En toen was het even te veel.
Dat ik twee keer in korte tijd de afstand naar mijn tandarts moest lopen, had een enorme terugslag op mijn long covid lijf. Ik voelde het al toen ik vrijdag bij de tandarts aankwam: alsof mijn armen en benen honderd kilo wogen, en een hartslag alsof ik de marathon had gelopen. Het was nodig, die tandarts, en de spanning eromheen deed er een schepje bovenop, denk ik. De grens was bereikt.
Het was niet zozeer spierpijn deze keer, maar intense moeheid, waar ik achteraf mee te maken kreeg. Ik moest op de bank. Een paar dagen lang. Veel slapen. Ik kon ook moeilijk uit mijn woorden komen. Een coherent verhaal kostte me intense inspanning.
Helemaal niet leuk. Ik kon dus ook even niet bloggen.
Ik had allerlei plannen. Ik was met mijn balkontuintje bezig. En met potgrond. Het verhaal moet even wachten. Er ligt ook schilderpapier klaar, maar ook dat moet wachten. Papier is geduldig. Maar ik niet. Ik wou zo veel. Vind er niks aan om pas op de plaats te moeten maken.
Ik volg verschillende long covid en ME sites op social media. Zo blijf ik op de hoogte van ontwikkelingen. Zo las ik laatst dat onderzoek spierveranderingen bij long covid patiënten heeft aangetoond. Nog niet meteen een behandeling maar het is een stap.
En altijd wordt dat geïllustreerd met plaatjes van mensen die hun leven slijten op bed met de gordijnen dicht. Ik erger me eraan. Dat ben ik niet. Normaal gesproken ga ik elke dag de deur even uit, en zorg er voor dat ik presentabel ben voor de buitenwereld. Ik kom misschien niet meer zo ver, en ik moet mijn inspanningen doseren (zie pacing), maar ik blijf in beweging. Geestelijk en lichamelijk. En dat doet me goed. Elke dag heeft een doel.
Dus dat ik ineens zo moest bijkomen, zat me helemaal niet lekker.
Ik trek af en toe een tarot- of orakelkaart. Ik vraag dan naar de tendens van de dag. En zondag zei de kaart: op de plaats rust. Je mag. En dat hielp. Het universum gaf me toestemming. Ik kon me er bij neerleggen, letterlijk en figuurlijk.
En nu langzaam weer opstarten.
Dat is knap, dat je je er bij neer kunt leggen.
BeantwoordenVerwijderenEn allebei potgrond vandaag, ik dankzij jou!
Ja wordt vervolgd.
VerwijderenHier geen longcovid, maar herstellende van een zware griep met longontsteking met als bijkomend probleem hartritmestoornissen. Inmiddels is het 3 maanden geleden dat ik daarvoor ook 2 weken in het ziekenhuis lag, maar herstel gaat heel traag. Vorige week ging ik met mijn dochter een middagje de stad in. Even wat winkels in en dan een hapje eten. Ik ging er heen met een taxi. Ik dacht dat ik het wel aankon,maar eenmaal thuis merkte ik hoe moe ik was en ging vroeg naar bed, maar slapen kon ik niet mijn hartslag sloeg op hol en het duurde uren voor hij weer zakte en ik in slaap viel. Ik had gehoopt dat het al weer veel beter zou gaan en zat te dagdromen om weer aan het werk te kunnen gaan over een aantal weken , nu weet ik dat dat nog lang niet aan de orde is.
BeantwoordenVerwijderenRustig aan maar, ook al valt het niet mee.
VerwijderenIk las al ergens dat mensen zaten te wachten op je potgrond verhaal. Maar je lichaam gaat voor. Covid was voor veel mensen een wake up call. Het is zo tegenstrijdig, aan de ene kant moet je bewegen en aan de andere kant zegt je lichaam nee.
BeantwoordenVerwijderenJa die grens van wanneer het te veel is, is moeilijk in te schatten want de klap komt pas later.
VerwijderenMoeilijk om rust te nemen als je zoveel wilt doen. Probeer toch de zonnige kant te blijven zien. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenMet ‘pacing’ kom ik een heel eind maar ja.
VerwijderenWat een uitdaging voor jou om de moed er in te houden. Ik vind het knap hoe je vooral blijft kijken naar wat wel kan. En nu die tegenslag, je moet t wel accepteren en hopelijk toch snel weer de draad oppakken. Sterkte.
BeantwoordenVerwijderenIk ben al een heel proces van acceptatie doorgegaan.
VerwijderenLieve Judy, wat heeft long-covid jou te pakken... Ik heb echt met je te doen.
BeantwoordenVerwijderenMag ik je misschien Reiki sturen? Het kan helpen...
Liefs van Marlou
Ik denk erover, Marlou, dankjewel voor het aanbod!
VerwijderenIk hoor het wel...
VerwijderenMijn e-mail adres staat aan de linkerkant op mijn blog...
BeantwoordenVerwijderenWat is dat vervelend voor je Judy, zo’n terugslag! Knap van je dat je je er bij neer kan kan leggen, sterkte!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel Janny!
VerwijderenHè.. wat rot! lijkt me erg moeilijk om daar steeds tegenaan te moeten lopen, zeker als je denkt dat je goed bezig bent, met dat pacing en zo. Gelukkig gaat het nu toch alweer wat beter. Tja.. goed naar je lichaam luisteren en doen wat het vraagt.. dat is altijd wel het beste. De rest is ook niet zo belangrijk.. dat komt wel weer.. al snap ik dat je graag zou wíllen.
BeantwoordenVerwijderenIk had het aardig onder de knie maar liep toch weer tegen mijn grenzen aan helaas. Ik vind wel dat ik al een heel eind ben met niet meer doen van wat me niet dient.
VerwijderenWat erg voor je, Judy. Het is ook vermoeiend, weet ik, om zo te leven dat je minder vermoeid raakt. Terwijl je eigenlijk meer wilt. En dan nu, overmacht putte je uit. Heel veel sterkte, Judy. Veel liefs.
BeantwoordenVerwijderenHet gaat al weer beter gelukkig. Dankjewel Geri!
VerwijderenIk leef met je mee, zo akelig die terugval steeds. En ja dit moest, maar dat je het dan bezuren moet...
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte
Had al lang geen terugval gehad, viel een beetje tegen. Dankjewel Adriaantje!
VerwijderenWat een vreselijke ervaring weer Judy terwijl het juist de laatste tijd
BeantwoordenVerwijdereneen beetje onder controle was, teleurstellend voor je.
I am sorry to read about this, most of all how long covid has impacted on your ability to paint - that is very saddening as you have such a talent and painting in itself is so therapeutic. I know of several people on blogland who have long covid and they experience the same fatigue and muscle pain but also the mental exhaustion that comes with it, it is good to know you have found groups to share your experiences and watch for medical progress in this. I hope Judy you will feel better this week and most of all, able to get outside in nature and to paint. Sending healing thoughts through cyberspace to you x
BeantwoordenVerwijderenJe hebt een passende illustratie gevonden bij jouw verhaal. Geduld en rust terwijl je in je hoofd eigenlijk van alles wil en moet! Daar de lans in vinden blijft een grote kunst en je bent goed op weg.
BeantwoordenVerwijderenWe moeten vaak van onszelf zoveel. Maar even helemaal niks is geen schande. Loop jezelf vooral niet voorbij.
BeantwoordenVerwijderenDear Judy you just rest, friend. I am so sorry for all that you are suffering. As a Christ follower I thoroughly believe in resting - especially on Sundays. Will keep you in my thoughts and prayers. Take care and thanks for sharing how you are feeling...it certainly helps others who are struggling with the same symptoms not feel so alone. Hugs!
BeantwoordenVerwijderen