paassfeer

Kleur overal in mijn kleine wereld.

De hele week stond een bos rode tulpen mijn huis op te fleuren. Ik maakte een serie foto's ervan. 

Op mijn balkon staan viooltjes uitbundig de aandacht te trekken. 

Mijn zaaisels zijn aan het opkomen. Met mijn handen in de zwarte aarde geniet ik bij voorbaat al van wat het gaat worden. Ik kijk vertederd naar het tere lentegroen, zoals je dat ook nu aan de bomen ziet verschijnen. Dat gescharrel met zaadjes en plantjes houdt me bij de aarde. Bij het hier en nu. En dat is maar goed ook. Want er is genoeg om me over op te winden in de wereld van vandaag. 

Morgen is mijn tweede corona verjaardag. 

Vorig jaar zaten we nog maar in het begin van de coronatijd. Wisten we nog totaal niet wat ons te wachten stond. Het voelde alsof we in een aflevering van Star Trek waren terecht gekomen. En nog steeds denk ik: waar is Starship Enterprise? Waar is die grotere visie? Niet elk individu voor zich, elk land voor zich. Klein eigenbelang zie ik overal. Je zou toch denken dat een wereldwijde gemeenschappelijke vijand ons zou moeten verenigen als mensheid. Maar dat is niet wat dagelijks in het nieuws verschijnt. 

Maar goed, ik dwaal af.
Ik vier mijn verjaardag morgen in mijn bubbel. Alternatief. Met paasbrood en verse tomatensoep. De tijd van feesten komt wel weer. En dan halen we alles in. 

Fijne Paasdagen!