagochtend was ik al vroeg op stap. 

Ik wilde de net opgekomen zon bij de IJssel fotograferen. De sfeer was prachtig. Boven het water vlogen flarden mist voorbij. Witte wieven.

groen met een vleugje herfst

Ik wandelde gisteren naar het Vogeleiland. Een stuk groen gelegen tussen station en binnenstad. Je komt er via dit bruggetje over de Singel. Maar de weg ernaartoe levert al prachtige singelgezichten op. Voorzichtig begint het groen

balkontuintje winterklaar

Dit zijn de balkonplanten die de winter zullen moeten overleven. 

Mijn struik, de vaste planten, vijf aardbeienplanten en mijn nieuwe aanwinst, de bergthee, voor een vleugje rood. En op het tafeltje staan

warm blijven

Ik leerde een nieuw woord: energieangst. 

We lijden er allemaal aan. Ik wel in ieder geval. Ik heb geen idee wat me boven het hoofd hangt, als ik straks een nieuw energiecontract moet afsluiten. 

Het weer is vrij plotseling in herfst omgeslagen. 's Morgens als ik uit bed stap is het koud in huis.

de ijssel in de morgen

Ik wandelde woensdag door naar de IJssel. Mijn geliefde rivier. 

Mijn go-to-place om tot rust te komen als het leven hobbels op mijn pad legt. 

En het was fijn om te zien dat ze er minder droog bij lag dan de afgelopen weken. Ze schitterde in de lage herfstzon.

De komende dagen regen. Herfst in al haar verschijningen.

scherpe contrasten

Woensdag ging ik weer mijn rondje Kloostertuin en IJssel doen. De IJssel heb je nog tegoed, eerst de Kloostertuin. 

De lage ochtendzon creëerde scherpe contrasten. Heel toepasselijk, want mijn post-corona lijf is nog steeds erg onvoorspelbaar. De ene dag kan ik alles, en is de neiging om te veel te doen groot. De andere dag betaal ik daar de rekening voor met hevige pijn in al mijn spieren, en heb ik het gevoel dat ik alleen nog kruipend door het leven kan. Maar goed, ik ga er nog steeds van uit dat het beter wordt, al duurt het langer dan ik leuk vind. 

niet geheel schadevrij

Kastanjes rapen doe ik ieder jaar. Dat moet. En door de jaren heen leer je de plekken kennen waar je ze kunt vinden. In Deventer was dat deze boom en haar buurvrouw ernaast. Ik dacht dat het de enige paardenkastanjes waren op de hele Brink die vrucht droegen. Maar dat schijnt niet zo te zijn, deze twee zijn gewoon de eerste. 

de vruchten plukken

Vorige week schilderde ik appeltjes. Op bestelling. Dat zat zo.

Ik verkocht onlangs in mijn Etsy winkeltje een stilleven met peren. De aquarel ging naar een fruitbedrijf in Flevoland, want het was een cadeau voor een plukster die er dit jaar voor de 40ste keer bij was. Maar ze had ergens ook gezien dat ik appels geschilderd had. En inderdaad had ik heel lang geleden twee appels geschilderd, één groene en éen rode. Ze wilde graag 2 andere pluksters verrassen en het moesten twee rode appels zijn. Of ik ze ook kon schilderen.

wandelen door deventer - hoe het begon

Onlangs waren mijn zusje en haar man in Deventer. We lunchten op een leuke plek, kletsten bij en deden een rondje door de binnenstad. En over enige tijd heb ik een groepje vrienden van vroeger te gast om ze Deventer te laten zien. De vraag is: welk Deventer laat ik ze zien? 

mist en helderheid

Zondagochtend zei mijn weer-app dat het mistte. Twee t's. 

Dan moet ik altijd eerst uit het raam kijken of het echt zo is. Want vaak als de app zegt dat het regent is het hartstikke droog. Maar deze keer had hij gelijk. Mist.

zuilen

Al weer een tijdje geleden werd ik gebeld door een allervriendelijkste wat oudere mevrouw die mij vroeg waarom ik mijn lidmaatschap van de KRO had opgezegd. Eigenlijk moet ik zeggen: KRO/NCRV. Want jarenlang, bijna veertig jaar vertelde mij die mevrouw, had ik een abonnement op de Mikrogids. En daarmee was ik automatisch lid van de KRO destijds.

lam­pionnetjes

Ik ging eigenlijk voor iets heel anders naar de markt, maar ik kwam thuis met een grote bos oranje lampionnetjes. Ze staan in een hoge vaas op het tafeltje bij het raam. En als ik op de bank zit zie ik dit tafereel. Je ziet meteen

een oude margriet

Ik vond ze bij het opruimen, en ze lagen klaar om te bekijken waarom ik ze toch ook weer bewaard had. Een oude Margriet en een oude Libelle. Beide uit 1990. Twee en dertig jaar oud. Pff. De adresplakker van de bladenman zat er nog op. Mijn moeder had een abonnement op de Margriet en mijn tante op de Libelle. En elke week werden ze omgewisseld. 

balkontuintje - eind van de zomer

Op mijn balkon zijn de eenjarige bloeiers zo goed als uitgebloeid. Dus die konden weg. Mijn vaste planten hoop ik te kunnen overhouden voor volgend jaar. We gaan al richting herfst.

digitaal opruimen

Met de warmte deed ik niet zo veel. Loom. En ik wist niet goed of het door de warmte kwam of door nog een restje herstel van covid. Maar de thermometer zakt weer naar actievere temperaturen gelukkig.

Toch zat ik niet stil. Dat wil zeggen, stilzittend kun je nog een hele hoop doen. 

nonnen, kazuifels en een verwarmingsmonteur

Het zou zo een lied van Cornelis Vreeswijk kunnen zijn. Je weet wel, die van De nozem en de non. Maar het zit zo.

In de Broederenkerk is al een tijdje een expositie gaande van prachtig geborduurde kerkelijke gewaden. Toen de tentoonstelling werd opgebouwd

laag lager laagst

Ik wandelde verschillende keren in de maand augustus naar de IJssel. En het is steeds dezelfde trieste aanblik. Die kale oevers aan de overkant omdat het water zo laag staat. 

Niet alleen hier maar in heel Europa drogen rivieren op.

luidkeels

Eerst dacht ik dat het onkruid was, deze paarse klimmers. Maar inmiddels weet ik dat het Ipomoea purpurea heet. Blauwe winde. Een eenjarige slingerplant met aantrekkelijke hartvormige bladeren en trompetvormige, paarsblauwe bloemen die

ramptoerist

Ik voelde me meer ramptoerist dan persfotograaf, toen in vanmorgen vroeg ging kijken bij de brand in de Deventer binnenstad. Hij was gelukkig al geblust. Maar toch indrukwekkend als je ziet hoeveel auto's van hulpdiensten en mensen erbij betrokken zijn.

indië herdenking

 

Vandaag denk ik aan mijn vader en aan de dag dat voor hem de oorlog eindigde.

Over zijn verhaal heb ik eerder geschreven. 

De foto is het monument De Wachtende Moeder, het beeld bij het Indië Monument in Deventer.

De dichtregels luiden:

Voorbij nu

Ons wenen

Ons delen

Ons samen

Maar niet verbitterd

Niet gehard

Ik draag je

In de palm

Van mijn hart

Nationale Herdenking 15 augustus 1945.

Indié Monument Deventer.

schelpen uit domburg

Terwijl heel Nederland het strand opzoekt voor verkoeling, doe ik dat virtueel. Dat komt zo. 

Bij één van mijn opruimrondes, waar steeds iets blogwaardigs uit voortkomt, vond ik twee zakken met schelpen en stenen terug. Ik kan het niet over mijn hart

je moeder zit op insta ...

... zei ik tegen mijn zoon. En hij grapte terug: Ongeveer 5 jaar te laat. Maar Tiktok is nog een stap te ver, dacht ik zo.

Morgen op de kop af 12 jaar geleden begon ik met bloggen. Mijn schilderblog.

waterpret

Er is veel te doen over de lage waterstand in de rivieren, de aanhoudende droogte en het dreigende watertekort. Het water in de IJssel zakte nog weer een stukje ten opzichte van de foto's uit mijn vorige blogje. Het is toch raar dat we in ons waterrijke land zo slecht voorbereid zijn op watertekort. 

apo­calyptisch

Gisteren wandelde ik sinds lange tijd weer eens naar de IJssel. Ik moet na een week ziek zijn mijn stramme spieren en gewrichten weer loswandelen. De IJssel is dan altijd een mooi doel. De rivier biedt altijd interessante vergezichten. Door de droogte in Europa is de waterstand van de Rijn - en dus ook van de IJssel - laag. Het had net geregend, een beetje, niet genoeg. De lucht was nog bewolkt. En dat gaf de beelden een apocalyptische sfeer. Hoe passend bij de stand van het klimaat.

muur­schildering

We hebben er sinds kort ook één! 

Een huishoge mural in de Treurnietsgang. Je ziet een jongetje die een hap uit een Deventer koek heeft genomen. En een marktkoopvrouw met een stokvis in haar hand.

ik ben er nog

Ik kom langzaam weer boven drijven. 

Ik had vier dagen flinke koorts. Nu - twee dagen koortsvrij - ben ik nog behoorlijk lamlendig.

Ik snap werkelijk niet hoe ik besmet heb kunnen raken.