dankbaar

Het was even wat stiller op mijn blog. Want het waren nogal wat emoties waarvan ik moest bekomen. Zie vorig blogje. Maar vandaag besloot ik weer eens een vroege wandeling te maken. Het gaat steeds beter, het lopen, maar ik durf mijn kruk nog niet thuis te laten. Voor je weet maar nooit. Al met al is er veel om dankbaar voor te zijn.

Ik maakte mijn vertrouwde rondje naar de IJssel weer eens. En hou mij maar eens binnen met zo'n mooie blauwe lucht.

En ook al kan ik het rondje blindelings lopen, er is toch steeds weer iets moois te zien. 

Een bloeiende passiebloem.

En een kleurige gevel waar me altijd die oranje pompoenen op de rij flessen opvalt.

Ik loop een stukje langs de IJssel.

Het water staat nog aan de lage kant. Er wordt slecht weer in de Alpen verwacht wat voor veel regenval kan zorgen. Al dat water wordt uiteindelijk via de rivieren in Nederland afgevoerd naar zee. Dus ik verwacht dat het waterpeil de komende tijd zal gaan stijgen.

Ik loop weer de stad in langs dit pleintje achter de Lebuinuskerk.

Ik liep ook de Kloostertuin binnen, en haalde daar mijn groene hart op. Die foto's bewaar ik voor een volgende keer.

Ik eindig met een foto waar ik zelf ook op figureer, als je goed kijkt.

Het restaurant heet de Lemon Tree, maar de mooie citroenboom rond de ingang is hartstikke nep.