Ik weet niets van de voorgeschiedenis van mijn vaders familie. Alles is verloren gegaan. Er zit Indisch bloed in, kijk maar naar mijn tante in het midden van de foto. Een Indische vrouw.
Ook mijn moeders familie heeft Indische roots. De geschiedenis van Nederlands-Indië zit van twee kanten in mijn bloed. Van mijn moeders stamboom weet ik wel het een en ander. Jan Karel van Haastert, arts, ging in de 19de eeuw naar Nederlands-Indië en trouwde met een Engelse, Eliza Ann Hanson. Ze kregen zeven kinderen en wij stammen af van de jongste.
Maar hoe dat zat met mijn vaders familie, geen idee. Er is ook helemaal niets meer terug te vinden. Die archieven bestaan niet meer. Toen mijn ouders trouwden, had mijn vader zelfs geen geboortebewijs. Mijn oom moest instaan voor mijn vaders identiteit.
De laatste tijd gaan we anders kijken naar de koloniale geschiedenis van Nederland. Een oom vond eens in de archieven van de VOC een Barends, koopman te Amsterdam. Maar nooit zullen wel weten of dat een voorvader is. Het kan. Het is zelfs waarschijnlijk. Want we kwamen daar tenslotte voor de specerijen.
Maar goed. Vandaag sta ik even stil bij het einde van de oorlog daar. En denk aan mijn vader.
Wat jammer dat je ze weinig over je vaders verleden en familie geschiedenis weet. Na alle jaren krijgt eindelijk de 'Indische' geschiedenis van ons land wat meer aandacht.het werd hoog tijd. Ook ik sta er vandaag bij stil.
BeantwoordenVerwijderenIk heb daarnet je eerste stuk nog een keer gelezen. En ik sta ook weer even stil vandaag.
BeantwoordenVerwijderenHet is wel erg jammer dat die archieven er niet meer zijn. Voor jou is het de geschiedenis van je voorouders die mist.
Ja, heel jammer, Bettie. Het is een stuk waar ik altijd nieuwsgierig naar zal blijven.
BeantwoordenVerwijderenJa, het is een geschiedenis wat we niet mogen vergeten en eigenlijk ook veel te weinig van weten. Ze hebben, als ze het op school krijgen, het meestal over de tweede oorlog. Het is ook goed dat ze daar nu meer over schrijven. Elke dag staat er nu een stukje in de krant over indië. Over mensen die het hebben meegemaakt als kind en als jong volwassenen. Vreselijke tijd.
BeantwoordenVerwijderenIk sta ook elk jaar stil bij de indiëherdenking.
Dankjewel ook, Emie en Renske. Elk jaar horen we toch meer over dat stuk vaderlandse geschiedenis.
BeantwoordenVerwijderenWat spijtig dat er niets te vinden is van de familiegeschiedenis van je vader's kant. De foto die je laat zien is prachtig.
BeantwoordenVerwijderenJa, leuk hè, die foto. :)
VerwijderenEcht jammer dat je er zo weinig van weet en het ook niet te weten kan komen.. eigenlijk mist er dan een stukje van jezélf hè?
BeantwoordenVerwijderenJa, het is een hiaat. Er zijn wel twee neven en een nicht, maar daar hebben we geen contact mee. Ze wonen ook niet in Nederland, voor zover ik weet. Amerika en Italië. En of zij meer weten van de familiegeschiedenis...?
VerwijderenZou er in deze tijd met zoeken via internet misschien nog iets aan informatie te vinden zijn. Misschien via die neven en nicht?Was jij als kind ook altijd nieuwsgierig naar je voorouders?
BeantwoordenVerwijderenVia internet niet, Izerina.
VerwijderenMisschien niet zo zeer als kind, dat kwam later. Toen de oudere generatie er niet meer was om aan te vragen.
Ik sta er vandaag ook bij stil.
BeantwoordenVerwijderenMijn broer heeft aan vaders kant de stamboom uitgezocht en dat is een mooi verhaal. Wat jammer dat jij niets kunt vinden
BeantwoordenVerwijderenJa, dat is echt leuk. Van mijn moeders kant weet ik heel veel.
Verwijderen