ondertussen op mijn balkon...

..... klampen de zonnebloemen zich aan elkaar vast voor een beetje warmte. 

Ik had niet zo veel 'moestuintjes' van de grootgrutter, maar de groentes die opkwamen zijn inmiddels naar de moestuinbak van mijn zoon verhuisd. De bloemen hield ik. Twee zonnebloemen kwamen op. En een miezerige cosmea. Hoe doen ze het bij jou?

De lathyrussen blijken.....veeleisende jongedames te zijn. Eerst waren ze nogal ielig. Misschien omdat ze in de warme keuken stonden. Zoekend op het web vond ik heel veel informatie. Ze hebben wel een gebruiksaanwijzing, deze dames, voordat ze uitgroeien tot schoonheden in pastelkleurige japonnen. Er zijn zelfs hele verenigingen van lathyrusliefhebbers. 

Ze maken zijscheuten. En zodra die opkomen kun je de ielige hoofdscheut afknippen. Las ik. Dat heb ik gedaan. Het ziet er inderdaad beter uit. Ze staan nu buiten en groeien tergend langzaam. Dit zijn lathyrussen die heel groot (kunnen) worden. Maar er zijn ook soorten die niet hoger worden dan 60 cm, las ik. Meer geschikt voor potten. Dus die staan nu te ontkiemen in kleine bakjes. Als backup.

Kijk, hier staan alle planten bij elkaar op een kluitje. Om elk zonnestraaltje op te vangen. Over de Oost-Indische Kers links heb ik niets te klagen. Die stoere boerenjongens groeien als kool.

Dat struikje met rood blad vond ik op straat. Een paar takken met een wortelstelsel, zomaar op het plein. Ook een beetje miezerig. Schreeuwend om onderdak. Zoals een ander zwerfkatten mee naar huis neemt, ben ik opvang voor in de steek gelaten planten. Ik deed hem in een pot, snoeide hem een beetje bij. Hij leed wel onder de nachtvorst en liet wat blad vallen. Maar hij trekt al aardig bij. Altijd al een struik willen hebben op mijn balkon.

De cosmea is ieniemienie. Wordt dat nog wat dit jaar? Op de markt zie ik gekweekte exemplaren in vol ornaat. Daar moet ik me niet door laten ontmoedigen. De natuur loopt achter door de kou. En als ik teruglees vorig jaar waren de tomatenplanten nog maar net ontkiemd om deze tijd van het jaar. Ik ben te ongeduldig, denk ik. We snakken allemaal, mens en plant, naar warmer weer.

Cosmea...

Ik kocht op de markt lobelia's. Voor op het tafeltje. Als vervanging voor de viooltjes die ten onder gingen aan meeldauw. Die kleur blauw valt niet te fotograferen.

Binnen in mijn vensterbank staat de avocadoplant te pronken. Hij moest even poseren, binnen en buiten. Met een gestreepte achtergrond toevallig. Hij is nu zo'n 25 cm hoog. Ik vind zijn blad zo mooi. Een echt blad. Zoals een kind een blad zou tekenen.

Dat was het. Ik wens iedereen warme dagen toe.