operatie flatpack

Hoewel ik de meeste belangrijke mededelingen van instanties tegenwoordig digitaal binnenkrijg, leek het me verstandig om ook een en ander uit te printen en in de goede map op te bergen. Daar begon het mee. Opruimronde nummer zoveel. Want papieren uit de jaren negentig van de vorige eeuw kunnen nu wel weg, dacht ik.

En ach, in die boekenkast kan ook wel wat weg. En daar in de hoek van mijn slaapkamer stonden ook nog een paar bakken. Vazen zaten erin. En niet dagelijks gebruikt serviesgoed en ander klein huishoudelijk spul. Ook daar ging de spreekwoordelijke bezem door. Wat mijn zoon en vriendin konden gebruiken nam hij mee. Wat ik zelf met een verse blik als bruikbaar beschouwde bleef. En de rest ging naar de kringloop.

En toen was mijn schilderkamertje aan de beurt. Schilderijen, papier, karton, passepartouts... het zat allemaal in mappen, die in een hoek van de kamer stonden. En al jaren had ik mijn oog laten vallen op een ladenkastje van die Zweedse winkel. Eindelijk kwam het er van. 

Het had wat voeten in de aarde, ik volgde de handleiding nauwgezet, maar haalde toch een groot piefje en een klein piefje door elkaar. Uiteindelijk hield ik een deuveltje over. Eén. Is dat verontrustend?

 

En tadaa... ! Dit is hem! En dit is maar een deel van de draagmappen waarvan de inhoud naar het kastje moet worden verplaatst. En nu volgt het moeilijkste van de hele opruimoperatie. Wat mag blijven en wat mag weg? 

Want aan alles kleeft een emotionele lading. Niet alleen aan mijn schilderwerk maar ook aan de spullen die ik eerder opruimde. Soms is het een lading met een randje, omdat het herinnert aan minder leuke tijden. Je komt er niet onderuit om ook door die emoties heen te gaan met een kritische blik. En daarnee ballast uit het verleden achter je te laten. Uiteindelijk mag blijven wat voor mij, in het hier en nu, zoals ik nu ben, betekenis heeft. Zo ga ik een stuk lichter het leven door.

De houten olifantjes die ik terugvond mogen blijven. Die staan goed daar in het raam. Maar zie je die bakken in de kast op de bovenste foto? Daar mag ook wel eens goed naar gekeken worden.

Enfin, ik ben nog wel even zoet.