Gisteren maakte ik een grote pan erwtensoep. Als het buiten sneeuwt, ga ik in winterstand. Het moet al wel tien jaar geleden zijn dat ik het voor het laatst zelf maakte. En voor de eerste keer sinds ik hier woon.
Dat sluimerde al een tijdje. Meer in de vorm van een ondergronds ongenoegen. En dat voelt dan niet als boos, maar meer als een soort depressieve deken over me heen. Maar vandaag kwam het aan de oppervlakte.
Heb je net iets weggedaan, vind je ineens een fantastische bestemming ervoor. Maar ja, dan heb je het niet meer. Iets dergelijks overkwam me een paar keer afgelopen week.
Ik heb de laatste jaren een paar opruimrondes gedaan.
Eigenlijk wou ik vanmorgen naar de Kloostertuin om herfstfoto's te maken. Maar het hek was nog dicht. Dus ik liep door naar de IJssel. Rechts een dreigende lucht. Links helder met de nog lage ochtendzon.....