de radio en het plein

Ik werd gisterochtend wakker van de radio. Als ik niet goed in slaap kan vallen helpt het om de radio zachtjes aan te hebben. Op mijn telefoon dan. Meestal ben ik dan binnen een mum van tijd vertrokken. Gisterenmorgen werd ik om half 7 wakker en ik hoorde een huilende postcovid patiënte. Ik viel niet meer in slaap daarna. 

Want postcovid was weer in het nieuws. Veel mensen komen in de WIA terecht. Ik had nog een ongelezen nieuwsbrief van Postcovid NL, maar het lezen daarvan maakt ook niet vrolijk. Eigenlijk komt het erop neer, dat ze nog heel weinig weten en dat de postcovid expertise centra ook niet zoveel te bieden hebben. Je wordt er niet vrolijk van.

Iets leuks doen dan maar. De zon scheen, ik deed een h.ema ontbijtje en liep terug via het plein. Het Lamme van Diezeplein. Daar heb ik al vaker over geblogd, want het is zo'n leuk plein met die huisjes en die boom. Deze keer ging ik speciaal voor de beelden die voor het Geert Groote Huis staan. Daar staat een gedicht in de stoep ervoor, dat ik laatst al probeerde te fotograferen, maar in de regen. Wou het nog een keer over doen maar nu in de zon.

Daar staan ze, de gewone mensen van Geert Groote. Er wordt vaak naast geposeerd. Deze keer niet gelukkig. Het gedicht gaat als volgt:

Schrijf en spreek in klare taal

Leef je eigen regels na

Wees een brug die beide oevers met elkaar verzoenen kan

Zoek hoe ver je blik kan reiken

Weiger weg te kijken

Johanneke ter Stege 2017

Deventer stadsdichter van 2015 - 2017.

En een eindje verder op het plein is een gemeenschapstuintje. Eerder over geblogd. Leuk om even te kijken wat er al opkomt. Er was nog meer te zien daar op dat plein, maar dat is voor de volgende keer.

klik om groter te zien