Opruimen is een heel proces.
Het is niet zomaar een kwestie van bekijken en besluiten wat je ermee wilt doen. Want aan veel spullen kleven herinneringen. En emoties. Vooral dat laatste. Er trokken vele vorige levens aan mij voorbij. Want ik ben al een tijdje bezig. En als je dan uiteindelijk een beslissing neemt, hebben die emoties ook een herwaardering ondergaan. En daarom is opruimen ook psychisch zo’n zuiverend proces.
Het moeilijkst vond ik de spullen die van mijn ouders kwamen. Bewaar ik het om de herinnering aan hen? Of hou ik alleen wat ik wil houden in mijn leven van nu? Ik koos voor het laatste. Oude fotoalbums leidden tot het delen van familieverhalen die in een boek terechtkwamen. En andere dingen blijven bewaard in de vorm van een verhaaltje hier op mijn blog. Dus waardevolle herinneringen gaan zo toch niet verloren.
En nu kwam ik iets tegen waarvan ik lange tijd niet wist wat ik ermee moest. Het zijn twee kleine speldjes die tussen de sieraden van mijn moeder zaten. Ze stammen uit de oorlog. De een is de kop van Wilhelmina uitgezaagd uit een dubbeltje. De ander is de Nederlandse Leeuw uit een stuiver afkomstig. Ze werden stiekem aan de achterkant van je revers gedragen als teken van verzet.
Ik wilde ze niet houden maar wat moest ik ermee? Ik besloot contact op te nemen met het Verzetsmuseum in Amsterdam. En ze wilden ze graag hebben. Zo leuk. En zo fijn dat ze niet ergens hoeven te verstoffen. Ik stuur ze dit weekend op. Een goede bestemming.
ban de bom
Wat bijzonder en een pracht bestemming!
BeantwoordenVerwijderenWat een goed idee om ze aan het museum te schenken.
BeantwoordenVerwijderenwat heb je het goed beschreven : wat er allemaal door je heen gaat als je spullen uit de familie op wil ruimen, en gelukkig heb je voor deze brochejes een mooie bestemming gevonden endat geeft een goed gevoel!
BeantwoordenVerwijderenZou ik denken dat dat een goede bestemming is.. dat zijn echt wel heel bijzondere speldjes.. met een verhaal erachter hè!
BeantwoordenVerwijderenDe speldjes zijn ook heel mooi gemaakt en zeker museumwaardig.
BeantwoordenVerwijderenIk had een armband van dubbeltjes en een speldje met 3 op een rij. Het is een tijd mode geweest om van dat zilver iets te maken maar had niks met de oorlog verder te maken. Heb ze paar jaar geleden op MP verkocht.
Absoluut een goede bestemming.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie bestemming. Wat goed dat je contact zocht en wat fijn dat het museum ze wilde hebben. Ik heb nooit geweten dat deze manchetknoopjes gedragen werden in het verzet.
BeantwoordenVerwijderenEn ja, de emoties die ik krijg bij het opruimen, niet allemaal heel erg leuk, pijnlijk vooral.
Gelukkig vond je een goede bestemming. Ik vind het zo moeilijk om te beslissen wat ik wil bewaren en wat weg kan, voorlopig ligt er nog veel opgeslagen op zolder.
BeantwoordenVerwijderenWat goed dat je ze aan dit museum schenkt. Misschien liggen dit soort kleine dingen bij mensen thuis, die niet weten wat het zijn. Nu ze het in het museum kunnen zien, heb je kans dat zij ook gaan schenken.
BeantwoordenVerwijderenTerwijl ik las over die speldjes dacht ik dat het moeilijk voor je zou worden om die weg te doen maar de bestemming die je nu gevonden hebt is echt geweldig. Top!
BeantwoordenVerwijderenNee dit was niet moeilijk want ik heb er verder geen binding mee.
VerwijderenMaar ik weet hoe langzaam opruimen gaat door al die bindingen aan spullen. Ben er tenslotte al een paar jaar mee bezig. Vandaar dat ik nog eens opschreef hoe goed het ook doet, opruimen.
Maar ik weet dat niet iedereen het met me eens is. Ik promoot het: je wordt er een lichter mens van.
Alleen al leuk dat ze het wilden hebben. Goede bestemmi g
BeantwoordenVerwijderenMooi verwoord en goed dat je zo zorgvuldig ruimt, het kost veel inspanning om een juiste bestemming te geven. Dit is wel een hele goede!
BeantwoordenVerwijderenWat moet het een goed gevoel geven,de nieuwe plaats van je speldjes
BeantwoordenVerwijderenWat goed zeg! Allemaal tevreden. Een mooie beslissing. En het Verzetsmuseum is ook bi6g eens een heel fijn museum.
BeantwoordenVerwijderenJa, dat zijn de moeilijkste dingen om weg te doen en er een goede keuze voor te maken. Fijn dat het museum ze wilde hebben; dan zijn ze voor altijd goed terecht!
BeantwoordenVerwijderenWat een goed idee, schenken aan het museum. Eerlijk gezegd had ik er nog mooit van gehoord, speldjes dragen aan de achterkant van de revers, als teken van verzet. Maar wat is de mens vindingrijk, dat blijkt hieruit wel.
BeantwoordenVerwijderen
VerwijderenIk heb ook geen idee hoe en of mensen dat deden, kan het mijn moeder niet meer vragen.
Wat een mooi idee om het te schenken. Groet, Dientje
BeantwoordenVerwijderenMooi! Zoveel van dit soort dingen zijn al 'gewoon' weggegooid. Je zal het vast leuk vinden te weten dat oorlogsmusea onderling kosteloos delen dus wie weet komen ze nog eens in andere musea terecht.
BeantwoordenVerwijderenGoed om te weten, bedankt! Ik denk idd dat veel gewoon is weggegooid, niet wetende wat het was. Zo zonde.
Verwijderen