Pagina's

06 december 2022

stenen uit engeland



Ik schreef een tijd geleden al over de verzameling schelpen, zie hier, maar ik heb ook een pot vol stenen. De stenen komen van de Engelse zuidkust, waar ik met zoon in juli 1987 vakantie hield. Dat was een bijzondere vakantie, die er bijna niet geweest was. 

Na mijn scheiding waren we twee jaar eerder van Amerongen naar Zeist verhuisd. De manier waarop wij in Zeist terechtkwamen was ook bijzonder. Dat ging via een ingewikkelde woningruil, ik schreef er hier over. In mijn leven zijn er verschillende momenten geweest waarop dingen op wonderbaarlijke manier op zijn plek vielen. De verhuizing van Amerongen naar Zeist was er zo één, maar ook hoe ik in Deventer terecht ben gekomen. Het had zo moeten zijn.
Ook deze vakantie was een gebeurtenis die 'zo had moeten zijn'.

Mijn zoon bleek hoogbegaafd. En dat gaf vooral op de basisschool problemen. Hij wist alles al, en verveelde zich in de klas. Niet elke juf kon daar goed mee omgaan. Er was er één die alleen maar op hem hakketakte. Ik kan het niet anders omschrijven. Met het gevolg dat hij zich steeds meer in zichzelf terugtrok. Tot hij een klein in elkaar gedoken vogeltje was. Na verandering van basisschool kwam hij bij een superjuf. Daar bloeide hij op. En met ups en downs is hij tot en met groep 8 op die school gebleven.

Dit is ongetwijfeld het strand waar we de stenen raapten. Ik had een apartementje verscholen achter een winkel in Rye (Sussex) gehuurd. En het strand van Hastings was vlakbij. 




Ik had helemaal geen geld. Normaal zou er helemaal geen vakantie af kunnen. Maar 'bij toeval' las ik over een stichting die vakanties voor alleenstaande vrouwen financierde. Vrouwen met een minimum inkomen. Met of zonder kinderen. De vakantiebeurs was bedoeld voor de vrouwen alleen. Maar ik dacht: no way ga ik zonder mijn zoon op vakantie. Hij had ook een vakantie verdiend. En het ontbrekende geld scharrelde ik op een andere manier wel bij elkaar. 
De stichting bestaat overigens nog steeds, stuur me een mailtje als je iemand kent/bent die er iets aan zou kunnen hebben.

En zo kwamen wij in Engeland terecht. Alleen de overtocht per boot was al een belevenis. Weet je nog? Acht uur op de ferry van Hoek naar Harwich? Allereerst waren we een paar dagen in Londen. Daar zagen we het dinosaurusskelet in het British Museum. En de duiven op Trafalgar Square. En de platanen op de Mall, waar ik laatst over schreef.
En vanuit Rye maakten we tochtjes in de omgeving in een groene dubbeldekkerbus. O.a. naar het stenenstrand van Hastings.




Ik had het briljante idee dat een rugzak handig zou zijn voor onze bagage. Daar kwam ik halverwege de heenreis al snel van terug. Wat een gesjouw, dat ding! En onhandig met aan- en afdoen in een volle trein. Aan het eind van onze vakantie maakte ik een pakket van onze vuile was. Inclusief het beddengoed dat we volgens de folder van het apartement zelf moesten meenemen maar wat achteraf helemaal niet nodig bleek. Dat scheelde een hoop in gewicht. Het pakket kwam drie weken later, toen we al lang en breed weer thuis waren, in Zeist aan.




Het was een memorabele vakantie. Met de stenen als herinnering.
En kijk eens wat een leuke stenen er tussen zitten.


27 opmerkingen:

  1. Ja, vakanties die eigenlijk niet hadden kunnen zijn, zijn altijd de beste.. speciale!Ik heb trouwens van een ánder Engels stenenstrand bijna net zo'n hartjessteen meegenomen als die linksboven.. allen is die van on smeer gemarmerd. Het was onze eerste vakantie zónder Axel.. vandaar Engeland, waar je met een hond nog (steeds?) niet zo gemakkelijk naar toe kon, maar waar we wel graag weer eens heen wilden. En elke keer kreeg ik van die vreemde toespelingen op die hond.. tot zelfs een ansichtkaartje in één van de rekken met een blue belton setter erop (zoals Ax was) en de tekst 'Miss you'..! Kippenvel! En dus ook dat zwartwitte hartje op het strand.. het ligt hier in het halletje.. op een grote stapel andere stenen van vakanties.. ik kan dat ook nooit laten die mee te nemen als het er een beetje speciaal uitziet hehe.
    Die foto van jullie tweeën is ook wel een speciale.. zó'n drukke omgeving! Niet echt een mooi plekje om te poseren hehe.. maar die rugzak is wel duidelijk hahaha!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat dierbaar is dan zo'n steen, hè. Die je aan Axel doet denken. <3
      Die foto van ons tweeën heeft mijn vader genomen, toen ze ons kwamen afhalen bij de ferry terminal in HvH.

      Verwijderen
    2. Ja, die gaat niet weg.. dat zijn de mooiste souvenirs. ;-)
      Oh aha.. een beruchte aankomst-foto.. vandaar! :-)

      Verwijderen
  2. Mooie verzameling, er zitten hele bijzondere tussen en juist door de herinneringen zijn ze kostbaar geworden.
    Fijn, dat zoiets als deze vakanties bestaat, ik had er nog nooit van gehoord.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het is een fonds, RiaN, waar je een subsidie voor een vakantie kunt aanvragen. Mits je aan de voorwaarden voldoet. Het is een beperkt bedrag vrij te besteden aan een vakantie en je moet wel bewijzen dat je het aan een vakantie besteedt. Het is dus niet een gezamenlijke reis. zoiets schijnt ook te bestaan. Maar dat zou niets voor mij zijn.

      Verwijderen
  3. Wat een mooie souvenirs! Die zijn eigenlijk veel leuker dan de souvenirs die je bij een winkeltje koopt.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Geweldig,dat jullie op vakantie konden. Soms "valt iets je toe"toevallig

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dit was zo'n gevalletje van 'het had zo moeten zijn'.

      Verwijderen
  5. Prachtige herinneringen. Die kleding van je zoon, zo herkenbaar, zo zagen onze jongens er ook uit.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat grappig, Jeanette. Poloshirtjes en sweaters, herinner ik me, in vele kleuren.

      Verwijderen
  6. Wat een wonderlijke gebeurtenissen beschrijf je. Deze stenen gaan natuurlijk nooit weg, denk ik.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat kwam allemaal op wonderlijke wijze voor elkaar. En ik bewaar de stenen.

      Verwijderen
  7. London, Rye en Hastings.... herinneringen ook bij mij. Maar anders. Mooie verzameling

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ongetwijfeld, Bettie. Ik mis je verslagen van jullie Londen reizen.

      Verwijderen
  8. Er zitten prachtige exemplaren tussen je verzameling. Hartjes stenen, ik zou ze ook zo graag vinden maar het lukt me niet. Een aantal jaren geleden wandelden wij met een groep mensen in de Vercors in Frankrijk en een vrouw waar ik vaak mee op liep, wij konden het goed met elkaar vinden, raapten echt het ene na het andere hartjessteentje op. Ze had er oog voor en dat moet ik nog krijgen, zucht.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. I should read through your old posts and will, you have a life story I haven't yet read :) I collect stones, with holes, hagstones. I have been to Rye and don't live far from Hastings so can picture the places you searched for your stones :) Betty

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi Betty, I don't often write about my life story. You live in Brighton, isn't it? Been there as well. I love your stoney beaches along the coast. Your collection must be very interesting!

      Verwijderen
  10. Ahhh... mooie stenen, mooie herinneringen, mooi blog. Bijzonder hè hoe dingen soms gebeuren. Toeval bestaat niet, dat lees ik hier maar weer. Leuke aankomstfoto van jou en je zoon!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die stenen staan voor dat 'toeval' dat ik verschillende keren in mijn leven heb ervaren. Ook dat verhaal van Amerongen. Hoe leuk dat dorp ook is, voor een hoogbegaafd kind was een grotere plaats nodig. En dat bleek wel toen hij, weliswaar in Zeist, op een school terechtkwam waar hij niet begrepen werd. In Amerongen was er niet veel keus in scholen.

      Verwijderen
  11. Wat een leuke foto van jou in je jonge jaren. En wat een prachtig verhaal. Die bootreis maakte ik ook alleen van een andere plek, aankomst in Dover. Ik weet nog de zee was paars en de lucht groen en dan die witte kustlijn van Dover, het was zo mooi. Wat een goed initiatief van die stichting en wat goed dat het nog steeds bestaat. Wat een avontuur met je zoon. Ik kan me zo goed indenken dat je hier aan terug denkt wanneer je die prachtige stenen ziet.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, Dover is een prachtige plek om aan te komen. Harwich niet. Later zijn we een keer via Dover gegaan.
      Er zijn veel fondsen, zoals deze stichting. Je moet vaak wel via een hulpverlener aangemeld worden. Dat was hier niet bij. Je moet het maar weten te vinden. Dat was echt toeval.
      En het avontuur, daar denk ik graag aan terug, want dat was het.

      Verwijderen
  12. Ik ken die kust ook goed, leuk om jullie verhaal erover te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, jouw Engeland verhaal kennende, zul je deze kust goed kennen!

      Verwijderen
  13. Ah Judy thank you so much for sharing your story and trip to England with your son. I am sure those stones mean so very much to you. Hope you are doing alright friend. Praying that in time you will recover completely from the bad virus. Hugs!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hi Debbie, thanks for your visit! I'm slowly getting better. Hugs!

      Verwijderen

Reacties... hartstikke welkom!
Ze worden gemodereerd om spam te voorkomen.