wachten

Woensdag moest ik naar de kno-arts in het ziekenhuis. Mijn rechteroor misdraagt zich en ik moest een nieuw buisje. Ik ging met de bus. En op het plein bij station en busstation zaten deze dames lekker in het zonnetje te wachten. 

In het ziekenhuis moest ik uiteraard wachten tot ik aan de beurt was. Maar ook achteraf moest ik nog een tijdje in de wachtkamer blijven zitten om zeker te weten dat, behalve mijn trommelvlies, niet ook mijn evenwichtsorgaan verdoofd was. Na een kwartier hield ik het voor gezien, niet duizelig. 

De bus terug liet ook op zich wachten. Tijd voor een kop koffie in het drukke restaurant in de ziekenhuishal en ik had een aardig gesprekje met een mevrouw die hetzelfde deed. Weer buiten fotografeerde ik de constructie van het voorportaal van het ziekenhuis. 

Uitzicht op de fietsenstalling met het vetplantendak.

Eenmaal in de bus zag ik overal bloesems en bloeiende voorjaarsstruiken. Ik was graag gestopt voor een foto maar dan moest ik wel weer op de volgende bus wachten. En ik had wel genoeg gewacht die dag.

Ik stapte bij halte Schouwburg uit en liep de stad in. Langs deze vrolijke reclameposters.

Dans, theater, cabaret, toneel, muziek... doet iets met je. Staat er. 

En toen zag ik dit. Met alle kleurige bloeiende struiken viel deze paardenbloem bijna in het niet. Wat heeft het met wachten te maken? Niets. Behalve dat het even duurde voordat ik had uitgezocht hoe ik de gele bloempjes het mooist kon uitlichten.