balkontuintje winterklaar

Dit zijn de balkonplanten die de winter zullen moeten overleven. 

Mijn struik, de vaste planten, vijf aardbeienplanten en mijn nieuwe aanwinst, de bergthee, voor een vleugje rood. En op het tafeltje staan

warm blijven

Ik leerde een nieuw woord: energieangst. 

We lijden er allemaal aan. Ik wel in ieder geval. Ik heb geen idee wat me boven het hoofd hangt, als ik straks een nieuw energiecontract moet afsluiten. 

Het weer is vrij plotseling in herfst omgeslagen. 's Morgens als ik uit bed stap is het koud in huis.

de ijssel in de morgen

Ik wandelde woensdag door naar de IJssel. Mijn geliefde rivier. 

Mijn go-to-place om tot rust te komen als het leven hobbels op mijn pad legt. 

En het was fijn om te zien dat ze er minder droog bij lag dan de afgelopen weken.

scherpe contrasten

Woensdag ging ik weer mijn rondje Kloostertuin en IJssel doen. De IJssel heb je nog tegoed, eerst de Kloostertuin. 

De lage ochtendzon creëerde scherpe contrasten. Heel toepasselijk, want

niet geheel schadevrij

Kastanjes rapen doe ik ieder jaar. Dat moet. En door de jaren heen leer je de plekken kennen waar je ze kunt vinden. In Deventer was dat deze boom en haar buurvrouw ernaast. Ik dacht dat het de enige paardenkastanjes waren op de hele Brink die vrucht droegen. Maar dat schijnt niet zo te zijn, deze twee zijn gewoon de eerste. 

de vruchten plukken

Vorige week schilderde ik appeltjes. Op bestelling. Dat zat zo.

Ik verkocht onlangs in mijn Etsy winkeltje een stilleven met peren. De aquarel ging naar een fruitbedrijf in Flevoland, want het was een cadeau voor

wandelen door deventer - hoe het begon

Onlangs waren mijn zusje en haar man in Deventer. We lunchten op een leuke plek, kletsten bij en deden een rondje door de binnenstad. En over enige tijd heb ik een groepje vrienden van vroeger te gast om ze Deventer te laten zien. De vraag is: welk Deventer laat ik ze zien? 

mist en helderheid

Zondagochtend zei mijn weer-app dat het mistte. Twee t's. 

Dan moet ik altijd eerst uit het raam kijken of het echt zo is. Want vaak als de app zegt dat het regent is het hartstikke droog. Maar deze keer had hij gelijk. Mist.

zuilen

Al weer een tijdje geleden werd ik gebeld door een allervriendelijkste wat oudere mevrouw die mij vroeg waarom ik mijn lidmaatschap van de KRO had opgezegd. Eigenlijk moet ik zeggen: KRO/NCRV. Want jarenlang, bijna veertig jaar vertelde mij die mevrouw, had ik

lam­pionnetjes

Ik ging eigenlijk voor iets heel anders naar de markt, maar ik kwam thuis met een grote bos oranje lampionnetjes. Ze staan in een hoge vaas op het tafeltje bij het raam. En als ik op de bank zit zie ik dit tafereel. Je ziet meteen

een oude margriet

Ik vond ze bij het opruimen, en ze lagen klaar om te bekijken waarom ik ze toch ook weer bewaard had. Een oude Margriet en een oude Libelle. Beide uit 1990. Twee en dertig jaar oud. Pff. De adresplakker van de bladenman zat er nog op.

balkontuintje - eind van de zomer

Op mijn balkon zijn de eenjarige bloeiers zo goed als uitgebloeid. Dus die konden weg. Mijn vaste planten hoop ik te kunnen overhouden voor volgend jaar. We gaan al richting herfst.

digitaal opruimen

Met de warmte deed ik niet zo veel. Loom. En ik wist niet goed of het door de warmte kwam of door nog een restje herstel van covid. Maar de thermometer zakt weer naar actievere temperaturen gelukkig.

Toch zat ik niet stil.

nonnen, kazuifels en een verwarmingsmonteur

Het zou zo een lied van Cornelis Vreeswijk kunnen zijn. Je weet wel, die van De nozem en de non. Maar het zit zo.

In de Broederenkerk is al een tijdje een expositie gaande van prachtig geborduurde kerkelijke gewaden. Toen de tentoonstelling werd opgebouwd

laag lager laagst

Ik wandelde verschillende keren in de maand augustus naar de IJssel. En het is steeds dezelfde trieste aanblik. Die kale oevers aan de overkant omdat het water zo laag staat. 

Niet alleen hier maar in heel Europa drogen rivieren op.

luidkeels

Eerst dacht ik dat het onkruid was, deze paarse klimmers. Maar inmiddels weet ik dat het Ipomoea purpurea heet. Blauwe winde. Een eenjarige slingerplant met aantrekkelijke hartvormige bladeren en trompetvormige, paarsblauwe bloemen die

ramptoerist

Ik voelde me meer ramptoerist dan persfotograaf, toen in vanmorgen vroeg ging kijken bij de brand in de Deventer binnenstad. Hij was gelukkig al geblust. Maar toch indrukwekkend als je ziet hoeveel auto's van hulpdiensten en mensen erbij betrokken zijn.

indië herdenking

 

Vandaag denk ik aan mijn vader en aan de dag dat voor hem de oorlog eindigde.

Over zijn verhaal heb ik eerder geschreven. 

De foto is het monument De Wachtende Moeder, het beeld bij het Indië Monument in Deventer.

De dichtregels luiden:

Voorbij nu

Ons wenen

Ons delen

Ons samen

Maar niet verbitterd

Niet gehard

Ik draag je

In de palm

Van mijn hart

Nationale Herdenking 15 augustus 1945.

Indié Monument Deventer.

schelpen uit domburg

Terwijl heel Nederland het strand opzoekt voor verkoeling, doe ik dat virtueel. Dat komt zo. 

Bij één van mijn opruimrondes, waar steeds iets blogwaardigs uit voortkomt, vond ik twee zakken met schelpen en stenen terug. Ik kan het niet over mijn hart

je moeder zit op insta ...

... zei ik tegen mijn zoon. En hij grapte terug: Ongeveer 5 jaar te laat. Maar Tiktok is nog een stap te ver, dacht ik zo.

Morgen op de kop af 12 jaar geleden begon ik met bloggen. Mijn schilderblog.

waterpret

Er is veel te doen over de lage waterstand in de rivieren, de aanhoudende droogte en het dreigende watertekort. Het water in de IJssel zakte nog weer een stukje ten opzichte van de foto's uit mijn vorige blogje. Het is toch raar dat we in ons waterrijke land zo slecht voorbereid zijn op watertekort. 

apo­calyptisch

Gisteren wandelde ik sinds lange tijd weer eens naar de IJssel. Ik moet na een week ziek zijn mijn stramme spieren en gewrichten weer loswandelen. De IJssel is dan altijd een mooi doel. De rivier biedt altijd interessante vergezichten. Door

muur­schildering

We hebben er sinds kort ook één! 

Een huishoge mural in de Treurnietsgang. Je ziet een jongetje die een hap uit een Deventer koek heeft genomen. En een marktkoopvrouw met een stokvis in haar hand.

ik ben er nog

Ik kom langzaam weer boven drijven. 

Ik had vier dagen flinke koorts. Nu - twee dagen koortsvrij - ben ik nog behoorlijk lamlendig.

Ik snap werkelijk niet hoe ik besmet heb kunnen raken.

verdorie...

Toch! 

Twee en een half jaar super voorzichtig geweest. 

Het voelt als een flinke griep. Met een kuchje en een snottertje. En koorts. 

Ik vind het toch een gek idee dat zo'n vleermuisvirus uit China nu mij bereikt heeft.

als de mussen...

... dood van het dak vallen. 

Ik heb de foto maar onderaan gezet, voor wie het vervelend vindt om naar te kijken. Ik maakte de foto laatst op mijn wandeling, dus hij is niet echt door de warmte omgekomen. Ik kan niet goed uitleggen waarom ik hem maakte.

het komt ooit weer in de mode

Alles wordt ooit weer mode, als je het maar lang genoeg bewaart. Dat zeggen we wel eens over kleding. Kijk maar naar de wijde pijpen broeken die nu weer supermodern zijn. Dat doet me denken aan mijn puberjaren.

wit en paars

Zomer. Wat een overvloed aan bloemen!

bewolkt en windstil

Dat was het gisterochtend in alle vroegte. En ik was al een hele tijd niet meer bij de IJssel geweest. Het werd weer tijd. De zon was nog niet door het wolkendek heen gebroken. Er stond nauwelijks wind en het water was vrijwel spiegelglad.

saai? toch niet!

Dit is de Smidsgang. Niets bijzonders, zou je zeggen. Een steeg naast de H.ema die leidt van de parkeergarage en de bewaakte fietsenstalling naar het winkelgebied. Hier stond in coronatijd een rij plantenbakken om de mensen te

printer perikelen en hortensia's

De twee hebben niets met elkaar te maken. 

Maar het is leuker om foto's van hortensia's te laten zien, dan van een printer die vertikte te doen wat ik wou. Het zat zo.

groen lief en leed

Er valt wel weer een en ander te melden van het groene front. 

Niet alles loopt zoals gehoopt. Dat hoort bij het leven, zullen we maar zeggen. Op mijn vensterbank heeft een kaalslag plaatsgevonden. Wat overbleef is

een bij in beeld

De bijen hebben mijn bloemen gevonden. Geregeld zie ik er één van bloem tot bloem zoemen. Ik wilde dat heuglijke feit vastleggen, maar het valt waarachtig nog niet mee om hem in de lens te vangen. Met mijn camera wel te verstaan.

streeploos

Handen wassen, afstand houden, mondkapjes.... allemaal afgeschaft. Rechts houden hoeft ook niet meer, maar de strepen staan nog op de straat. Tot deze week. Ze worden verwijderd. Althans, dit is hoe ver ze zijn gekomen.

een moderne heilige

Titus Brandsma. Ik kende de man alleen van de straatnaam in de Verzetsbuurt in Zeist. Maar hij werd op 15 mei 2022 heilig verklaard. En dat is best bijzonder in deze tijd. De Broederenkerk vlak bij mijn huis besteedt er een tentoonstelling aan.

opge­waardeerd onkruid

Stoepplantjes heten ze. En er komt steeds meer belangstelling voor. Opgewaardeerd onkruid. Als ze zo langs de gevel groeien, komt er hier eens in de zoveel tijd een man met een brander langs om ze vernietigen. Geen gif gelukkig, maar

ik zie, ik zie...

Kijk eens wie ik onderweg tegenkwam... De Van Rossempjes. 

Daar heb je haar weer, zeggen ze, dat mens met die camera. Leuk, hoor, fotootjes maken van het plein en de IJssel. Maar dan raakt er een steekje bij haar los en

mooi geworden

Weet je nog? De herinrichting van het plein? En de bomenkap? Het Grote Kerkhof lag lange tijd open en er vonden opgravingen plaats nu de boel toch op de schop ging.

Ik wandelde gisteren over het nieuw ingerichte plein. Nu de kermis vertrokken is.

vroeg op

Ik was vroeg wakker. En vroeg op. En toen ik mijn eerste koffie op had, wat blogs gelezen had, en er een lange, misschien wel warme en lome dag voor me lag, besloot ik een rondje te wandelen. De lucht was blauw, de temperatuur

summer in the city

Nog twee dagen en de zomer begint officieel. 

Dit is de stad een paar dagen geleden op de vroege ochtend. 

De tijd van stokrozen is weer aangebroken. 

tuinieren is een kwestie van geluk hebben

Ik had ooit een vriendje die zei: Tafelmanieren is een kwestie van geluk hebben. Het is lang geleden maar de uitdrukking komt nog regelmatig in me op. En zo is het ook met mijn balkontuintje: soms gaat het goed soms gaat het slecht.

wat mag weg en wat mag blijven?

Ik vertelde al eerder dat ik aan het opruimen ben. En het opruim-virus verspreidt zich exponentieel, om maar even in virus-taal te blijven. In mijn schilderkamertje heb ik weer overzicht. Ik heb een grote stapel schilderijen uitgezocht en

bloggertip: blogjes terugvinden

Het valt niet mee om op Blogger een bepaald ouder blogje terug te vinden. Vooral als je veel blogt. Maar er is wel een oplossing die het iets makkelijker maakt. Zo ontdekte ik laatst.

Afbeeldingen kun je groter zien door erop te klikken.

Je kunt vrij eenvoudig op 'label' zoeken. Dan klik je in je dashboard op dat label-icoontje dat naast het woord BEHEREN staat.

park, perk en een pot

Kijk. Dit zie je dan zomaar onderweg. De prachtigste spiegelingen in het water bij het park. En bloeiende grassen op de voorgrond. Hatsjie!

En de bocht omkomend, word ik onverwacht getracteerd op een zee van kleur.

al weer een groen blogje

In de Kloostertuin was het groen dat de boventoon voerde. Ik hoopte op rhododendrons, maar die zijn hier niet veel te vinden. Alleen deze zachtroze zag ik.

mooi werk

Ik ging gisteren eens kijken hoe het staat met de herinrichting van het Grote Kerkhof. Daar waar vorig jaar opgravingen plaats vonden en dit jaar een paar bomen werden gekapt. Er had op 28 mei een feestelijke opening plaatsgevonden en

operatie flatpack

Hoewel ik de meeste belangrijke mededelingen van instanties tegenwoordig digitaal binnenkrijg, leek het me verstandig om ook een en ander uit te printen en in de goede map op te bergen. Daar begon het mee. Opruimronde nummer zoveel.

mijn balkontuintje anno 2022

Mijn balkontuintje heeft al vele gezichten gehad. Ik zaaide tomaten in het eerste coronajaar en vorige zomer lathyrus en Oost-Indische kers. De tomaten waren een groot succes. De lathyrus en OI kers minder, waarna ik besloot me meer op vaste planten te richten.

Dus wat wordt het dit jaar?

iedere foto een eigen verhaal

Deventer boekenstad

Ik doe weer een opruimblogje. Foto's die ieder hun eigen verhaal vertellen. Nou ja, verhaaltje. In ieder geval een verhaaltje dat tot mij sprak. En dus kiekwaardig werd bevonden. 

niet bang

Een tijdje geleden moest ik naar de tandarts. En ik kon corona niet meer als excuus gebruiken met vier vaccinaties aan boord. Mijn tandartspraktijk bevindt zich vijf hoog in een groot gebouw net aan de andere kant van het spoor. De