Het gaat steeds een stukje beter met mijn energie en de spierpijn. Heel langzaam, maar ik zie wel vooruitgang. Dat komt vooral omdat ik mijn energie beter leer verdelen. Niet zozeer over de dag, want dat gaat wel goed, maar verdeeld over een week. Ik plan maar één, hooguit twee, langere wandelingen in een week. Want altijd heb ik een reactie achteraf, zo'n dag of twee later. Maar hiermee rekening houdend, kom ik toch een eind.
Ik moest vorige week even richting apotheek, wat voor mij dus valt onder een 'langere' wandeling. Langs het park weer. En ineens ligt er een restje 's nachts gevallen sneeuw op het herfstblad. Op straat is het al weggedooid. Gelukkig maar, niet glad. In het park zag ik deze prachtig begroeide boomstam.
De ginkgo die twee weken geleden nog groen was, ging van knalgeel een week geleden naar vrijwel kaal een paar dagen later.
De stad is vol met kerstetalages. De Spijkerboorsteeg geeft altijd een mooi doorkijkje.
De weg naar het plein waar mijn huisarts en apotheek gevestigd zijn is versperd. De rotonde wordt helemaal vernieuwd. Auto's moeten omrijden maar je kunt er als fietser en voetganger wel langs. Er staan diverse gele informatieborden. Waaronder deze scheve. Ik vond hem heel grappig.
Fijn dat steeds beter leert omgaan met de verdeling van je energie de week door... Je moet dus ver vooruit denken!
BeantwoordenVerwijderenJa, plannen. En flexibel zijn: als iets niet gaat, dan gaat het niet. Punt.
VerwijderenZo leuk: ik herken de plekken. Terwijl ik niet eens zo vaak in jouw stad was.
BeantwoordenVerwijderenJa, de neiging om de mooiste karakteristieke plekken te fotograferen is groot.
VerwijderenWat fijn dat het wat beter gaat. Ik heb het gevoel dat de herfst anders was dan andere jaren. In ieder geval heel snel voorbij. Veel bomen eerder kaal leek het wel. Jouw staddoorkijkjes altijd zo mooi. Mooie dag, Judy.
BeantwoordenVerwijderenJa, we zitten ineens pats boem in de winter. Jij ook mooie dag, Geri!
VerwijderenFijn dat het steeds beter gaat. Ja, die bomen zijn ineens kaal van de ene op de andere dag, dat viel mij ook op.
BeantwoordenVerwijderenJa, ineens zitten we in de winter.
VerwijderenWat fijn dat je vooruitgang merkt. Wel opletten als het glad is hè.
BeantwoordenVerwijderenAbsoluut. Hier was het gelukkig niet glad, tot nu toe.
VerwijderenWat fijn dat je toch vooruit gaat en je het kunt verdelen.
BeantwoordenVerwijderenDat geel van de ginko, zagen wij hier ook, we hadden het over "goud" op de weg...
Eigenlijk ben ik nu wel benieuwd naar die alternatief verlichte route 😉
Haha, ik denk dat dat voor auto's bedoeld is. Ik ga hem niet wandelen die route. :)
VerwijderenFijn meid, dat het zachtjes aan toch alweer wat beter gaat met je.. hopelijk kom je er nog es helemáál vanaf.. dat hoop ik zo voor álle longcovid-patiënten, maar ik vrees er ook voor.
BeantwoordenVerwijderenMooi die ginkgo.. hier ging het precies zo met die aan het einde van de volgende straat.. bijna lichtgevend geel en ineens kaal en al het geel op de grond! :-) Nu na die nachtvorst zal alles wel onderhand kaal worden.
Van lieverlee komen alle binnensteden in de kerstsfeer.. ik hou er wel van.. ben niet van het kerstshoppen, daar begin ik niet aan en al helemáál niet op van die drukke dagen als iedereen haast heeft om alles in te slaan. Maar op een rustige ochtend effe lekker rondkijken naar alle versieringen in charmante straatjes in een oude binnenstad, ja dat vind ik ook wel leuk.
Ik hou mezelf overeind met de gedachte dat er ooit een oplossing voor komt. Gewoon hoop houden.
VerwijderenEn dat kerstshoppen, daarvoor moet je in Deventer zijn, want alles is erop gericht. Maar of mensen nu veel uitgeven? Dat denk ik niet eigenlijk.
Wat een mooie foto's weer. Fijn,dat je nu weet hoe je je energie moet verdelen. Dan is er meer mogelijk
BeantwoordenVerwijderenIk herken zoveel in jouw problemen met je lijf. Altijd die reacties achteraf, altijd die problemen met de aanhechtingen. Het komt door de jarenlange reuma en nu wordt het in zo'n revalidatieproces weer versterkt.
BeantwoordenVerwijderenAch Marthy, heb jij dat ook, die achteraf reacties? Ja, die aanhechtingen, dat herken ik ook. En dat het nu versterkt wordt in je revalidatie, dat begrijp ik. Je wilt zoveel maar je lijf geeft het tempo aan. Sterkte Marthy! Jouw iedere keer een brugje verder geeft mij ook weer moed.
Verwijderen