slingerdeslang

De feestverlichting hangt al weer een tijdje. Vorige week, aan het eind van de middag toen het al donker was, ben ik ze gaan fotograferen. In elke plaats is de versiering weer anders, meestal in slingervorm. Maar in Deventer hangen deze dingen. Hoe zou ik ze moeten noemen?

Vroeger toen mijn zusje en ik nog klein waren, gingen we elke zondag op familiebezoek in Den Haag. Al mijn grootouders woonden daar.
Mijn opa en oma van vaders kant woonden op een bovenwoning in de Fahrenheitstraat. Daar gingen we het eerst naar toe. Dat was altijd een beetje een triest bezoek. Ze waren na de oorlog berooid en ontheemd uit Nederlands-Indië naar Nederland gekomen. Gerepatrieerd heette dat. Maar hun hart lag daar nog, en ze hebben nooit echt kunnen wennen in Nederland. Hun gesprekken waren doorspekt met Maleise woorden. En we kregen ketan met suiker.

Daarna gingen we naar oma van moeders kant, die we Granny noemden. Zij woonde in Scheveningen in een statig huis met drie woonlagen. De begane grond was verhuurd,  aan een Indisch echtpaar, zo ging dat vroeger. Tante Ans en oom Ru. En op de middelste etage woonde Oma Dickie, die altijd wel vouwblaadjes of tekenpapier voor ons had klaarliggen. Bovenin woonde Granny. Veel kennissen die uit Indië terugkeerden, vonden er tijdelijk onderdak. Er valt veel te vertellen over dat huis, dat is misschien voor een ander blogje.

Na het avondeten reden we weer terug naar Vlaardingen. In de winter als het al donker was, reden we Den Haag uit door feestelijk verlichte winkelstraten. In mijn herinnering was de hele Laan van Meerdervoort verlicht. Maar ik weet niet of dat wel klopt. Wij waren er altijd van onder de indruk als kinderen. Zo mooi en zo leuk om onderdoor te rijden!
We noemden het slingerdeslang. Zo heet nog steeds bij ons. En ik krijg er nog steeds een spannend feestelijk gevoel van.