ruimte

Ik kwam tot de ontdekking dat mijn eerste blogje over opruimen stamt uit december 2019. En nu, vijf jaar verder, ben ik klaar. Nou ja, klaar, er liggen nog wat dingetjes, maar het voelt klaar. En dat is een onbeschrijflijk licht gevoel.

even terugblikken - post covid

Even terugblikken op het jaar dat bijna afgelopen is. 

Net als vorig jaar stond mijn jaar vooral in het teken van long covid oftewel post covid. Onder het label postcovid heb ik er regelmatig op mijn blog over geschreven. Want mijn lijf bepaalt wat ik doe en niet doe, het is niet anders.

fijne kerstdagen

de zon!

Geen grijs toen ik gisterochtend uit het raam keek. Eindelijk! Na tien dagen een streepje zon! Dus besloot ik naar de IJssel te wandelen. Een wandeling die ik al een hele tijd weer eens wilde maken. Ik moest ook wel boodschappen doen maar dat was wel te combineren. 

de engeltjes­boom

Dit is het geworden, de boom waar de engeltjes in hangen. Bij toeval zag ik hem te koop voor ongeveer dezelfde prijs als een klein - al of niet echt - kerstboompje. Weliswaar niet zelfgemaakt maar wel puur natuur. En met het grote voordeel dat het geen ruimte inneemt. Uit mijn kerstversieringen kiezen wat ik erin zal hangen is leuk werk. Ik koos voor het onbreekbare spul. Hout, textiel, kunststof, klei en nu dus ook papier. 

deventer dickens druk

Ik ging vanmorgen om een uur of 11 even in de stad kijken. De drukte viel nog mee en de lichtjes in de stad brandden al. Een impressie.

bloggertip: reacties in je email ontvangen

Ik had helemaal geen probleem, ik kreeg meldingen van reacties gewoon in mijn mail. Totdat ik in die mailtjes onderaan op Afmelden had geklikt. Toen ging alles mis. Ik dacht dat ik dat 'gewoon' even ongedaan kon maken, maar zo gewoon was dat niet.

Nu lees ik dat meer bloggers op het Blogger platform ineens geen email meldingen van reacties meer krijgen, dus ik deel hier hoe ik het weer goed kreeg.

de engeltjes­fabriek

Dit zijn de engeltjes. En op de foto helemaal onderaan de fabriek. Drie heb ik er nu gemaakt. 

Het zelfbedachte patroon is vrij simpel. Ik knipte een cirkel van 11cm doorsnee en knipte die doormidden. De ene helft vouwde ik tot het lijfje en dat plakte ik vast op de andere helft die de vleugels moeten verbeelden. Door een gaatje bovenin reeg ik een dun lintje met daaraan een houten kraal. Binnenin het lijfje plakte ik dat lintje vast. Supersimpel.

samen naar de openbare school

Oké nog één dan. Een tekening die ik maakte op de kleuterschool. De christelijke kleuterschool welteverstaan, want de openbare was vol. Maar zodra ik zes jaar was ging ik wel naar de openbare lagere school. 

de roze­vingerige dageraad

Dit was gisterochtend. 

Ik heb nergens een weids uitzicht vanuit mijn stadse flat. Maar in de winter zie ik luchten, prachtige luchten, door de kale takken heen. En dan moet ik dat even vastleggen, ik heb het vaker laten zien op mijn blog. Elke keer weer even genieten van het schouwspel.

hoe is het met mijn wandel voornemen?

Het is al weer een week geleden dat ik naar de Kloostertuin wandelde. Het was er maar een kale bedoening helaas. En het kloostergebouw zelf staat nog steeds in de steigers, die ik maar van de foto's heb weggelaten. Alleen een cyclaampje zorgde voor kleur.

een goede bestemming

Opruimen is een heel proces. 

Het is niet zomaar een kwestie van bekijken en besluiten wat je ermee wilt doen. Want aan veel spullen kleven herinneringen.  En emoties. Vooral dat laatste. Er trokken vele vorige levens aan mij voorbij. Want ik ben al een tijdje bezig. En als je dan uiteindelijk een beslissing neemt, hebben die emoties ook een herwaardering ondergaan. En daarom is opruimen ook psychisch zo’n zuiverend proces. 

de schoenen­winkel

Ik vond bij het opruimen een map met kindertekeningen die mijn moeder van mij bewaarde. En één daarvan is me heel dierbaar, omdat ik nog precies weet dat ik hem maakte. Mijn moeder schreef erop: 4 jr. De Stad. Maar ik weet precies wat het voorstelt: het is de schoenenwinkel. 

ontstressen

Even leek het al winters wit in het land, maar hier in de stad was elke vlok die viel al gesmolten voor hij de grond raakte. Ik volgde dag voor dag de blaadjes aan de iepen die ik vanuit mijn keukenraam kan zien. Ik zag de tussenstop voor de meesjes steeds kaler en het torentje van de Broederenkerk steeds zichtbaarder worden. 

bomen over bomen

Het is niet de eerste keer dat deze enorme ginkgo op mijn blog staat. Bijna op de kop af een jaar geleden zelfs. Ik hoorde toen een interessant verhaal over de ginkgo, klik maar op de link om terug te lezen. Ik moet ook altijd goed nadenken over hoe ik 'ginkgo' schrijf.

gedoe

Er was nogal wat gedoe om me heen de laatste tijd. De gebeurtenissen in het nieuws raken me ook nogal. Maar daar ga ik het maar niet over hebben. 

ik ben een boomer

Ik ben van de baby boom, de geboortegolf, na de Tweede Wereldoorlog. Dus een boomer. Geboren in 1951. Maar tegenwoordig vliegen de Generatie-termen je om de oren en wie is nou wie? Ik wil graag snappen waar men het dan over heeft en ik zocht het uit op Wikipedia. Daar komt ook het plaatje vandaan. Ik zie wel dat die jaartallen nogal losjes worden gebruikt.

verval

Ik heb echt helemaal niets met de herfst. Ook al zijn de kleuren nog zo mooi. Het is het seizoen van het verval. De overvloed van de zomer is aan het vergaan. Schimmels en paddenstoelen breken organisch materiaal af. Het is nat en blubberig en het ruikt naar rottend hout. Totdat er alleen nog de kale boomskeletten over zijn en alles grijs wordt. Daar vind ik dan wel weer een belofte in zitten.

post covid expertise centra

Vandaag openen de eerste post covid expertise centra in drie academische ziekenhuizen: Amsterdam, Rotterdam en Maastricht. Het is de bedoeling dat andere (academische) ziekenhuizen snel volgen. Dat is natuurlijk goed nieuws, eindelijk gebeurt er wat. Je moet je aanmelden via je huisarts, dat eerst. Geen flauw idee of het storm gaat lopen. 

uw cloud is vol

Zon op mijn balkon gezien door mijn keukenraam. .

... zei mijn telefoon. 

Ergens daar in de lucht hangt die volle cloud, stel ik me voor. Zwaar van foto’s en filmpjes van mijn kleindochter voornamelijk, in alle standen en activiteiten. Superleuk, daar heb ik wel wat plannetjes mee. En hier op mijn blog maak ik maar meteen een verzamelblogje van foto's van de laatste tijd. Daar moet die cloud vast een stuk lichter van worden. 

vogeleiland

Aangetrokken door beginnende herfstverkleuringen besloot ik van het busstation terug naar huis te lopen via het Vogeleiland. Een prachtig stukje natuur dat onderdeel is van het Rijsterborcherpark tussen station en binnenstad. Het is eigenlijk net zo ver lopen voor mij als buiten om. Ik zou deze route vaker moeten nemen. 

dichte mist

Ja, mistig vanmorgen.

Niet alleen buiten maar vorige week ook in mijn hoofd. Er ging iets helemaal niet goed. 

feestelijk

Zomaar wat foto’s van de afgelopen week. 

Dit was vorige week maandag. De feestverlichting werd weer opgehangen. Dat soort klusjes doen ze meestal op maandagen omdat het dan rustig is in de smalle straten, en men zo min mogelijk winkelbevoorrading in de weg zit. Maar dan moet er niet dit gebeuren...

silo

Ik had een afspraak voor een corona booster prik. Daar hoefde ik niet over te dubben, ik heb hem vorig jaar ook genomen omdat ik toen weer met de trein wilde.

vrede en groen

Eerst even dit. 

Heb je het ook gehoord? De Nobelprijs voor de Vrede gaat dit jaar naar de Japanse organisatie Nihon Hidankyo. Dat is de organisatie opgericht door de overlevenden van de  atoombommen op Japan in 1945. De organisatie waar ik toevallig laatst over heb geschreven. De hibakusha. Hier kun het teruglezen. 

In deze tijd van oorlog is het goed om te herinneren aan de gruwelen van die vorige oorlog. Een waarschuwing. Goede keus voor de Nobelprijs voor de Vrede dit jaar. 

Ondertussen vordert mijn opruimavontuur gestaag.

brief aan de ijssel

Klik op de foto's om ze groter en achter elkaar te zien.

Overal langs de IJssel kun je IJsselpostbusjes vinden waar je een brief aan de IJssel kunt posten. Het is een initiatief van Onze IJssel. Ik doe het zo, op mijn blog. Met 12 foto's van de IJssel in alle seizoenen. Een gedeeltelijke herpost. 

wandelen in de zon

Het werd weer tijd voor een wandeling, na alle donkere dagen met binnendingen doen. De zon scheen en ik ging. Richting IJssel. Dit is de plek waar ik de stad uitkom en het water zichtbaar wordt. Bij die prachtige oude plataan.

welke kleur?

Het kleine kistje dat al een paar keer voorbij kwam op mijn blog, is af.

Het was oorspronkelijk bekleed met blauwe zijde, maar dat was helemaal kapot. 

luilekkerland

Ik ben druk bezig onafgewerkte dingen af te maken. Het voelt als de rijstebrijberg waar ik me doorheen moet eten om in luilekkerland te komen. En er begint langzaam zicht te komen op het land dat achter de berg ligt. 

schatkistjes

Los van het uitzoeken van sieraden van mijn moeder, mijn oma en mezelf..... over de houten dozen waar ze inzitten valt ook wel wat te vertellen. De middelste is een kistje met een losse inlay met vakjes. Misschien is het ooit een tekendoos geweest. Hij was van een overleden vriendin, die er verftubetjes in had. Ik gebruik hem nu als mijn sieradendoosje. Maar die andere twee zijn ook interessant. Vind ik dan.

winter­viooltjes

Ik ging naar de markt en kocht viooltjes. Nu al. 

Winterviolen noemen ze dat. Terwijl we toch al zo in verwarring zijn met het seizoengevoel. We hadden een voorjaar dat als herfst aanvoelde. Een redelijk milde zomer vergeleken bij een onder recordhitte puffende rest van de wereld. En nu, zomerse dagen met herfstige trekjes. De lage ochtendzon verraadt het. 

kastanje­bruin

Hoe gaat het hier?

Mijn tafel ligt al een week vol met spullen en prullen die van mijn moeder en oma afkomstig zijn, en ik doe er lang over om een beslissing te nemen over wat ik wil houden. Ondertussen besloot ik toch maar plakvloeren te dweilen in afwezigheid van mijn hulp, want ergeren eraan vergde meer energie dan ze gewoon schoonmaken.  

open monumentendag 2024

Voor Open Monumentendag bezocht ik dit jaar de Vrijmetselaarsloge in Deventer. Die stond al langer op mijn verlanglijstje, maar normaliter mag ik daar als vrouw niet in. Er bestaan ook vrouwenloges en gemengde loges, zo werd mij verteld, maar niet in Deventer. 

je bent prachtig

Wandelend van en naar de IJssel maakte ik foto's van dingen waar mijn oog op viel. Het was niet speciaal de meest toeristische route die ik liep, maar in mooi Deventer is altijd wel wat te zien.

even de ijssel zien

Met het gevoel door mijn hulp aan mijn lot overgelaten te zijn, had ik de neiging om dan maar lekker alles zelf te doen in de weken dat ze er niet is. Dat is natuurlijk helemaal geen goed idee met mijn lijf. Dus leek het me beter mijn energie te steken in een wandeling naar de IJssel. Om weer dat Zen gevoel terug te krijgen. En het hielp.

warme werkjes

Ik ben al voor het allergrootste deel door mijn grote opruimavontuur heen. Een laatste boodschappenkar vol bracht ik vorige week naar de kringloop. De eerste keer dat ik over opruimen schreef was in 2019. En ik denk dat er intussen geen enkel voorwerp in mijn huis meer over is dat niet door mijn handen is gegaan. Op mijn tafel liggen de laatste dingen die ik nog moet uitzoeken. En als dat gedaan is is de enige klus die nog voor me ligt: fotoalbums digitaliseren. Iets wat ik tot nu steeds voor me uit heb geschoven.  

boek twee

Gisteren bracht ik boek één terug naar de bieb. Het was geen succes. Ik kwam tot bladzijde 40 en het verhaal had me nog steeds niet gegrepen. 

nog meer koffietjes

Mijn eerste koffie als ik 's morgens blogs lees is natuurlijk het lekkerst. Maar ik zette mijn zoektocht in de stad naar 'koffie drinken in me eentje' voort. Klik op de link voor mijn eerdere bevindingen. Met een mooie binnenstad en honderden horecagelegenheden aan mijn voeten tracteer ik mezelf regelmatig op een kopje koffie. In-me-eentje is niet altijd makkelijk, maar ik laat me niet weerhouden. 

verdachte voet­afdrukken

Zie je ze? Hij, de dader, bezoekt mijn balkon om de zaden op te pikken die de meesjes laten vallen. Hij gaat een beetje onbehouwen te werk. Banjert gewoon door de waterbak en laat dan sporen achter.