Pagina's

23 januari 2020

stilleven van herinneringen



Veel ging weg. Maar dit zijn een paar dingen die bleven. Ze hebben nu weer een ereplaatsje in mijn huis.....


Het brievenweegschaaltje is van mijn oma geweest. De oma die wij Granny noemden. Ze had een metalen opklapbed. Het beddengoed werd bij elkaar gehouden met rubberen banden. Als kind vond ik dat een uiterst interessant bed. Ik kende niemand met zo'n bed. Als je je niet lekker voelde, als we bij haar op bezoek waren, dan mocht je in dat bed liggen. Wat was dat heerlijk, zo zacht. Een prinsessenbed!
Granny had een secretaire. En daar stond dat weegschaaltje in. Als ik er naar kijk, voel ik weer de warme sfeer van haar en haar huis.

De ivoren olifantjes komen van mijn opa. De opa van vaders kant. Zijn bureau stond vol met allerlei ornamentjes. Uit Indië. Deze opa en oma kwamen pas na de oorlog naar Nederland. Berooid en verbitterd. Ik heb ze eigenlijk nooit goed leren kennen. Het waren grotemensengesprekken die gevoerd werden, als we daar op bezoek gingen. Dat ging een kinderbrein ver te boven. Veel Indische woorden.

De pentekeningen waren van mijn moeder. Ik schreef er al eerder over. Ze zijn van de hand van Jo Spier. Als je op de link klikt kun je meer over hem lezen.

De tekeningen waren erg vergeeld. Ik had ze uit de lijsten gehaald, en ze lagen lange tijd te verstoffen. Nu heb ik ze in een badje water gelegd, op hoop van zegen. Het water werd geel, misschien was het nicotine, uit de tijd dat mijn vader nog rookte. Het papier werd wel heel zacht, en helaas ook een klein beetje beschadigd, maar dat is nauwelijks zichtbaar.
Ze zijn nu weer ingelijst. De lijstjes komen van de kringloop, ze zijn een beetje gebroken wit, precies passend bij de kleur van de tekeningen. Vind ik. De passe-partouts liet ik snijden bij de lijstenwinkel.

In mijn vorige blogje schreef ik over vaasjes, die ik op Mark.tplaa.ts had gezet. Japanse vaasjes bleken het te zijn. Ze stonden bij mijn ouders op de kast. Maar ik wist niet waar ze vandaan kwamen, en ik had er verder geen herinneringen aan. Op MP boden twee mensen tegen elkaar op. Terwijl ik andere spullen aan de straatstenen niet kwijt kon. Er was dus iets met die vaasjes.

Via een aardige meneer met verstand van goud en zilver, kwam ik terecht bij een antiquair/galerie hier in de binnenstad. Daar zijn de vaasjes getaxeerd. Ze waren drie keer zo veel waard als erop geboden werd op MP. Dat was een onverwachte meevaller!

In deze galerie hingen twee aquarellen van havengezichten. Zo mooi! En het verbaasde me niks dat ze van de hand waren van mijn lievelings-aquarelliste Riny Bus. Ze is één van de Noordelijke Aquarellisten. Ik ben dol op haar stillevens! Haar schilderijen liggen helaas buiten mijn budget, maar het was geweldig om ze daar in die galerie in levende lijve te bewonderen! Er is geen toeval.

Lang verhaal bij één foto.

11 opmerkingen:

  1. Lang verhaal, maar wel een mooi verhaal. Ik vind het een mooi hoekje geworden met mooie herinneringen Judy. Wel eng zoals je het papier hebt schoongemaakt, fijn dat het witter is geworden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Met heel veel plezier gelezen.. wat een mooie herinneringen!
    En dat je dat dúrfde.. die tekeningen in het water te leggen! Ze zijn prachtig geworden! De naam Jo Spier kwam me al bekend voor.. nu ik je andere postje over hem gelezen heb, wist ik weer wie hij was, de inspiratiebron voor Peter van Straaten! weleens over gelezen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Doodeng om ze in het water te leggen. En het ging op het randje niet goed. Maar dat zie je niet nu ze zijn ingelijst.
      Leuk dat je Jo Spier kende.

      Verwijderen
  3. Mooi stilleven, goede herinneringen. En wat fijn voor je, dat je nu zo ver bent gekomen, dat het weer een plek mag en kan hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooie herinneringen. Heb je trouwens die vaasjes ook echt verkocht?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja natuurlijk, ik had er geen binding mee. Als ze Chinees waren geweest, dan was ik nu rijk geweest, want Chinezen kopen hun antiek over de hele wereld op, dus de waarde is heel hoog. Helaas van Japans porselein niet. Maar toch een bedrag waar ik blij mee was.

      Verwijderen
  5. Ik vind het een prachtig stilleven. En wat mooi dat het zulke dierbare herinneringen herbergt!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dan kijk je toch steeds met een glimlach naar dat hoekje?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooi verteld Judy! Dat je de tekeningen in een badje durfde te leggen!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. O wat eng dat je die tekeningen in het water legde. Maar ja, je schildert en tekent zelf ook, dus waarschijnlijk wist je wel wat je deed. Ik vind het een prachtig licht hoekje zo.

    BeantwoordenVerwijderen

Reacties... hartstikke welkom!
Ze worden gemodereerd om spam te voorkomen.