emoties

Eigen foto. Zuid-Engeland.

Emoties liggen al een tijdje dicht onder de oppervlakte bij mij. Anderhalf jaar long covid gaat je niet in de kouwe kleren zitten. En accepteren is een lange weg. Maar afgezien van mijn persoonlijke omstandigheden, de wereld van nu stemt ook niet bepaald vrolijk.

Het is daarom dat ik heel selectief ben geworden in welk nieuws ik tot me neem. Er komen nogal wat emoties over het scherm in deze tijd van oorlog en strijd in de wereld. En die komen rauw en ongefilterd bij mij binnen. Ik heb er geen filter voor op dit moment.

Het is daarom ook dat ik dit jaar bewust 4 mei heb vermeden. Met alle verhalen die rond deze datum verteld worden. 

Ik weet dat er genoeg leuke dingen over blijven, ook al kan ik sommige dingen niet meer goed. Met mijn hoofd weet ik dat. Schilderen bijvoorbeeld. Waarom doe ik dat niet? Nou gewoon: emoties zitten in de weg. Het is een rouwproces, denk ik. Verdriet, boosheid, alles komt voorbij. En dat kan per minuut wisselen.

Om de positieve dingen in het leven weer te kunnen zien, moet je bewust actie ondernemen. Zo ver was ik wel. Als je met je rug naar de zon toe staat, zie je alleen schaduwen. En die waren af en toe gitzwart. Je moet je bewust omdraaien om het licht te zien. Maar hoe?

En toen las ik over 'daily delights' op het blog Catching Happiness. Het Daily Delight Project (DDP). Elke dag bewust de kleine vreugdevolle dingen vinden. Een klein stukje van wat Kathy op haar blog schrijft:

One thing I’ve found already is that first, I have to deliberately look for a possible delight. This makes me pay more attention to my surroundings and what’s happening around me, instead of retreating into myself and ruminating. Once I’ve n something, I have to allow it to delight me—in other words, I have to do more than just notice, I have to look deeper and think about what I’m seeing.

Ik ga meedoen.