sh*t happens

Wandelde sinds lange tijd vanmorgen weer eens naar de IJssel. Mijn gebruikelijke rondje, niets spectaculairs, maar het was al weer even geleden.

Het water in de IJssel was weer op aanvaardbaar niveau. Net als mijn emoties van de afgelopen week. Water en emoties, die horen bij elkaar. En de IJssel weerspiegelt mijn zieleroerselen perfect.

Ik had een rare week.....

Moest naar de KNO arts omdat mijn huisarts iets niet in orde vond. Ik vond van wel, en de KNO arts was het met me eens. Dus ik ging met een 'clean bill of health' weer naar huis. Mijn OV chipkaart weigerde dienst in de bus, maar ik mocht gelukkig toch mee. 

Ik had een uitbraak van fruitvliegjes. Veel en overal. Zat me al tijden te ergeren aan die beestjes. De bron zat in mijn vuilnisbak. Uiteraard. Terwijl ik toch apart mijn gft afval trouw naar het plein sjouw, hadden ze in mijn keuken-vuilnisbak toch een fijne broedplek gevonden. Enfin, gauw de zak dichtbinden, en naar de ondergrondse vuilniscontainer sjouwen. Afval wegbrengen is hier een regelmatig terugkerende 'workout'.

Als je dit vies vindt, sla het onderstaande verhaal dan maar over.

Vrijdagmiddag een week geleden: wolkbreuk. En er zijn twee plekken in Deventer waar het riool dan problemen krijgt. Eén van de tunneltjes onder het spoor. En de - lager gelegen - parkeerplaats aan de achterkant van mijn flat. Het was al eerder gebeurd, toen ik hier net woonde. De bergingen stroomden onder. Waar nog niet uitgepakte dozen van de verhuizing stonden. Zo vies.
Deze keer bleef het bij de parkeerplaats. Maar wel een zee van p**p. Bah. En zie op vrijdagmiddag maar de juiste instantie hiervoor te pakken te krijgen. Enfin, twee dappere mannen met twee van die zuigveeg wagentjes kwamen het opruimen. De rest werd in het donker door een nieuwe ploeg opgeruimd. Petje af.

Enfin (ik weet het: het is mijn stopwoordje), emoties weer binnen de oevers. Net als de IJssel.