the world is my oyster

Toen ik met dit blog Bubbels begon - en geen kip las wat ik schreef - had ik me voorgenomen dat mijn schrijfsels persoonlijk moesten zijn. Wat me bezighoudt, wat me raakt, wat ik voel. En dat leek me een goed uitgangspunt. Dit blog, in deze vorm althans, is nu twee jaar oud. Afgelopen donderdag op de kop af. Een goed moment om stil te staan bij waarover ik eigenlijk wil schrijven. Persoonlijk is leuk, maar hoe ver ga je daarin? Waarover ben ik open en waarover hou ik liever de deur gesloten?.....

Ik begon, eerst op een andere blogplek, met foto's die ik maakte terwijl ik Deventer leerde kennen als volslagen nieuweling. Ik liep door de binnenstad met een plattegrond op zak, voor het geval ik de weg naar huis niet meer kon vinden. Dat het een cultuurshock was, is nog zacht uitgedrukt. Van het Midden van het land, waar ik als Randstedeling al lang geworteld was, naar het Oosten. Ik schreef er eerder over. Van een rustig oud huisje, met een grote tuin, naar een gehorige flat in een drukke binnenstad.

Over de flat kan ik een roman schrijven. Het is hier de wereld in het klein. Vogels van velerlei pluimage. En uit alle windstreken. De eerste twee jaar heb ik me vaak afgevraagd: wat doe ik hier? Ik geloof dat ik daarin nu mijn draai wel gevonden heb. Ik heb het moeten leren, om me af te sluiten voor dingen die om me heen gebeurden. Niet alleen de geluiden maar vooral ook de emoties van anderen. Want daar kreeg ik meer van mee dan me lief was. Tragedies speelden zich om me heen af. Echt, het zou een dikke roman worden.

Ik zeg niet dat dit mijn 'forever home' is. Maar voorlopig zit ik hier goed. Ik ben gaan houden van de stad. En van de mensen die ik tegenkom. De uitdagingen van het wonen in deze flat, die heb ik ook leren waarderen. Ik heb er zo veel van geleerd. Bijvoorbeeld dat Afrikaanse muziek heel leuk is om naar te luisteren als je staat te koken. Saai is het niet. Binnenkort krijg ik een Syrische buurvrouw. Nieuwe Nederlanders.

Uit: Urban Dictionary

Ik heb het gevoel op een kruispunt te staan. Wat achter me ligt, was niet altijd leuk. En zeker niet gemakkelijk. Ik kwam er behoorlijk gemangeld uit. Maar dat ligt definitief achter me. Voor me ligt de hele wereld aan mijn voeten. The world is my oyster, zeggen de Engelsen.

Ik hou me elke dag een uurtje bezig met mijn zelfstudie astrologie. Ik noemde het al eerder. Geen onderwerp waar iedereen in geïnteresseerd is, dus dat hou ik een beetje voor mezelf. Maar ik vind het heerlijk om te doen en ga me er weer helemaal in thuis voelen. En het hoort zo bij mij, bij wie ik ben, en hoe ik in het leven sta. Het voelt goed om weer nieuwe dingen te leren en oude kennis op te poetsen! Schilderen staat wel even op een laag pitje, maar dat komt vanzelf weer. Hoort ook zo bij mij!

Wandelen doe ik ook weer 's morgens. Gisteren liep ik even de Kloostertuin binnen. Het is er nog steeds mooi, maar hier en daar is de zomer al op haar retour. Geniet even mee van de buddleia, net als de insecten. Blij!

Dus waarover ik het komende jaar zal bloggen..... geen idee. Hoe persoonlijk? Ook geen idee. Wat voor parels zullen er uit de oester komen?