Pagina's

05 december 2018

thuis voelen



Het was een tijdje stil hier op mijn blog. Het laatste blaadje van de boom aan de achterkant van mijn flat is gevallen en op mijn balkon geland. De dagen zijn donker. Ik was aan het nadenken.....

Volgend jaar februari woon ik 6 jaar in Deventer. Ik kwam hier nieuw wonen, een sprong in het onbekende. Na een langdurig conflict met de woningbouwvereniging in mijn vorige woonplaats, had ik zo'n behoefte aan iets nieuws. Ik kon een flat krijgen aan de rand van de binnenstad en zei: ja!

Als Randstedeling van afkomst was het wennen in het Oosten. Een praatje hier, een praatje daar... het viel niet altijd in goede aarde. Ik schreef het al eerder, ik voel me vaak een 'Englishman in New York'. De mensen met wie ik in gesprek raakte, waren vaak mede-Westerlingen. Met dezelfde ervaringen als ik.

Eén van de dingen die mij meteen opviel was: niemand houdt hier rechts. Ja, wel op de weg in het verkeer natuurlijk. Maar niet als voetgangers in het drukke winkelgebied. Op marktdagen zie je soms een muur van mensen op je afkomen en geen mens die een stap opzij doet. Het veiligst ben je als je het midden aanhoudt. En soms krijg je van die woordeloze spraakverwarringen als je neus aan neus met iemand komt te staan: wie gaat welke kant op?

De verklaring, heb ik wel eens gelezen, is dat in drukke stedelijke gebieden er ongeschreven regels bestaan, zoals rechts houden. In het drukke Tokio of in Londen botst niemand tegen elkaar, daar zijn ze opgegroeid met drukte. En met ongeschreven regels om alles in goede banen te leiden. In Deventer is de drukte van recentere datum, denk ik.




Ik hou van de binnenstad. Ik hou van de IJssel. Ik maakte veel foto's en schreef er stukjes over. Maar  thuis voelen  is een ander verhaal.

Elke keer als ik terugging naar mijn vorige woonplaats op de Utrechtse Heuvelrug, voelde ik heimwee. Van het groen van de bossen kreeg ik soms tranen in mijn ogen. O wat mis ik dat groen! In Deventer zijn de Kloostertuin, het Vogeleiland en de IJssel dierbare plekken geworden waar ik even de natuur in me op kan zuigen.

Dus dacht ik: als ik de kans krijg ga ik terug. Ik worstelde lang met die gedachte maar in mijn hart was het duidelijk. Ik ga terug.

Maar ergens in oktober, veranderde er iets. Ik dacht, al dit moois waar ik elke dag doorheen wandel, ga ik missen. En de mensen die ik inmiddels ken en groet, ik ga ze missen. Ik liep vanmorgen even langs de IJssel omdat ik had gelezen dat het waterpeil weer langzaam stijgt. Ik ga die mooie rivier missen.




Straks begint weer een nieuw jaar.
Begin van dit jaar schreef ik een stukje over 'wat is jouw woord van het jaar?'. Het woord dat ik koos was 'helderheid' .... 'clarity'. En in vele opzichten zijn de spoken uit het verleden in mijn hoofd een stuk opgehelderd. En na een jaar waarin ik heel weinig schilderde, is in 2018 mijn inspiratie weer in volle glorie teruggekomen.

Maar waar ligt mijn 'thuis'? Ben ik hier nu toch wortel aan het schieten? Ik denk dat mijn volgende 'woord van het jaar' het woord 'thuis' moet zijn.

25 opmerkingen:

  1. Ik herken je proces wel, waar je doorheen gaat. Het echte gevoel van ergens thuis zijn, laat zich niet dwingen. Inmiddels kan ik zeggen, dat Noordholland mijn thuis is. Maar het is ook een gegeven, dat ik graag naar Limburg ga en me daar dan voor even koester in het oude en vertrouwde. Maar terug verhuizen nooit. Voor mij is er nu een mooi evenwicht ontstaan, door af en toe even bij te tanken in het zuiden.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat vind ik mooi om te lezen, Jeanne. Dat er evenwicht is ontstaan. Je hart kan tenslotte op meerdere plaatsen liggen, denk ik.

      Verwijderen
  2. Eindelijk.…..begrijp ik het. Ik hou altijd rechts wanneer ik door de stad loop. En hoe vaak bots ik bijna op mensen die me tegemoet lopen. En ik begrijp niet waarom ze dat doen. Vroeger slalomde ik door de stad tot ik zo nijdig werd dat ik dacht ik loop met een ferme blik door, dan botsen we maar. Dit is nog nooit gebeurd. Men gaat opzij. Weliswaar vaak op het laatste moment. Zou dat idee van rechts lopen in mijn hoofd zitten omdat ik uit Den Haag kom? Nooit bij na gedacht. Wel altijd verbaasd geweest. Ik voel me een Haagse in Arnhem. Ik herken jouw gevoel heel erg goed. Wanneer ik denk aan weg gaan ga ik Arnhem ineens ook missen. Misschien zijn we gelukkige mensen met meerder plaatsten binnen Nederland in ons "systeem".

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Wat grappig dat jij in Arnhem hetzelfde ervaart, Geri. Ik heb me er lang aan geërgerd, maar nu ik het snap is het over. Herken die nijdigheid van jou zoooo goed! :)

      Verwijderen
  3. Mooi...

    Helderheid, helderheid, zo heeft Google dit vertaald. Dat zijn goede woorden. Kwam het voor jou uit? De mijne was verhuizen. Ik heb dit jaar veel dingen zien bewegen, figuurlijk, metaforisch en eigenlijk. Geweldige tijden!

    Brightness, clarity, that's how google translated this. Those are good words. Did it come true for you? Mine was move. I saw many things move this year, figuratively, metaphorically, and actually. Amazing times!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Yes, clarity. In many respects it did come true. I conquered a few ghosts from the past.
      Great that your word 'move' was the right word for your year. Amazing indeed!

      Verwijderen
  4. Ik vind dat mensen in het algemeen onze ongeschreven regels niet meer of een stuk minder levend houden. Wanneer er een extra kassa opent en de eerste in rij aan de beurt is, dringt er gewoon een vader met jonge zoon voor. Die jongeman leert het dan ook niet.
    Voor mij is een verhuizing naar een andere woonplaats enorm indrukwekkend en het duurde jaren voordat ik een thuisgevoel had. Maar ik heb geleerd dat het in mijzelf moet zitten. Thuis zit in herinneringen, geuren, smaken, belevenissen, gewoontes en dat duurt een tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, dat soort fatsoen wordt steeds zeldzamer.
      Mijn verhuizing was natuurlijk een enorm grote stap, wat al een hoop tijd kost om te verwerken, en dan ook nog een cultuurschok.

      Verwijderen
  5. Heel mooi verwoord. Je thuis voelen is erg belangrijk. Ik heb soms op vakantie dat nare gevoel van "niet welkom zijn". Heel vervelend, en dan gaan we meestal ook weer verder. Sterk van je dat je het probleem hebt ontrafeld, en dat je het daarmee min of meer hebt opgelost.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel Angelique! Ik denk dat het allemaal tijd nodig heeft. Ik blijf voorlopig maar lekker hier.

      Verwijderen
  6. Hoi Judy. Ik heb heel lang het gevoel gehad toen ik naar Nederland verhuisde. Was ik nou frans of nederlandse? Ik heb heel lang gedacht dat ik terug zou gaan.

    Een kennis van mij vanuit Lyon voor de liefde hier naar toe gekomen is teruggegaan na scheiding maar alles was zo verandert dat ze daar ook niet meer thuis was dus nu is ze weer hier.


    Ik voel me trouwens heel erg thuis hier hoor
    fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Jeetje Hélène, daar had ik nog niet aan gedacht. Ik heb het alleen maar over het oosten en westen van Nederland en het verschil daartussen. Maar jij bent helemaal naar een ander land gegaan! Wel fijn om te horen dat je je hier thuis voelt, dat dacht ik al!
      Jij ook fijn weekend!

      Verwijderen
  7. Oe, ik begrijp je probleem en ook dat daar over nagedacht moet worden. Dat doe je dus ook en dat is heel goed. Snelle beslissingen werken niet denk ik.
    Zelf heb ik altijd een beetje heimwee naar Zeeland. Ik zou daar graag wonen. Maar het zou veel te ver van onze kleinkinderen zijn, nog veel verder dan ze nu al zijn. Dus ik hoef niet na te denken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zeeland is natuurlijk ook een prachtige plek om heimwee naar te hebben! Maar kinderen en kleinkinderen zijn natuurlijk ook een soort 'thuis'.

      Verwijderen
  8. Bonjour,

    Il n'est jamais évident de changer de région, de vie, d'amis... mais je suis certaine que vous y parviendrez !
    Je vous souhaite le meilleur pour 2019.

    GROS BISOUS

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Judy I love your word for the coming year - home. Having always lived in the country and in the same area all my life have never not felt at home. Hubby talks about moving to a warmer climate but even when winter sets in I know I'd miss this place. I guess home is where love lives. Hugs!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Merci Martine!!!
    Thank you Debbie!!!
    You are right: home is where the heart is!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat een leuk artikel! Zo kwam ik noodgedwongen in Rotterdam terecht en kan gelukkig weer terug naar Gouda.
    Daar voelde ik mij als ex-Amsterdammer helemaal thuis!
    Bedankt voor dit 'schrijfsel'! @@@

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Trouwens in Amsterdam zou ik me inmiddels niet meer thuisvoelen..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Grappig hoe mijn verhaal bij iedereen iets losmaakt. Jij bent een mede-Westerling dus. In Amsterdam zou ik me ook niet thuisvoelen, en ik vermoed dat je mij niet meer in het Westen zou moeten neerzetten.

      Verwijderen
  13. Leuke reacties van iedereen! En ik ben benieuwd hoe het zich volgend jaar ontwikkelt.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. oh grappig dat ik dit nu lees via een link in je nieuwste blogje. Ik was laatst bij mijn Engelse vriendin in Londen en daar liepen we op de drukke stoep. Ik hield keurig links, maar het leek wel alsof de meesten rechts liepen. Ik vroeg mijn vriendin wat nu de regels zijn van op de stoep lopen in Engeland: die zijn er niet. Iedereen doet maar wat.
    Ik herken ook wel dat verschil in contact met westerlingen en oosterlingen. Ik ben opgegroeid in het uiterste oosten van het land, maar voelde me tijdens mijn studententijd veel meer op mijn plek in Leiden. Ik had ineens in een mum van tijd vrienden en iedereen stond meteen open voor een kletspraatje. Wat me daar lukte (veel vrienden) is me hier nooit meer gelukt. Ik woon weer in mijn jeugddorp, met veel plezier en wel wat vrienden, maar ik snap nu wel en beetje waarom ik me hier niet helemaal kan aarden. Je komt gewoon niet tussen de groepjes die er al zijn. Of het nu buurtgroepjes zijn of moeders die elkaar kennen van het schoolplein... het lijkt wel alsof iedereen hier een vaste vriendengroep heeft en het daar lekker bij laat. Ik maak zélden nieuwe vrienden. Maar die zijn dan wel voor altijd..

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Wat een mooie overdenking. Deventer is prachtig, mijn vriendin zou zelfs jaloers op je zijn, want die gaat bijna elke maand wel een keer naar Deventer omdat ze er zo van houdt: de rivier en de stad. Ik heb er ooit een paar jaar gewerkt, in de vingerhoedenwinkel. Alleen in Deventer kan zoiets geloof ik :) En we hebben er wel eens naar een 500 jaar oud huis gekeken om bijna te kopen, in de stad vlakbij de rivier. Alleen was de tuin zo klein (2 bij 2 ofzo) en we woonden destijds in het bos, dus dat vond ik een beetje een té grote overgang, want ook ik ben ontzettend gehecht aan natuur. Ik hoop dat je je steeds ''thuisser'' mag voelen in Deventer. Net zoals ik mij straks steeds ''thuisser'' hoop te voelen op mijn nieuwe werk. Want ''thuis'' is eigenlijk de graadmeter van hoe fijn je je ergens voelt en of je er jezelf kan en mag zijn. Het kan overal zijn, en eigenlijk heb je als het goed is meer ''thuissen''. Misschien zit het wel ergens in je hart, telkens als je ergens thuiskomt dan klikt het. Als een soort puzzelstukje dat precies op jouw hart past.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je thuis voelen is eigenlijk heel complex. Het hangt van zoveel factoren af. Pas als je je niet ergens thuis voelt, ga je erover nadenken.
      Ik hoop dat jij je ook steeds 'thuisser' gaat voelen, zowel in je werk als in je woonplaats. Dank voor je reactie, Soek!

      Verwijderen
  16. Mooie overdenkingen allemaal, van jou, en van alle mensen die hier reageerden. 'Thuis' is voor iedereen anders, dat blijkt. Het is een gevoel, ergens diep van binnen

    BeantwoordenVerwijderen

Reacties... hartstikke welkom!
Ze worden gemodereerd om spam te voorkomen.