bloggen zonder verplichting

Het is hier hollen of stilstaan. Of met andere woorden, soms schrijf ik een blogje drie dagen achter elkaar, en dan weer hele tijden niets.....

Bij mijn andere blog, mijn schilderblog, doe ik het ook zo. Als ik wat gemaakt had, en ik vond het waardig om getoond te worden, dan blogde ik erover. Inspiratie laat zich niet dwingen, dus ik blog als ik zover ben. Soms met grotere tussenpozen.

Toen ik acht jaar geleden met mijn schilderblog begon, kwam ik dit tegen: Blogging without Obligation.

Bubbels, nu ruim een jaar oud, is voortgekomen uit mijn behoefte om te schrijven. Om dingen in taal uit te drukken. Om wat te schrijven? vraag je je misschien af. Ja, daar heb ik niet meteen een antwoord op. Het zijn verhalen in mijn hoofd, over vroeger, over dingen die me bezighouden, over gedachten die in me opkomen. Persoonlijke dingen. Wie het zou lezen was voor mij niet zo belangrijk. Ik heb altijd een denkbeeldige kleindochter in gedachten bij wat ik schrijf.

Sinds ik dit blog startte, heb ik veel andere Nederlands-talige blogs gevonden. Ik lees ze graag. Ik volg ze via Bloglovin'. Ik bewonder de mensen die met regelmaat bloggen, soms zelfs elke dag. Mij lukt dat niet. Ik meld me wel als ik iets te melden heb.

Waarom schrijf ik dit? Nou, twee dingen (om Joop den Uyl te citeren).
Ten eerste omdat ik laatst las dat iemand met bloggen stopt. Omdat het niet bracht wat ze ervan verwachtte. Ik weet niet wat haar verwachtingen waren. Maar ik weet wel dat het makkelijk is om ten prooi te vallen aan de dwang die een blog met zich mee kan brengen.
En tweede omdat ik op een ander blog las wat een voordelen het heeft om af en toe een blogpauze in te lassen.

Degene die Blogging without Obligation al in 2007 bedacht, zegt in het Engels precies wat mijn gedachten over bloggen zijn. Geen verplichting. Dat is wat het beste bij mij past.
Het idee is dus al elf jaar oud. En het spreekt me nog steeds aan. Dus ik deel het maar.

Happy blogging!