nu ik nog

Mijn schildertafel in de woonkamer is ingericht, mijn balkontuintje is op orde, nu ik nog. En daar wordt aan gewerkt.

De eerste contacten met ergotherapie en fysiotherapie zijn geweest. Heel blij ben ik met het feit dat die contacten in het zorgcomplex aan de overkant van mijn flat kunnen plaatsvinden. Ik hoef niet eerst een eind te reizen, alleen even de straat oversteken. 

Voor de ergo vul ik lijsten in om inzicht te krijgen waar misschien piekbelasting zit waar ik iets aan kan doen. En van de fysio kreeg ik oefeningen om overbelaste spieren te ontlasten. 

Ik ben niet de enige die aan covid spierpijnen overhield. Ik spitste mijn oren toen ik op het nieuws hoorde dat een groep studenten onderzoek gaat uitvoeren naar vermoeidheid, spierpijn en verminderde spiersterkte. Het treft namelijk ook veel jonge mensen. De onderzoekers wonnen er een subsidie voor. Lees er hier meer over. Ze gaan precies uitzoeken wat ik met mijn lekenbrein al dacht: er is misschien een verband met autoimmuunreacties.

Corona is niet het enige virus dat dit soort reacties in het lichaam kan oproepen. Het Epstein-Barr-virus, dat de ziekte van Pfeiffer veroorzaakt, is er bijvoorbeeld ook zo één. ME wordt hieraan toegeschreven. En laatst kwam in het nieuws dat er verband is gevonden met het ontstaan van de ziekte MS.

Al eerder werd bekend dat het coronavirus niet alleen uit zichzelf ziek maakt, maar de immuunreactie van je lichaam kan zich tegen je keren en eigen cellen aanvallen. Men noemt dat autoimmuunreacties. Het is dus het eigen immuunsysteem dat de grootste schade aanricht. En het was dáárdoor dat in het begin van de pandemie zo veel mensen overleden. Het lijf zelf viel hartcellen, longcellen of niercellen aan. En toen men dat doorhad, kon men die reactie met medicijnen onderdrukken, wat vele levens redde. 

Maar ook spiercellen kunnen dus worden aangevallen. Ook al weten we er het fijne nog niet van.

Ik vind dit dus superinteressant. Ik hoor vaak tegenstanders van vaccinatie zeggen: ik vertrouw op mijn eigen immuunsysteem. Maar dat immuunsysteem kan zich dus ook tegen je keren. In overdrive gaan. Waarom is niet duidelijk.

Voor mij is het voorlopig dus een kwestie van: ermee leren leven.

Ik loop al een tijdje met een kruk. Niet altijd, alleen als ik wat verder weg moet of als ik door andere activiteit moe in mijn spieren ben. Want na een tijdje lopen word ik overvallen door een aanval van spiermoeheid die heel vervelend is. Als een marathonloper die de man met de hamer tegenkomt. Pure verzuring.

De fysio vond de kruk het een goed idee. En na het overwinnen van mijn aanvankelijke gêne, vond ik dat ook. Het heeft ook zijn voordelen, behalve het steuntje. Mensen houden deuren voor me open en laten me voor gaan als ik in een rij staat. Dat hoeft nou ook weer niet, ik moet er om lachen. Maar hoe aardig zijn mensen toch!

Er wordt aan gewerkt. En dat geeft de burger moed.

Info over het post covid onderzoek van het UMC Utrecht.

Info van de Stichting MS Research over het Epstein-Barr virus.