stenen uit engeland

Ik schreef een tijd geleden al over de verzameling schelpen, zie hier, maar ik heb ook een pot vol stenen. De stenen komen van de Engelse zuidkust, waar ik met zoon in juli 1987 vakantie hield. Dat was een bijzondere vakantie, die er bijna niet geweest was. 

Na mijn scheiding waren we twee jaar eerder van Amerongen naar Zeist verhuisd. De manier waarop wij in Zeist terechtkwamen was ook bijzonder. Dat ging via een ingewikkelde woningruil, ik schreef er hier over. In mijn leven zijn er verschillende momenten geweest waarop dingen op wonderbaarlijke manier op zijn plek vielen. De verhuizing van Amerongen naar Zeist was er zo één, maar ook hoe ik in Deventer terecht ben gekomen. Het had zo moeten zijn.

Ook deze vakantie was een gebeurtenis die 'zo had moeten zijn'.

Mijn zoon bleek hoogbegaafd. En dat gaf vooral op de basisschool problemen. Hij wist alles al, en verveelde zich in de klas. Niet elke juf kon daar goed mee omgaan. Er was er één die alleen maar op hem hakketakte. Ik kan het niet anders omschrijven. Met het gevolg dat hij zich steeds meer in zichzelf terugtrok. Tot hij een klein in elkaar gedoken vogeltje was. Na verandering van basisschool kwam hij bij een superjuf. Daar bloeide hij op. En met ups en downs is hij tot en met groep 8 op die school gebleven.

Dit is ongetwijfeld het strand waar we de stenen raapten. Ik had een apartementje verscholen achter een winkel in Rye (Sussex) gehuurd. En het strand van Hastings was vlakbij. 

Ik had helemaal geen geld. Normaal zou er helemaal geen vakantie af kunnen. Maar 'bij toeval' las ik over een stichting die vakanties voor alleenstaande vrouwen financierde. Vrouwen met een minimum inkomen. Met of zonder kinderen. De vakantiebeurs was bedoeld voor de vrouwen alleen. Maar ik dacht: no way ga ik zonder mijn zoon op vakantie. Hij had ook een vakantie verdiend. En het ontbrekende geld scharrelde ik op een andere manier wel bij elkaar. 

De stichting bestaat overigens nog steeds, stuur me een mailtje als je iemand kent/bent die er iets aan zou kunnen hebben.

En zo kwamen wij in Engeland terecht. Alleen de overtocht per boot was al een belevenis. Weet je nog? Acht uur op de ferry van Hoek naar Harwich? Allereerst waren we een paar dagen in Londen. Daar zagen we het dinosaurusskelet in het British Museum. En de duiven op Trafalgar Square. En de platanen op de Mall, waar ik laatst over schreef.

En vanuit Rye maakten we tochtjes in de omgeving in een groene dubbeldekkerbus. O.a. naar het stenenstrand van Hastings.

Ik had het briljante idee dat een rugzak handig zou zijn voor onze bagage. Daar kwam ik halverwege de heenreis al snel van terug. Wat een gesjouw, dat ding! En onhandig met aan- en afdoen in een volle trein. Aan het eind van onze vakantie maakte ik een pakket van onze vuile was. Inclusief het beddengoed dat we volgens de folder van het apartement zelf moesten meenemen maar wat achteraf helemaal niet nodig bleek. Dat scheelde een hoop in gewicht. Het pakket kwam drie weken later, toen we al lang en breed weer thuis waren, in Zeist aan.

Het was een memorabele vakantie. Met de stenen als herinnering.

En kijk eens wat een leuke stenen er tussen zitten.