Pagina's

11 september 2025

vervreemding


Dinsdag, op de dag dat de temperatuur ineens een herfstige dip maakte en het vooral in het oosten regende regende regende, ging ik naar Utrecht voor de eerste afspraak met de allergoloog in het UMC. Dat ging allemaal goed en met de intake nu achter de rug is het wachten op een oproep voor de plakproeven, waar helaas een wachtlijst voor is.

Maar wat een rare reis was dat. 
Ik vertrok vanuit een regenachtig Deventer en kwam aan op overdekt Utrecht. En de rest van mijn reis is overdekt gebleven.


Ik stond volkomen gedesoriënteerd in de stationshal, en had geen idee welke kant ik op moest. Uitgang centrumzijde stond in mijn reisinformatie. Ik vroeg hulp aan de mannen in gele hesjes achter die paal daar rechts en ik klaagde: er staat nergens een bord! Grote hilariteit. Want overal staan borden, die blauwe natuurlijk. Maar ja, je bent gedesoriënteerd of niet. Alles lijkt op elkaar in die enorme hal. 

Ik vond mijn weg naar de tram. 


Helemaal nieuw voor mij: een tram naar Science Park. Dat was ooit de Uithof. En de sneltram ging vroeger naar Nieuwegein, meer niet. Maar ja, ik ben natuurlijk een fossiel die Hoog Catharijne nog gebouwd zag worden. En inmiddels is dat ook al weer onherkenbaar veranderd. Ik zag nog een stukje van het nieuwe plein met de ronde overkappingen. Van onderaf, want ik was intussen op niveau nul aanbeland.


De tram was afgeladen vol want het studiejaar is net begonnen. Ik raakte in gesprek met een aardig meisje, ze was fysiotherapeut en ging nu een studie doen die - als ik het goed onthouden heb - 'medical humanities' heet. En ik heb het goed onthouden, want hier vond ik de informatie over die studie

Aangekomen bij het UMC, had ik het gevoel opnieuw in een soort Hoog Catharijne achtig doolhof terecht te zijn gekomen. Maar daar stonden gelukkig wegwijsdames in de centrale hal, die me de toiletten en het restaurant wezen. 


Had wel een koek verdiend.

De terugweg was een eitje. Ik was nu geroutineerd.
En op station Utrecht terug, was mijn gang regelrecht naar dat grote nieuwe informatiebord. Kennelijk zag ik er nog steeds verdwaasd uit, want een aardige mevrouw die net haar trein op haar telefoon had opgezocht, hielp me mijn trein te vinden op dat bord. Nou, wat een aardige mensen overal!


In de trein terug ontdekte ik dat ik mijn medepassagiers in het plafond kon zien. 
En daar was na 50 minuten de Deventer skyline weer. En de regen was gestopt.

18 opmerkingen:

  1. Dat je daar gedesorienteerd staat begrijp ik helemaal. En dan moest je ook nog op tijd zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kan me helemaal voorstellen dat je gedesoriënteerd was, gelukkig dat er overal aardige mensen waren!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Toch een hele onderneming. En wat je desoriëntatie betreft kunnen we elkaar een hand geven.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik had me voorgenomen een reisverslag te maken, maar had niet gedacht dat het zo surrealistisch zou worden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vervreemdend en surrealistisch zijn inderdaad twee woorden die je dag, en je reis, goed beschrijven. Door je verslag voel ik me ook even een vreemde samen met jou in een vreemde 'ondergrondse' wereld. Fijn dat de eerste stappen zijn gezet voor wat betreft je allergie(en), nu even bijkomen, en geduld hebben...

      Verwijderen
    2. Het grijze weer werkte ook niet mee. Ik hoop dat er duidelijkheid komt.

      Verwijderen
  5. Dat gevoel van desoriëntatie ervaar ik ook als ik in Utrecht op het station ben, zo groot en druk. Het is je allemaal gelukt en de volgende keer ben je een ervaren reiziger als je voor de plakproeven gaat

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Gedesoriënteerd of niet, je foto's zijn mooi en leuk. Utrecht is zo veranderd als je er lang niet bent geweest..

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Er zijn veel behulpzame mensen. Je zou het bijna vergeten

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ja, als je vreemd bent in Utrecht lijkt het wel alsof je in een andere wereld terecht bent gekomen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Die stationshal ken ik eigenlijk wel. Maar waar ik heen moest voor die tram, daar had ik geen idee van.

      Verwijderen
  9. Ik lach je niet uit... dit verhaal is zo herkenbaar... toen ik in Utrecht studeerde werd Hoog Catharijne gebouwd.
    En toen ik later een keer terug ging was het verbouwd, vergroot enzo en niet herkenbaar, ook de stationshal is anders nu.
    Het UMC is gigantisch, maar inderdaad wat duidelijker.
    Maar je bent er uitgekomen en de mensen? mijn ervaring is dat men heel behulpzaam is.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dan studeerde je in dezelfde tijd in Utrecht als ik!

      Verwijderen
  10. Tja , een eerste keer is het allemaal overweldigend, maar het is je gelukt!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Er zijn zoveel aardige mensen die je willen helpen, ik kom er steeds meer achter. Het UMC, mijn ziekenhuis nu, is groot maar als je het routesysteem eenmaal doorhebt is het appeltje eitje. En de zorg is daar zo goed, ik kan het niet vaak genoeg zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat reizen komt wel goed. Maar of ik goed zit bij het UMC is nog even afwachten. Het lijkt niet op een allergie maar wat dan wel? De testen moeten duidelijkheid brengen.

      Verwijderen
  12. Het is zo lang geleden dat ik met openbaar vervoer reisde. Er is vast heel veel veranderd. Nou, ik snap dat je gedesoriënteerd was...
    Fijn dat er zoveel behulpzame mensen waren. Maar je was vast blij toen je weer in Deventer was!

    BeantwoordenVerwijderen

Reacties... hartstikke welkom!
Je reactie wordt gepubliceerd na mijn toestemming.