takkenwijf

Ik werd nogal in beslag genomen door takken afgelopen dagen. Vandaar takkenwijf. Verder was ik heel aardig.

Ik heb iets met kastanjebomen. Ik had er één in mijn tuin staan lang geleden en heb er eerder over geschreven. Dus toen ik kastanjetakken zag bij de bloemist, ging er een luikje in mijn hart open. Vijf takken kocht ik en ze waren enorm! Meer dan een meter lang. Zo'n grote vaas heb ik niet. Ik haalde mijn zaag uit het vet en zaagde flinke stukken eraf. 

Maar vijf kaarsrechte - nu nog kale - takken in een vaas is geen gezicht. Dus ik kocht de volgende dag op de markt nog een stel kronkeltakken. Voor het contrast. En ze gaan prachtig samen.

En nu wachten tot die bladknoppen uitkomen.

Op mijn balkon is het ook afwachten. Gaan de vaste planten die ik vorig jaar in potten zette weer tekenen van leven vertonen? Ze staan er nu nog kaal en dor bij. Het is de vraag of ze de winterse nachtvorst overleefden. Maar bollen en violen moeten de wachttijd overbruggen. 

In de pot gemengde bollen zijn de krokussen uitgebloeid en is het nu de beurt aan de blauwe druifjes. De wind maakt er een warrig geheel van. Een 'bad hair day' zullen we maar zeggen.

Helaas heeft mijn photinia struikje het niet gered. Hij liet blad na blad vallen. En wat googlen wees uit dat hij leed aan een moeilijk te bestrijden schimmelinfectie. Jammer. Het struikje gaf mijn balkon een wat natuurlijker en aangekleder aanzien,  waardoor ik misschien meer vogels lokte, zoals het roodborstje laatst. 

Voor de 'aankleding' legde ik dan maar op de waterbak voor de vogels een afgezaagd stuk kastanjetak. En een ander stuk tak bond ik vast aan de vogelvoercontainer. De meesjes zijn me dankbaar voor dat extra zitplaatsje. Zij blijven komen, ongeacht welke verandering op mijn balkon.