to go

Weet je wat ik mis?
Mijn ontbijtjes bij de H.ema op maandagmorgen.
Dat was mijn 'guilty pleasure'. Een klein gezelschap van vroege ontbijters, die je na een tijdje van gezicht kent en groet. 'Goedemorgen! Eet smakelijk!'.....

Het deed me altijd denken aan vakanties van vroeger. Wij gingen met de auto op vakantie. Naar de Veluwe, en later naar Duitsland of Oostenrijk. In een hotel. Of pension. En wat ik als kind het allerleukste vond... was wanneer je 's morgens fris gepoetst en gewassen, haren gekamd, beneden kwam, de eetzaal in en een aardige mevrouw zei: 'Guten Morgen!' En dan werd er voor je gezorgd. Ik voel het nu weer, heerlijk vond ik dat, zo luxe.

Maar ja, dat kan nu even niet. En ik mis het.

Ik had een vriendin, ze is er niet meer. Wij hadden een vakantiefantasie samen. Als mijn zoon naar school was, gingen wij naar McD om 10 uur 's ochtends. In de tijd dat er nog Amerikanen in Soesterberg gelegerd waren en de Mac op ontbijttijd open was. Heerlijk, een hamburger op de nuchtere maag. En we speelden dat we in Amerika waren.
Of we bestelden ergens een Wiener Melange (bestaat dat nog?) en dan waren we in Wenen. In een Konditorei. En het voelde toch echt als een mini-vakantie.

Ja, ik weet het. Armoedzaaiers waren we.

Sinds kort is Bij Yo weer open. Alleen to go. De koffie in een papieren bekertje. Ze mag het licht in de zaak niet aan doen. Je mag niet zitten en er is ook geen stoel op het kleine terrasje. Coronaregels voor de horeca. Maar, ze kan tenminste weer iets. Haar zaak bestaat een jaar, maar er was niets te vieren. Ze was nog maar net geopend, toen ik haar lunchroom ontdekte op één van mijn ochtendwandelingen. In de tijd dat ik overal letters zocht en fotografeerde, was dat. Alweer een jaar geleden.

Kijk hier zit ik, wat dus eigenlijk niet eens mag. Maar het is heerlijk om weer even van koffie en een praatje te kunnen genieten. Toch een klein beetje vakantiegevoel.

Ik dacht: dat is wat corona ook doet. Weer genieten van de kleine dingen.