Maandagmorgen ging ik weer aan de wandel. Wat onrust uit mijn lijf wandelen. Het leek me wel leuk om even naar de Kloostertuin te gaan om te kijken of de rhododendrons al bloeien.
De Kloostertuin is mijn stilteplek. Mijn tuin bij gebrek aan eigen tuin. Mijn dosis natuur, naar behoefte in te nemen. Ik leef dus intens mee met alles wat daar gebeurt.
Een tijdje geleden was ik al niet zo tevreden over het onderhoud van de Kloostertuin. Ik raakte toen in gesprek met een buurtbewoonster, die vertelde dat de tuin door omwonenden werd onderhouden. Niet zo goed dus, vond ik. Daar was nu geen sprake meer van: tussen het groen zaten drie tuinlieden verborgen. En de tuin stond er weer tiptop bij. Kijk maar.
Dus wat is nu mijn ergernis?
Dus wat is nu mijn ergernis?
Hieronder foto's van de ingang met dat mooie hek. Een paar jaar geleden gemaakt.
En tot mijn grote ergernis is dit het nu:
Het pleintje is geannexeerd door het café ertegenover. Wil de tuin in dan moet je via dit terras. Ik had het pre-corona ook al eens gezien. Toen zat het vol met mensen. En dan ga je niet tussendoor even naar die tuin. Waar de stilte dan helaas ver te zoeken is.
Een meneer die net uit de tuin kwam sprak ik aan. Wat vond hij ervan? Het bleek de eigenaar van het café te zijn. Oeps. Hij stak een verhandeling af. Vond dat ik het maar moest begrijpen. Tja, ik begrijp het wel: ik kom aan zijn boterham. Die niet zo dik belegd was natuurlijk in lockdown. Het begrip was helaas niet wederzijds.
Enfin. Ik vind het niks. Maar ik ga er niet over.
Wat jammer,dat je je stilte kwijt bent. Is er een alternatief?
BeantwoordenVerwijderenMisschien wel, ik ga op zoek.
VerwijderenNee, dit zou mij tegenhouden om de tuin in te gaan!
BeantwoordenVerwijderenWat erg!!!!!!!!!!!
BeantwoordenVerwijderenTja, snappen doen we het wel, het is zijn brood. Maar of het fijn is voor de stiltezoekers, nee dus. Hopelijk vind je een ander rustig plekje.
BeantwoordenVerwijderenAls het nu maar tijdelijk is, dan is het te doen, maar anders is het zo jammer!
BeantwoordenVerwijderenHij heeft geen keus, dat is waar, alleen de terrassen mogen weer open. Maar ook als we binnen weer mogen eten, dan zal het toch zo blijven op dat terras, denk ik. Hij krijgt complimenten over dat hij op zo'n mooie plek zit. Tja.
BeantwoordenVerwijderenOh en zo zitten er altijd twee kanten aan...
BeantwoordenVerwijderenOok zonde. Hopelijk is dit niet voor lang, dat zou toch jammer zijn.
BeantwoordenVerwijderenJa ik snap je ergernis heel goed. Het past er gewoon niet bij.
BeantwoordenVerwijderenBotsende belangen. Eigenlijk wel bijzonder dat je nou juist de baas zelf aansprak. Hij weet nu in elk geval dat er ook mensen zijn die het niet waarderen!
BeantwoordenVerwijderenDat was inderdaad een groot toeval. Ook een beetje genant.
VerwijderenVooral het verlies van de stilte kan ik me goed voorstellen dat je pijn doet.
BeantwoordenVerwijderenOh wat erg inderdaad! Dat de gemeente daar toestemming voor heeft gegeven, voor een terras op juist die plek. Ik hoop dat het Vogeleiland je nog enige rust kan bieden dan...
BeantwoordenVerwijderenDaar wou ik binnenkort eens gaan kijken. Het was daar ook een tijd erg verwaarloosd, de gemeente wist niet wat met het Vogeleiland te doen. Maar het is daar helemaal opgeknapt, hoor ik. Een bezoekje waard.
VerwijderenO jee ja wat erg. Dat zou ik ook heel erg vinden. Ik ben niet zo van de terrasjes. Wat zijn er toch altijd weer veel tegenstrijdige belangen. Moeilijk moeilijk moeilijk.
BeantwoordenVerwijderenAls elke mooi plekje nu dan vol gezet gaat worden met terrastafels en parasols.. terwijl je er niks van mag zeggen, want 'de horeca heeft het zo zwaar'.. lijkt me toch ook de bedoeling niet hoor!
BeantwoordenVerwijderen