prik

Waar sta ik nu met de post covid? 

Nou, die is er nog steeds, ruim een jaar later. Ik had corona eind juli vorig jaar. De klachten die bleven zijn vooral: vermoeidheid en spierpijn. De fysio waar ik deze zomer was heeft niet-covid-gerelateerde pijn in mijn bekken/heup verholpen, waardoor lopen steeds beter gaat. Maar de moeheid en spierpijn na inspanning bleven. 

Het moeilijkst vind ik het verschijnsel dat PEM heet. Post-exertionele Malaise oftewel inspanningsintolerantie. Ik zal het proberen uit te leggen. NB. Hier kun je een factsheet downloaden over PEM.

Naast de huishoudelijke dingen ga ik in principe elke dag de deur uit. Of het nu een wandeling is of om een boodschap (de grote boodschappen laat ik bezorgen). Vaak lijkt dat in eerste instantie goed te gaan, dus vooruit met de geit. Ik word wel snel moe en neem nog vaak mijn kruk mee om die reden. Maar de man met de hamer komt vaak één of twee dagen later. Dat is zo verraderlijk. Dan heb ik overal spierpijn en ben ik niet veel waard. Totdat dat zich met een paar dagen weer hersteld heeft. 

Dat ik over mijn grenzen ben heengegaan merk ik dus pas achteraf. Een leuk uitje heeft daardoor soms een nare nasmaak. Ik probeer dan ook niet meer dan één, hooguit twee, grotere dingen per week te plannen. Inclusief verplichtingen als tandartsbezoek en dergelijke. Weinig ruimte voor leuke dingen dus.

Post covid syndroom (of long covid) ontstaat omdat je eigen immuunsysteem in 'overdrive' gaat en je eigen lichaam aanvalt. Corona (en sommige andere virussen) kunnen dat veroorzaken. In mijn geval zijn mijn spieren aangetast. 

Dus wil ik een prik? Want door de kleine hoeveelheid virus in de vaccinatie wordt mijn immuunsysteem weer aangewakkerd. Dat is ook de bedoeling. Maar daardoor kunnen in theorie ook de klachten weer verergeren. Dilemma. Maar aan de andere kant: ik kom nergens meer. Al heel lang niet. En ik wil weer met de trein. 

De laatste tijd hoor ik in mijn omgeving over veel mensen die (opnieuw) corona krijgen en er behoorlijk ziek van worden. Tot ziekenhuisopname toe. Mensen van mijn leeftijd, gezonde mensen, die vaak de eerste keer corona geruisloos doorkwamen. De angst om nog een keer ziek te worden groeide weer. Want hoe zou ik daar uitkomen? Maar al zo lang in isolement leven is ook geen optie.

Dus na lang overwegen: toch maar een prik. Het bleek dat mijn bouwjaar pas in december was ingepland. Had nog geen brief gekregen, maar ik zag het op de planjeprik.nl site waar ik een afspraak wou maken. Daarvoor zou ik dan ook nog eens naar Apeldoorn moeten. Dus met het ov waar ik niet goed in durf. Drukke treinen en zo. Maar gelukkig is er ook een andere mogelijkheid, zo bleek. Via een nummer voor kwetsbaren, waar ik mezelf dan maar toe gerekend heb, maakte ik een afspraak voor afgelopen zaterdag. In Deventer bij de GGD. 

En nu maar hopen dat de bijwerkingen meevallen. So far so good.

Want ik wil half november naar een familiedag bij mijn zusje en na jaren mijn neef en nichten weer terugzien. En met die prik aan boord durf ik dat wel.