Dit is een foto van eind december. Die boom daar, die staat op veel van mijn foto's. Enorm is ie. Met een mooie bast, kijk maar op de onderste foto. Ik hou van hem. Dus hij mag wel vaker op mijn blog staan.
Deze week moest ik mijn bubbel uit. Er moest een kies uit en dat kan bij mij alleen maar door de kaakchirurg gedaan worden, omdat ik niet tegen het tegenwoordig gangbare verdovingsmiddel kan. Ik reageer er zo heftig op, dat ik dat echt nooit meer mag krijgen. Het middel dat tot voor kort gebruikt werd, is niet makkelijk meer verkrijgbaar. Daar was niets mis mee, maar kennelijk moet er steeds iets nieuws bedacht worden. Nieuw is niet altijd beter, maar daar kan weer aan verdiend worden, vermoed ik. Farmaceuten en ziektekostenverzekeraars bepalen wat je krijgt toegediend.
Ik kijk vanuit mijn woonkamer uit op een zorgcomplex. De apartementen aan de overkant zijn aanleunwoningen. Mijn straat is niet zo breed, dus we kijken bij elkaar naar binnen. Je gaat ze kennen, de mensen die daar wonen. Maar nu kijk ik vrijwel recht tegenover mij tegen drie lege flats aan. Corona. Ik word elke keer als ik uit het raam kijk ermee geconfronteerd. Ik mis de meneer die altijd op zijn balkon een sigaretje rookte. En tegelijkertijd de bedrijvigheid in de straat bestudeerde.
Gelukkig hoef ik, afkloppen, voorlopig mijn bubbel niet meer uit. Nooit gedacht dat mijn blognaam ineens zo'n andere bijbetekenis zou krijgen. De bubbels die ik bedoelde zijn vrolijk en vrij. En de bubbel in de betekenis van deze tijd is gesloten, naar binnen gericht. Extravert tegenover introvert.
In mijn naar binnen gerichte wereld lukt het me aardig om bezig te blijven. Schilderen is een fantastische uitlaatklep. Het lukt me niet elke dag, zoals ik me had voorgenomen. Want soms hebben andere dingen voorrang. Maar ik schilder ook in mijn hoofd. Bedenk wat ik wil gaan maken bijvoorbeeld. Deze week hielden kleurcombinaties mij bezig. En uiteindelijk werden het peren, die ik schilderde. Mijn volgende project is nog in het broeistadium.
Fijn weekend!
Mooi geschreven Judy!
BeantwoordenVerwijderenHoie Judy, het is zeker een prachtige boom en vertelt ook zijn levensverhaal als je naar de boom kijkt. En ook hier waar ik woon is een zorgcentra en af en aan komen er ambulances voorbij en dan weten we het antwoord al. Ook ik mis enige mensen waarmee ik vaak een babbeltje maakte en deze tijd is gewoon heel erg triest. Laten we maar hopen dat er snel weer betere en mooiere bubbels komen voor ons allen waar we zo opwachten. Wens je liefdevolle dagen.
BeantwoordenVerwijderenHa, boomstammen! daar kijk ik ook graag naar.. en soms voel ik er even aan, als de structuur er zo speciaal uitziet als die van jou!
BeantwoordenVerwijderenHemel.. niet leuk als ze dat dan veranderen hè, van die verdovingsstof.. je komt er pas achter als het al te laat is! Onze tweede hond Axel bleek allergisch voor de narcosestof die de dierenarts gebruikte voor een simpele ingreep.. die hond werd bijna niet meer wakker..! Geschrokken!
maar ik vraag me dan meteen wél af: gebruikt die kaakchirurg dan ándere verdoving?
Grappig ja hoe je blogtitel ineens heel erg toepasselijk voor de tijd is (al had je er dan een hele andere betekenis aan gegeven).. de mijne is juist veel minder toepasselijk.. hahahaa!
De kaakchirurg heeft kennelijk meer keus in verdovingsmiddelen dan de tandarts want ik word tegenwoordig altijd doorverwezen. Wat ik deze keer kreeg verdoofde minder goed, want ik voelde nog behoorlijk wat. Maar het was gelukkig gauw over.
VerwijderenWat een gezellig blogje om te lezen.
BeantwoordenVerwijderenJa schilderen gebeurd bij mij ook vaak meer in mijn hoofd dan fysiek. Soms bouwt het zich zo op en dan moet het er plots uit. Fijn weekend Judy en sterkte bij de tandarts
Wat een prachtige, indrukwekkende boom. Die zou veel kunnen vertellen, als-ie kon praten.
BeantwoordenVerwijderenDrie lege plekken in het zorgcentrum. Wat naar. Wat afschuwelijk voor al die arme mensen die dit overkomt, zoals die mijnheer op het balkon, die van observeren hield.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig lukt het weer een beetje het schilderen. Ik was er al benieuwd naar. Dat het niet elke dag is, wat geeft het, lekker doorgaan met proberen.
Ja Bubbels, toen je dat schreef dacht ik ineens ook Bubbels en je Bubbel niet meer uithoeven. Ik dacht ook altijd aan iets bruisends, vrolijks. Wat een toepasselijke, veilige naam is het nu geworden.
En bomen, wat een mooie favoriet heb je gekozen, laat hem maar vaak zien. Fijn weekend.
Mooi verhaal, met mooie en minder mooie dingen uit deze coronatijd. We zullen doorgaan..............
BeantwoordenVerwijderenNou dat is dan weer achter de rug bij de kaakchirurg, wat een gedoe zeg, met die verdoving. Je hebt vanuit je bubble weer een mooie bubble geschreven
BeantwoordenVerwijderenJouw verhaal bubbelt mooi op en neer . Een goed herstel gewenst en ook voor jou een fijn weekend.
BeantwoordenVerwijderenEcht een reusachtige boom. Mooi dat het schilderen zo’n goede uitlaatklep voor je is. Ik wens je ook een heel fijn weekend!
BeantwoordenVerwijderenIk had nog niet zo naar je naam gekeken. Sterkte de kaakchirurg is ook geen pretje.
BeantwoordenVerwijderenYes Judy we all seem to be experiencing that feeling of being in a bubble. Praying things will get better. Love your tree. Hugs!
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie boom. Ik houd erg van kale bomen, ze hebben zo'n mooi silhouet. Sneu dat het zo rustig is aan de overkant. Hopelijk komt er dit jaar weer wat meer leven in de brouwerij. En fijn dat je naar een chirurg kon voor je kies en dat alles goed ging. Fijne zondag!
BeantwoordenVerwijderenWat een kracht straalt die boom uit! En er staan meer van die omposante exemplaren langs de IJssel... ik mis ze! Hier worden de bomen vanwege altijd wind vanaf zee niet groot, en ze groeien scheef. Heeft ook wel wat, maar... die reuzen, die mis ik dus. Hoop dat de kaakpijn inmiddels gedoofd is!
BeantwoordenVerwijderenDat is niet zo fijn voor je dat je zo slecht kan reageren op verdoving. Fijn dat het nu achter de rug is.
BeantwoordenVerwijderenMooie boom is dat. Als bomen konden vertellen, dan had deze wel heel veel te vertellen.
Ja die bubbels... ze zorgen voor veiligheid, troost, contact met degenen die je het dierbaarst zijn. En je hebt ook de haat-bubbels op sociaal media, waar mensen elkaar helemaal gek maken. Het is een rare tijd. Maar ik vind het voorlopig wel veilig en warm in mijn eigen bubbel, en daar blijf ik zoveel mogelijk. Jij ook nog een fijne zondag in jouw bubbel!
BeantwoordenVerwijderenMooi, vooral de bast van die boom, ik kijk er ook graag naar. Ik loop vaak te broeien over een blogbericht. Dan zie of lees ik wat en dan ga ik achtergrondinformatie zoeken op internet. Fijn vind ik dat, het houdt me lekker bezig.
BeantwoordenVerwijderenSo sorry Judy that you are noticing inhabitants across the road disappear. I love the idea of painting in your head!
BeantwoordenVerwijderenWat een prachtige boom. Mooi ook die twee verschillende bubbels. Woorden kunnen zo veel connotaties hebben.
BeantwoordenVerwijderen