luilekkerland

Ik ben druk bezig onafgewerkte dingen af te maken. Het voelt als de rijstebrijberg waar ik me doorheen moet eten om in luilekkerland te komen. En er begint langzaam zicht te komen op het land dat achter de berg ligt. 

Van het kistje - zie vorig blogje - heb ik de kapotte binnenbekleding afgesloopt. Ik moet nog wat lijmresten verwijderen en de binnenwanden gladschuren voordat ik er nieuwe bekleding in plak. Ik was bij de slotenmaker of hij het slotje weer aan de praat kon krijgen, maar het is te ver heen. Niet erg, zonder slotje is het ook mooi. Dat wil zeggen, met een mooie nieuwe binnenbekleding, hoop ik.

Intussen is - snik - met het afstoffen mijn oude houten i.kea klok van de kast gevallen. Alle wijzers los op de grond achterlatend. Er is een nieuw batterij uurwerk met nieuwe wijzers onderweg. Hopelijk kan ik hem nieuw leven inblazen.

En verder liggen op mijn werktafel voor het raam ook nog wat spullen die óf op MP óf naar de kringloop kunnen. En ik begin me te verheugen op een lege tafel waar ik - durf ik het te zeggen? - weer wil gaan schilderen. Het luilekkerland waar ik me op verheug.

Ook met andere zaken moest er wat achterstalligheid weggewerkt worden. 

De halfjaarlijke controle bij de tandarts was inmiddels al een jaar geleden omdat ik 6 maanden geleden kinkhoest had. Wat ik ook had overgeslagen was mijn vorige borstonderzoek. Door corona en long covid niet aan toegekomen, en dat is niet goed. De afspraak is inmiddels gemaakt. De maand oktober staat volgeboekt met gezondheidsafspraken. Niet alleen die hierboven, maar ook de griepprik en de coronaprik. 

Voor al die afspraken moet ik een stuk lopen/reizen. En rekening houdend met long covid heb ik het voor elkaar gekregen één van dat soort afspraken per week te boeken. Dan kan ik de rest van de week herstellen en overbelast ik mezelf niet. Long covid zorgt ervoor dat 'spontaan' er niet meer inzit. Ik moet mijn energie goed plannen en over een week spreiden. 

Laatst stuitte ik op het begrip 'pacing'. Het is een methode om je beperkte energie te managen door inspanning en rust met elkaar af te wisselen. Ik had de neiging om 's morgens, als ik op mijn best ben, mijn programma voor die dag af te werken en dan 's middags voor pampus op de bank te ploffen. Maar deze methode zegt: je kunt elke inspanning ook in stukjes doen. Alles kan in etappes. En dan bewust tussendoor even pauze houden. Ik deed dat wel in veel opzichten, maar nog bewuster ermee omgaan, helpt fantastisch.

Ik merkte het met lopen. Door even te rusten tussendoor kom ik veel verder. En ik kom veel minder moe aan. Je moet er heel bewust mee omgaan maar het werkt heel goed. Het vergt dus wel veel vantevoren plannen en bewust omgaan met je energie. Maar het werpt dus zijn vruchten af.

Mijn tafel blijft dus wel nog even vol met klusjes, maar met één klus tegelijk is het te overzien zo.

PostCovid NL: info over pacing.

ME/CVS Verening: Gids over pacing.