bijgeloof

Gisteren haalde ik de griepprik. En omdat ik drie kwartier moest wachten op de bus terug, ben ik alvast een stuk naar volgende haltes gaan lopen. Meteen een goede training. Onderweg plukte ik paarse besjes van een struik. En ik raapte op wat ik dacht dat een muntstuk was. Maar het was geen muntje, het was een hangertje. Follow your heart. Staat erop. Dat vind ik dan een boodschap van het universum.

Als ik een geldstuk op de grond zie liggen raap ik het overigens altijd op. Dat is mijn eigen lichte vorm van bijgeloof. Kan me niet schelen hoeveel hondjes erover geplast hebben. Het doet me denken aan het geluksdubbeltje van Oom Dagobert. Dat muntje kan het begin van mijn fortuin zijn. Toch?

Maar iedere keer als ik in de keuken weer eens een snufje zout over mijn linkerschouder sta te gooien, dan besef ik dat ik behept ben met het bijgeloof van mijn Indische familie.

Hieronder een rijtje van dingen die me de laatste dagen te binnen schoten. Er is ongetwijfeld nog veel meer Indisch (?) bijgeloof. Maar dit is wel zo'n beetje wat bij mij is blijven hangen uit mijn jeugd. En sommige dingen hanteer ik dus nog. Zoals het zout.

Zout morsen betekent: ruzie met iemand krijgen. Dan moet je gauw zout over je linker schouder gooien om onheil af te wenden.

Suiker morsen betekent: er komt visite.

Jeuk aan je hand: links = je ontvangt geld, rechts = je raakt geld kwijt. Hoe linker hoe flinker, hoe rechter hoe slechter. Zei mijn oma dan.

Gek gezicht trekken: pas op als de klok twaalf uur slaat blijft je gezicht altijd zo.

Afkloppen. Heel veel afkloppen.

Als je op je lip bijt, dan denkt iemand slecht over je.

Je mag nooit iemand een mes of schaar of iets anders scherps cadeau doen. Die ander moet je daarvoor een cent (of andere kleine geldeenheid) geven zodat het een koop wordt. Want anders snijd je de vriendschapsband door.

Als je met je stoel per ongeluk het vloerkleed een beetje opkrult: dan trouw je met een man met een bochel.

Aan tafel zitten tussen twee zussen of broers met de oudste rechts brengt geluk.