eind goed al goed

Dit is een rare foto: huizen weerspiegeld in een raam waarachter die mooie vazen staan. Een beetje illustratief voor de verwarring van de afgelopen periode waarin ik van de ene stress in de andere terechtkwam. Daarom was het ook een tijdje rustig op mijn blog. 

Nog afgezien van de schilders die rondom mijn flat bezig waren en met stoffen werkten waar ik het superbenauwd van krijg, vond mijn huisarts het ineens nodig dat ik maar moest stoppen met vitamine B12 injecties. Nu is B12 een omstreden onderwerp in de reguliere geneeskunde. Maar ja, ik spuit mezelf al jaren. Met reden. En zomaar stoppen heeft gevolgen, waar ik helemaal niet op zit te wachten. 

Ik moest bloed laten prikken, en toen nog een keer vanwege waarden die kunnen komen door verkeerd prikken. Misverstanden met de doktersassistente. En er ging nogal wat tijd overheen voordat ik de uitslagen met de huisarts kon bespreken. Want hij ging ook nog met vakantie tussendoor. De stress ging door het dak. 

Lang verhaal kort. Ik heb mijn prikken weer. En nu kan mijn systeem weer tot rust komen.

Tegelijkertijd zag ik eind vorige week ineens dat de bouwketen van de schilders werden weggehaald. Ook de steigerbouwers ruimden hun laatste spullen op. Hè? Mijn balkon is dus niet geschilderd. Het ging uiteindelijk niet om het hele balkon maar alleen om het houtwerk van raam en balkondeur. Maar goed, niet gedaan dus. Niks. 

Ik vind het wel goed. Laat slapende honden maar lekker doorslapen. Het scheelt mij veel verfdampen. En nu kan ik stoppen met die vreselijke pufjes, die als bijwerking hebben dat ik onder de blauwe plekken zit. Ik lijk wel mishandeld. Dus die medicijnen de deur uit en de B12 er weer in. 

Eind goed al goed.

Dan kan ik nu eindelijk met mijn balkontuintje aan de slag. Anti stress.