geel

Op mijn tafel staat een bos narcissen te 'shinen'. Narcissen met een dubbele 'trompet'. Er was er eentje geknakt maar dat was meteen een goed excuus om mijn nieuwe vaasje in te wijden. Vijftig cent, uit een uitverkoop bak gevist, bij een deftige modezaak waar ze mijn maat niet verkopen. 

Ik heb de afgelopen dagen mijn schilderblog weer een beetje opgepoetst en opgeschoond. Ik begon daar met bloggen in 2010. Maar sinds long covid stond mijn schilderen stil en dus ook dat blog. De mensen die ik via dat blog leerde kennen vond ik terug op instagram. Veel blogs van toen bestaan niet meer. 

Veel mensen gaan weg van social media, vanwege de big tech bedrijven die ze runnen. Zoon is overgestapt naar Signal, maar kan niet helemaal van whatsa.pp af, om geen bedrijfscontacten te verliezen. Ik hou het voorlopig maar bij wat ik heb. Maar het voelt steeds ongemakkelijker. 

Op schildergebied pakte ik een oud schilderijtje weer op, waar me dingen aan dwars zaten. Er zat niet genoeg contrast in, vond ik, te veel geel. Zoals het was vond ik het niet mooi, dus erg veel kon ik er niet aan verknoeien. Maar ik verknoeide het niet, ik was wel tevreden. 

Ik zag laatst op instagram een gerenommeerde aquarellist een stapel werk verscheuren. Zijn redenering was: als je er niet tevreden over bent, dan wil je het niet verkopen. Zelfs niet weggeven. En dat snap ik, ik heb ook zo'n stapel. Daar wil ik de komende tijd doorheen gaan. Wat hij kan, kan ik ook. Weggooien dan, bedoel ik.